Alle inzendingen over Alte Kameraden

...de cassetterecorder aangezet met de mars Alte Kameraden. Dat vonden de muizen heerlijk om te horen en onder de klanken van deze mars marcheerden de kikkers in marstempo naar de keuken, waar Alie vergeten was de keukendeur naar de tuin te sluiten. Eindelijk kwam Wout zijn nest uit en schonk voor...

...ik een plaat had opgezet met de melodie Alte Kameraden, marcheerden de kikkers naar hun vijver. Inmiddels had ik in hun verblijf een groot bord gelegd met brokjes kaas en toen ze druk piepend terug kwamen aten ze er gulzig van. Wij gingen weer naar bed en net toen ik in slaap zou sukkelen...

...SPORADISCH, JAAA, komt het voor dat twee alte kameraden of trawanten, JAAA, een SCHAT vinden, een grote schat, een schattebout, een schat van een schat met echte GOUDEN MUNTEN. Sjonge jongens zo'n omweg heb ik in geen weken meer gemaakt om tot de pijlpunt te komen van waarom het KAPITAAL...

...had de muizen geleerd bij de muziek van Alte Kameraden te gaan marcheren. Het was een kostelijk gezicht hoe de muizen de kikkers het huis uit begeleidden. Ze kwaakten wel verschrikkelijk, maar in marstempo werden ze naar de vijver gedirigeerd. De muizen gingen weer naar binnen en piepten...

Ik wankel op mijn benen, kan maar niet stopen met wenen. Het lukt niet om te bedaren, ga dit in me eentje klaren. Mijn wereld lijkt te vergaan, liefde die ik moet laten gaan. Liefde gaat vriendschap blijft, en toch een hart, dat zo vreselijk overdrijft. Waarom dan toch zoveel pijn, terwijl ik...

Zelden heeft een vogel zo gezongen..... 's Morgens zong hij als aan het venster zich het mauve, roze en oranje van de dageraad aankondigde; 's middags als het zonlicht van het middaguur wervelende vlekken toverde op het lichtblauwe behang en bij mijn thuiskomst en bij het slapengaan, alsof het...

Op 12 oktober ontmoette de extreem-rechtse politicus Thierry Baudet de extreem-rechtse Amerikaan Jared Taylor in het Ambassade Hotel in Amsterdam, waar ze samen met enkele anderen dineerden, alcohol nuttigden en gezellig babbelden. Jared gelooft in de blanke superioriteit en hij gelooft dat...

De kleine vogel bleef mij trouw als geen ander. Zijn zwarte, beweeglijke kraaloogjes keken beurtelings wantrouwend en zelfverzekerd naar mij vanuit de vesting van zijn kooi. Als hij zich echt lekker in zijn veren voelde, jubelde hij mee met Wagners Opernchöre en poetste hij triomfantelijk en...

Eens per jaar leg ik de weg af; ben ik gedwongen de weg af te leggen die ons door het jaar heen gescheiden houdt en wandel ik langs de chique huizenrij die de Ringbaan West flankeert en signaleer ik de stokrozen in de tuinen die hun kopjes als in rouw onder regendruppels laten hangen en de blauwe...

Mensen worden geen broeders, ze zijn het al. Dit waren de laatste woorden van mijn aan flarden geschoten kameraad. Dag maat. Ik herdenk vooral jouw Holocaust vandaag.

De huisbel rinkelde. Henk slofte naar de deur en opende die. Daar stond Jan van de kaartclub, die het nieuwe programma kwam brengen. Henk zei: ''Kom binnen, kameraad. Ingrid is naar de stad. Ik zit in de tuin. Heb je trek in koffie of een borrel?'' Aan de ogen van Jan was te zien, liever een...

...het wijselijker om te zwijgen dat ze alte SS-Kameraden waren. Hoe respectabel Duitsers ook met hun oorlogsverleden omgaan, zwijgen en geheimhouding hebben zeker hun stempel op latere generaties gedrukt. En daar zit je dan, met een bord babi pangang op schoot en tv kijkend naar...

...op het gezicht te dragen van al zijn "kameraden" die daar staan uitgestald op een plank te midden van een veelheid van kerstartikelen, zoals daar zijn: kerstballen, aaneengeschakelde kleurige lampjes in de vorm van rendieren of klokken en wat dies meer zij. Zijn hoofd waggelt en...

Om je bescheiden, eenvoudige katafalk, gesierd door een fleurige rouwkrans van je diepbedroefde vriend, stonden zes stijlvolle, crèmekleurige kaarsen en een lied weerklonk uit je zo geliefde Oostenrijk; een treurig lied, toch gekenmerkt door een zweem van melancholie en zelfs door een zweem van...

...de vooruitgang, een computer, als was het zijn alter ego, in mijn woning "gestald". Voorzichtig neem ik een kijkje in het innerlijk van de machine en scherm na scherm ontrolt zich voor mijn verbaasde blik. Vibrerende neuronen springen mij als het ware tegemoet en tonen de structuur van de...

De man met het kleine zwarte hondje met het Schnautzer-achtige kopje solliciteert kennelijk naar een zingeving voor zijn dag en voor zijn leven als hij voor de zoveelste maal paradeert in het park naast de snelweg met zijn kleine kameraad. Soms neemt hij het hondje op schoot. Wordt het leven tussen...

Het was een kleine, zwart-wit-gevlekte cockerspaniël, met lange flappen van oren die de zwarte ogen haast bedekten, een puppy nog, die onze ouders ons gegeven hadden om ons en zichzelf te plezieren en een kameraad te verschaffen. We hadden haar de troetelnaam "Loekie" toebedacht. Aanvankelijk...

Ach, mijn kameraad, mijn vriendin, mijn enige zus, hoe liepen we samen eens in lang-vergeten tijden zij aan zij de lange weg en hoe zou ik voorgoed aan je zijde willen lopen over de lange, bochtige en kronkelend-onvoorspelbare weg van het leven. Een nieuwe dag is aangebroken, een nieuwe winter...

Eens schonk je mij het schilderij met de vogels (zijn het kraaien; zijn het raven?) omdat je vermoedde dat het mijn lievelingsvogels zijn. Als kind naast jou observeerde ik de dieren al graag. Nu, ten tijde van onze felle strijd die ik zozeer had willen vermijden, wekken de afbeeldingen mijn...

Op het Stadhuisplein zijn de heren aan het werk, omringd door het zand dat aan de oppervlakte is komen te liggen. De aarde heeft het prijsgegeven als een oprisping, als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De...

...en ik betreur ons afscheid. Bij gebrek aan kameraden en vriendschappen was het apparaat mijn "true companion" met haar uitgebreide en ingewikkelde capaciteiten als van een menselijk brein en voor "onze" site typte ik er mijn schrijfsels mee uit. Ze was een geschenk van een trouwe...

...Het draagt leerachtige, donkergroene bladeren, kleine, gele knopjes die een belofte voor de toekomst schijnen in te houden en bovenop een minuscuul, lieflijk roosje. Zal ik mijn kameraden, vrienden en lotgenoten van de "Opstapbus" weerzien en wanneer? En zullen we weer samen onze mooie,...

...plantje werd mij geschonken door mijn liefste kameraden van de "Opstapbus" met wie ik jarenlang vele avonturen heb beleefd; de goedmoedige maar zo eenzame Tilburgse weduwen die ik nu missen moet. Het plantje staat te pronken op mijn zwarte vitrinekast met de glazen deuren waarachter zich...

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn...

Nog koester ik het kleine portretje in het fotolijstje van de man die daar zo vrolijk en charismatisch is afgebeeld als een dansende godheid, mijn lang verloren kameraad en wonderlijke vriend die heeft gesproken over "diepe vriendschap" en over "samen zijn" maar die mij in vertwijfeling heeft...

''Het is halfelf in de morgen. Het oude echtpaar Wouter en Mien zitten voor het raam koffie te drinken. Zij gluurt vanachter de planten naar de voorbijgangers om opmerkingen te maken over hun uiterlijk. De één heeft een rot kop en de ander een dikke pens en ga zo maar door. Hij leest in het...

Het kleine restaurant aan de Noordstraat ademt een Franse sfeer en Franse lang-vergeten chansons weerklinken er. Een nieuwe dag scheen aangebroken en een onverwacht lente-achtige atmosfeer hing in de lucht, die scheen te duiden op de voorspoed, zo lang al verwacht, die was uitgebleven en waarom...

Zo leerden we hem kennen en zo hield hij stand aan onze zijde als een kameraad en vriend: mijn stoere, trouwe zwager die in zo lang vervlogen tijd voor het eerst de kamer van mijn zus betrad. Met zoveel blijdschap herken ik hem aan de baard, aan de mannelijke schouders die zoveel gedragen hebben en...

...en wreedheid van uw medemensen, met uw sterfelijkheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid, met de onmetelijkheid van het heelal die u zozeer vreesde? Wij waren kameraden; ik heb uw porseleinblauwe ogen gesloten bij het uiteindelijke afscheid..... Ach Vader, uw wezen is mijn wezen en mijn tranen...

...over de Strabrechtse Heide. We waren kameraden en we hebben de levensweg eveneens voor een groot deel samen afgelegd. Je scheen tot rust te komen door wat ik opriep als een visioen, een visioen van onze verbondenheid, een droombeeld, een drogbeeld. Je oogleden vielen voorgoed...