Alle inzendingen over Cornelia van der Vee

...tragische liefdesgeschiedenis van Tristan en Isolde. Op dat eiland woonden ooit de rovende en moordende krijgsheer Guy Éder de La Fontenelle en de schrijver Jean Richepin. Tijdens eb is dit eiland te voet bereikbaar.

...steeds meer granen tot energie en voeden we ons vee met soja uit Brazilië, waardoor er daar steeds minder Amazonewoud is. Nu kan het zijn dat het oerwoud of een boer in Senegal u geen bal interesseert, maar neem op zijn minst kennis van onze totaal ontspoorde voedselproductie. Een volstrekt...

...die overal hebben plaats gevonden. En hoeveel van de getroffen agrariërs die hun hoogwaardige fokproducten, waar generaties lang aan was gewerkt, naar de destructie zagen verdwijnen, zijn die slag nooit te boven gekomen en waren genoodzaakt hun bedrijf te beëindigen. En hebben we...

...haar de Sartre van de poëzie kunnen noemen, verder is het nogal somber qua grondtoon, vol angsten en eenzaamheidsbesef. Juist daarom heb ik gekozen voor een liefdesgedicht van haar. De laatste bundel van in totaal 22 bundels heet 'Kaalslag' (1999), ze is nu tachtig jaar en ik krijg het...

...maar weinig en droomde niet, zweeg, maar dacht veel na. Daarom was het ook zo gek dat hij niet wist hoe ze heette, maar hij zocht er niets achter. Boer Thomas was nu 78 jaar, een sterke man uit een sterk geslacht. Maar toen werd hij soms zo duizelig dat hij in de stal op de grond lag in de...

...ver buiten de boot reiken om de reling te kunnen pakken. Ik verlies mijn evenwicht en val uit de boot. Tijdens mijn val zie ik de reling en kan die net vast pakken. Ver onder me hoor ik de straat razen. Ik trek me op en klim over de reling op de veilige balustrade. Mijn armen doen pijn van de...

...was het sprookje van de boze fee - over de Schone Slaapster in het Bos mogen anderen vertellen.

...zag ik hem weer. Hij zat nu in een cel die niet veel groter was dan een vierkantenmeter. De cel was volgepropt. Alles was vies. In Nederland geven wij varkens nog een beter bestaan. Ik knielde en bood de man te eten aan. Hij lachte naar me. Over mijn wang biggelde een traan. Zonder het te...

...is misschien maar beter, dat wij daar niet te veel aan denken... we zouden afgunstig kunnen worden op de mensen van dat land. Maar, o God, wat waren ze toch gelukkig, wat waren ze gelukkig! Ze verhieven hun stem met zó grote blijdschap, ze juichten met zó groot gejuich, dat de klank van...

...hij dan ook gelijk in. Want hij wist immers, hoeveel kwaad ze reeds over zijn land en volk gebracht had. Hoe zíj het is, die de hagel-slag brengt en de storm, die juicht als de donderslagen dreunen door het woud, als de nederknetterende bliksem de takken doet kraken en scheuren, de stammen doet...

...niet aan, moest de minister toestemmen, die veel voelde voor etiquettevragen. `Nu dan?' vroeg de koning aanmoedigend, toen de minister bleef aarzelen. `U wou iets zeggen?' `De boze fee moet in ieder geval gevraagd worden,' meende de minister. `De boze moet men te vriend houden.'...

...weer zal gaan. Herken ook deze liefde. Dus wees dan niet passief. Elk ding onder de hemel kent zijn tijd. Het leven is kort. Veel dingen zijn relatief. Toch sluit ik mijn tekst af met deze simpele woorden. Schat ik heb je lief.

...Zwarte koffie, zonder melk en suiker, zoals hij al heel zijn leven gewend was. En samen liepen we verder, om zijn eigen plek en weg te vinden in het verpleeghuis.

...werden zijn ogen wat vochtiger. Sluimerende, veelal dierbare herinneringen aan betere tijden werden in hem wakker, kwamen pijnlijk scherp in zijn beleving naar boven en deden hem op zoek gaan naar iets dat voorgoed verloren leek. Halverwege de gang passeerde hij een grote spiegel waar hij met...

...koffie kwam brengen. Hij had voor zijn gevoel al veel te lang binnen gezeten. ‘Na de koffie gaan we samen wandelen in de tuin,’ beloofde ze hem met een vriendelijke stem. Even later kwam ze terug met zijn jas en pet. Al bij de eerste stappen over het tuinpad snoof hij gretig de lucht op die...

...plek snel ontdekt en liep dan ook steeds vaker naar het knusse, huiselijke zitje. Daar plofte hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de vrouw...

...hij langzaam en goed verstaanbaar het Onze Vader te bidden wat door de meeste bewoners spontaan werd meegebeden. Vervolgens stelde hij voor om samen het Credo te zingen, bij vergrijsde katholieken een vertrouwd gebed en gezang. De man verhief zijn stem en uit volle borst zong hij het hele...

...en warme kleuren. De herfst deed hem bij het ouder worden ook wat meer naar binnen kijken , naar zichzelf en de vergankelijkheid van alles. Van een oude, kwetsbare man die na een lange tocht door alle seizoenen heen, in de winter van zijn eigen leven was aangeland. Een mens die ondanks zijn...

...en 'ja, klinkt heel bekend' kom ik niet veel verder, en gaandeweg vervormt het nummer in mijn hoofd tot het riedeltje van 'Don´t get me wrong' van The Pretenders, want van die notenvolgorde heeft het wel wat, zij het bij de Pretenders in een vrolijk hitritme, in plaats van met zo'n...

...zijn richting. Om haar opmerkelijke gedaanteverandering niet te storen, liet hij haar rustig begaan, ook toen haar hand in die van hem wat rust vond . Ze leek nu tevreden, zich veilig voelend bij de man die stil maar innerlijk bewogen naast haar zat. Hand in hand. Zó was het blijkbaar goed. ...

...ze voorgoed. Stilletjes verliet hij zijn dierbare, uitgeleefde lichaam. En als een vlinder zo vrij fladderde hij nieuwsgierig naar het licht aan de overkant.

...ontspande hij zich en voelde de pijn wat minder worden. De heilzame aanraking van haar handen op zijn stramme lijf gaf de man ook van binnen een prettig gevoel. ‘Is het zo goed?’, vroeg ze hem vriendelijk.‘Prima, zuster’, zei hij, ‘maar nog fijner vond ik dat je er was.’...

... De dag erna had ik je nog gezien. Jij vroeg: “hoe gaat het met je?” Ik zei dat het goed ging, maar zei verder geen woord. Was de vrouw die naast je stond jouw vrouw? Je had haast en rende weg.

...vader of zocht hij de warme schoot van zijn moeder waar hij als kind in vroege jaren een stukje geborgenheid vond. Toch had de man ook hier een eigen en vertrouwde plek, met uitzicht op het leven van alledag. Het gewone leven, daar hoorde hij immers nog altijd bij. Voor zichzelf, zijn...

...zijn zoon hem in zijn jas, maar ook met wat onderhuids verdriet. Want in de beleving van zijn vader leken alle herinneringen aan deze dierbare plek afgebroken, voorgoed uitgewist. Onder een schrale winterzon reden ze stilletjes naar het verpleeghuis terug. Blijkbaar was dit voor hem de...

...eens ter hand te nemen. De man had zich onder aansporing van een verzorgende bij dit clubje aangemeld. Hij had haar verteld dat hij vroeger graag in zijn eigen tuintje bezig was. Het liefst kroop hij tussen de planten en bloemen om met zijn blote handen al het onkruid uit de grond te...

...zo mooi! Erin geloven? Nee, dat niet. Weinigen zullen dat geluk vinden. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Liefde is wederzijds vertrouwen zo werd mij eens verteld! Waarom nu dan toch het verlangen naar de illusie van perfectie?

...ga je dood. De een leeft wat korter en de ander wat langer, maar we komen allemaal aan de beurt om naar boven te gaan’, zei hij glimlachend terwijl hij zijn wijsvinger omhoog stak. Klare taal en eenvoudige wijsheden van een oude man die weemoedig terugdacht aan zijn trouwe viervoeter en aan...

... ‘En doe mij maar een advocaatje met veel slagroom’, zei de vrouw die naast hem zat nogal gretig, alsof ze bijna niet meer kon wachten. Even later zat de man rustig te nippen van zijn borreltje. Af en toe keek hij met een heimelijk genoegen naar zijn buurvrouw die met haar wijsvinger...

...schuifelde hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.