Alle inzendingen over De rimpels van Rimba

...staren me aan alsof ik gek ben nu ik beweer Rimbaud te zijn en het ook werkelijk ben. Het is leuk hoor, ik geniet er met volle teugen van. Ik moet er toch niet aan denken om bijvoorbeeld het medium voor iemand als Kees Stip te zijn of de Zangeres zonder Naam. Dat bedoel ik maar. Hij zal...

...en het water geluid geeft. Die rimpelingen probeer ik, liefst net zo mooi als zij, in woorden te vangen. Meer dan dat pogen kan ik niet en meer is het ook niet.’

...het niet accepteren van het natuurlijke proces van geboren worden, steeds mooier en aantrekkelijker worden en vervolgens het verouderingsproces tot uiteindelijk de dood erop volgt. We willen eeuwig jong blijven. Onnatuurlijk jong. Nee mensen, laten we nou gewoon met zijn allen natuurlijk oud...

...ben ik er al uit. Ik wil oud worden met mijn rimpels en omdat L’OREAL beweert dat rimpels veroorzaakt worden door lachen en het fronsen van de wenkbrauwen dan heb ik hier een gouden tip voor jullie dat honderden verspilde euro’s scheelt: LACH NIET MEER EN SCHEER DE...

...diepste stemmingen, haar strevingen, haar zielestrijd, haar pijn. In slechts enkele woorden vermeldde hij wat bezwaarlijk beschouwd kan worden als de essentie van een mens, van zijn moeder; zij vouwde inderdaad graag lakens; zij kookte inderdaad graag macaroni. Daarmee moest de vrouw die aan...

...vanaf dag 1 met het insmeren van de anti-kreukel-crème, dit om op latere leeftijd de koop van de peperdure potjes te voorkomen!

naakt staat ze voor de spiegel bestudeert haar lichaam het zijn niet de vetlaagjes noch de rimpels die haar storen daar leerde ze al lang mee leven doch de vele littekens pijnigen haar ze bewijzen immers dat het verleden waar is

De vrouw een sprookje, zonder hulpmiddelen een spookje. Zij kan niet buiten mascara, lippenstift en een kwastje blos. Smeert dag en nacht bijna religieus haar lijf opdat rimpels uitblijven. Ik vraag me af, wie houdt hier wie voor de gek ?

Overgoten duinen, sidderend ruim water en een zon die stekend rode rimpels strekt naar het strand. Ultieme eenzaamheid, ondeelbaar licht, zand smelt onder mijn blote voeten, stralend liefkoos ik de genadige golven. Dag...

Ik crash op de kortsluiting tussen de vele lijnen, die verstrengeld liggen rond de omhelzing van het non-verbale, waarbij de naaktheid van het lichaam, in maanlicht, op het rimpelend vijveroppervlak weerkaatst en zilverig doorschijnend wordt. "Je me sens nue comme un verre vide...!"

...met de lengte van mijn pikkie was even oud als ik toen. Zeven jaar! Het leek mij niet relevant om die leeftijd te melden…

...dus 200 kilometers in beslag genomen door de dinosaurus. Waar is homo sapiens gebleven met zijn 4,5 kilometers? En wat is er eigenlijk nog over van ondergetekende met zijn 5 centimeters? Ik had het je gezegd; een rimpeltje in de tijd. Abraham, 3-hoog de boom in en 5-hoog het raam uit.

...van de wereld maken moeders en jonge meiden zich zorgen waarmee ze de maagjes van hun kindjes kunnen vullen. Terwijl in een ander deel van de wereld moeders en jonge meiden zich zorgen maken bij wie en hoe ze hun borsten, rimpels en lippen kunnen laten vullen.

...de duisternis omvat vergetelheid, nog even scharlakenrood achter de kim, de dag is dood, gestrand op de vloedlijn. Al dat over blijft, spijkers, laag water.

...het maar durven, open staan voor de rimpeling van de enkeling. Maar die enkeling is wel met velen die woorden schrijven om mee te delen, een veelkoppig monster dat het klievend zwaard weerstaat omdat het te koppig is het hoofd te verliezen. Steeds weer precisie-fileren en woorden op een...

...het grote raam doorglaasde een drukke allee. Het deed haar niets, de trams reden toch wel van links naar rechts en terug, het sportveld aan de overkant was jaren verwijderd van haar jeugd. Niets meer om voor te leven, en toen vroeg ik haar om het nog viereneenhalf jaar vol te houden, voor...

...nog jurken. Het café bevond zich in een bocht van de weg, daar waar de Korte Heuvel overgaat in de Tivolistraat. Daar ontmoette ik haar voor het eerst. We schreven negentiennegenenzeventig en veertig jaar na dato is ze nog mijn vriendin. Haar grijze haar mondt uit in een smalle donkerbruine...

...spijt dat ik de tv toch weer heb aan gezet, de rimpels en de kalknagels vliegen weer om de oren en ogen, sociale akkoorden klinken vals en duizend bommen en granaten vreten zich een weg door welriekend doch zwak mensenvlees. Feit, idioten adoreren idioten, merknamen hebben zich ingekraagd,...

...verzekerd. "Voor mij is dat ook al elf jaar geleden", repliceerde ze. Het kan niet ontkend worden dat ze een paardenstaart van prachtig lang blond haar droeg die als het ware tegen haar gezicht aanleunde en die het voortreffelijk omlijstte.

..."Ze is vaste klant, altijd depressief" en verder, doelend op mijn nutteloze opmerkingen: "Goed van u dat u nog probeerde mevrouw te bemoedigen..."

...en rimpeling van haar brein en de huiver van haar hart onder haar wisselvallige levensomstandigheden. Duizend-en-een onverbreekbare banden verbonden hen en duizend-en-een onverbreekbare banden hielden stand na zijn dood. Nu siert de zeskantige staalgrijs-glimmende urn haar dressoir als...

...gegaan; heeft het af laten weten. De genezing schijnt te zijn ingetreden, zoals de genezing die de Ouden vierden in de tempel van Asklepios. De toekomst kan ingeluid worden. Het leven kan gevierd worden met fanfares, met trombones en trompetten....

...stormde ik daar op aan; nu is mijn leven een kalme zee zonder rimpelingen of golven maar ik tors het gewicht, de rijkdom en de schat van mijn achtenzestig levensjaren.... De jongeren zouden mijn kinderen kunnen zijn, maar mijn lichaam droeg nooit een kind.....

...een vriend voor ze wilt zijn dat is één van je grote wensen. Maar hoe lang duurt het werkelijk Een jaar? Twee jaar? Misschien drie? Worden het dan goede kennissen waar je leuk mee kunt praten en volgend jaar een kaart met verjaardagen en Kerstmis en weer een jaar later alleen met...

...jeugd vormt een kortstondige rimpeling in het meer van ons leven, veroorzaakt door een incidenteel briesje en een lichtvlek op de muur van de tijd, vergankelijk en vluchtig.... "Give me one more chance again, one more chance to see the world through a young eye...."

...de vriendin van de lange, plezierige zwemuren, van de discussies in het restaurant; de deskundige en hoog opgeleide laborante. Ze nam het boek graag aan, bekeek het vol belangstelling en stopte het in haar tas. Ze had de momenteel allerwegen gangbare mondkap voor haar gezicht gespannen als...

...benen bood een florissante jongedame mij meteen de voorste zitplaats in de bus aan, die ik dankbaar accepteerde. Zo hobbelden we in de richting van het station en we wensten elkaar bij het afscheid volgens het algemene hedendaagse en tegenwoordig zo gebruikelijke cliché "een fijne dag"!

...merkwaardige kegelvormige boomvrucht op. In het warme klimaat van mijn stadse kamer zullen zich aarzelend de onderste schubben openen van het door de Natuur geschonken siervoorwerp, zoals de ene vriend de andere pas na lange jaren zijn geheimen toevertrouwt.....

...in mijn diepste wezen branden onverminderd de vlam en het vuur die deel uitmaken van mijn bestemming.

...anders om van te houden. Zoals Narcissus zichzelf bekeek en lief had in de rimpeling van het water in de beek.