Alle inzendingen over De stad van Ming

...van levende doden. De mensen trekken weg uit Mingstad en heroverd door het oerwoud vervalt het tot ruïne die eeuwen later wordt her-ontdekt door archeologen die zich afvragen wat er zich heeft afgespeeld, waar de bevolking is gebleven en wat het geheim is van het volk uit de blauwe bergen...

Het ziekenhuis is als een stad, als een universum op zich, waarin zich echter ook weer talloze universa bevinden. Tijdens met middaguur vormt het restaurant een zaal vol professionals, gekleed in witte beroepskleding, druk babbelend, een naamplaatje bungelend tegen de borst. Ik ben aangeschoven...

...gebouwen kwamen tot leven totdat de malaise toesloeg en Joop een tijdje alleen moest zijn. De armoedzaaier en voormalig dierenjournalist Joop van Teil is weer aan de slag als vrijwilliger in de bruisende stad Amsturia. En nieuwe nieuwsgierige toeristen luisteren naar de woorden en zijn stem.

...fletse, verlepte gras nauwelijks opfleuren, evenmin als dure sieraden de hals van een overjarige actrice nog kunnen sieren. En het kabbelende, rustige water van het Wilhelminakanaal stroomt onvermoeibaar en murmelt ten eeuwigen dage zachtjes een lied dat vast en zeker gaat over...

...find a great park, where you can meet other people.' Ik tuur langs haar hand, ruik de wind van de stad en voel me even intens gelukkig.

...deed mijn behoeften in de emmer, die in een hoek van de kamer stond. Omdat we nu met z'n tweeën waren was de emmer vol geraakt en stonk het verschrikkelijk in de kamer, maar dat vond ik niet erg. Tante vroeg wel aan mij of ik de emmer uit het raam wilde kiepen, dat deed ik dan maar, maar alles...

...borst. Maar helaas is doorgaans al te duidelijk geweest dat zijn koninkrijk niet van deze wereld is.....

...aaneen in grauwe eentonigheid. Te midden van dit stenen labyrint is daar aan de Reitse Hoevenstraat ineens de boerderij met de malse, grasgroene weide waarop bevallige bokjes en geitjes grazen. Het is alsof een asgrauwe hemel openbreekt en een opklaring laat zien. De kwispelende,...

...Universiteit welkom heten ("Jeffrey, Evelien, Lisa"). Het is veertig jaar geleden dat ik me eveneens tot de bonte schare van studenten mocht rekenen en ik zou nog wel eens met hen de collegezaal of de aula willen betreden....

...overschaduwd met een patroon van lichte en donkere tinten. Na mijn wandeling bereik ik mijn bestemming; een klein fitnesslokaal aan het Energieplein......

...replica's van opgezette prehistorische dieren. Na thuiskomst wachtten weer de troosteloze, geel gesausde muren van de kamers in het kantoorpand, waartegen nu echter onze ansichtkaart geprikt was.....

...geweten Verzwelgen levens zonder mededogen Roeien heel de mensheid uit. Rondom stilte, stilte van de eeuwigheid. Mijn zoektocht naar gevoel.

...niet houden in het late seizoen. Maar inderdaad: hoe vurig wens ik dat mijn dierbare maar zo armzalige geboortestad bescherming geniet, zo niet van goddelijke machten dan toch van een bona fide, betrouwbaar en gedegen stadsbestuur!

...eens moeten doen. Rustigjes fiets ik verder door de kunstmatige verlichting van de stad.

...koude water verdwenen. 'Nou, komt er nog wat van?' Woemi aarzelt even. Zal hij haar lelijke litteken dat haar bleke buik ontsiert niet raar vinden? En als er nu wel eens iemand komt? Dan gooit ze haar kleren uit, springt poedelnaakt naast hem in het ijskoude water. Vrij, vrij, eindelijk...

...weer over de straat. Omdat ik in de stad woon en ik op de hoogte ben van mijn naaste buren, was ik getuige geweest van een moment dat ik wandelend vaak voorbij ga. De natuur bevindt zich recht onder mijn dak.

...gemeentelijke besturen. Aan Haarlem – minstens voor één dag per jaar stad van de mensen.

...is ook de beer weer terug. De naamgever van deze stad. Niet de oorspronkelijke woeste maar de wasbeer. Ontsnapt van elders maar deze stad trekt als honing nog steeds allen die beer zijn.

...allemaal verdwijnen. Niet getreurd, er zullen andere namen verschijnen. We slenteren binnenkort langs de neonletters van TNT, DHL, DPD, Fedex, GLS, PostNL en UPS. Steden zullen inwisselbaar blijven.

...de ruimte weer kan benutten om zijn waren aan te prijzen langs de kant van de weg!

...van lichtgrijs beton. Een kind zal hier geboren worden. Het zal enthousiast de bellen van het leven blazen met het zeepsop van de overmoed. Het zal schaduw en licht uit een ver verleden meenemen naar een verre toekomst, eens....

...hem fascineerde, koos hij voor de veilige route van zijn eigen weg. "Een fijne dag nog", zei de vrouw. "Insgelijks", zei de man. Terwijl hij zich omdraaide, leek het even of het marktplein onder een sneeuwwitte laag lag. Hij knipperde met zijn ogen, en de sneeuw was weer weg. Hij besloot...

...kanten van mijn grondeloze eenzaamheid af te slijpen... Gaapt niet tussen de uitersten van verlatenheid en de volledige weldadigheid van een altijd denkbeeldige want nooit werkelijk goddelijke liefde een kloof die met lichtjaren niet te overbruggen is?

...en koestert de Verlichting, Beethoven, het Pantheon en de Moorse kunst. Parijs was de hoofdstad van Licht, zal dat weer worden en altijd blijven.

...een pakje in blauw cadeaupapier in de hand. Het zal een sierlijk bord bevatten en een biljet van vijftig euro, een troost in de armoede.

...vandaag feest zijn. Er zullen ook veteranen komen. De stad werd vijfenzeventig jaar geleden bevrijd van de onmenselijke, gewetenloze Nazistische bezetters.

...orchideeën met blauwe en gele kelken, zo weerloos en kwetsbaar en triomfantelijk en van een bovenaardse schoonheid

...enkel belang bij hadden en architecten wel iets beters te doen hadden dan gebouwen ontwerpen. Dat machten van buiten de stad sturen: de stad zelf is in beweging. Er liggen geen besluiten van college achter. De tand des tijds laat sporen na. De projectontwikkelaars doen zoiets niet. Het...

...gebeurt met sneeuwvlokken. Er blijft niets meer van ze over.’ ‘Ja, die verhalen heb ik ook gehoord en mijn familie wilde ook naar de stad. Ze vonden mij maar saai, omdat ik naar een bos of park wilde. Hier leef je als sneeuwvlokje langer dan in de stad en het is hier zo mooi.’ Ze zwaait...

...wil geen nieuwe herinneringen aan deze stad verzamelen. Ze wil de fijne herinneringen van die twee jaren bewaren.