Alle inzendingen over Herinner

...maar rustig en braaf. Van de vijfde klas herinner ik me de meester die "driedubbel overgehaalde ezels- kakebeen" vloekte en jochies over de knie nam. Elke week koos de onderwijzer een slachtoffer voor zijn klapjes, iedereen kwam aan de beurt. De klas vond het spannend, grappig en keek...

...ontving. Daar draaiden ze deze plaat vaak. De herinneringen aan de feestdagen daar met de bijbehorende hilariteiten komen dan ook weer boven. Dit heb ik ook met 'Hawa na kyla hawa'. Dat is een leuk lied dat ik uit mijn hoofd ken, maar nooit wist ik waar ik dat vandaan had. Laat staan hoe...

...ik mij met de beste wil van de wereld niet meer herinneren. Geen idee of ik het überhaupt heb gehaald. Ook is niet meer te achterhalen wat ik de rest van de dag nou heb gedaan, want verder vermeldt de agenda niets. Vermoedelijk was het studeren geblazen. Ik had meer tentamens die week, zie...

...kort, nauwelijks bestaand. Dus als je veel herinneringen wilt hebben en het gevoel wilt hebben dat je de tijd benut hebt, dan is het handig om nieuwe dingen te doen. En dan hoeft dat in absolute tijd niet echt lang te duren. Niet dat dat mij veel uitmaakt, ik vind het gewoon leuk om zo nu en...

...de kerst is alles gesloten. Ik ga nu maar wat van onze muziek beluisteren. Ondertussen houd ik mijn herinnering aan jou in leven. Was jij er nog maar…

Ze lachte weer, toen ze de zee zag, het zand, waar rupsbanden hun sporen hadden achtergelaten, wat een aanblik opleverde alsof we op een vreemde planeet liepen, en de mooie luchten, boven een messcherp in het heldere blauw getrokken horizon. Eindelijk, de zee! Ik geef het toe, we zijn er aan...

...en droom geweest was... Maar vele jaren later herinnerde hij zich die heerlijke nacht nog steeds en bleef in zijn droom geloven. Inderdaad kon de bekwame zakenman zijn geldbedragen geweldig doen "groeien." Tenslotte werd hij de grote baas bij een stokerij van jenevers en likeuren. Eens...

...allen gezond zijn en hem missen ja ja missen allemaal missen in het leven van foppe maar de herinnering blijft in zijn dromen bestaan!

...zitten. Nee, ze wil geen nieuwe herinneringen aan deze stad verzamelen. Ze wil de fijne herinneringen van die twee jaren bewaren.

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

...hernieuwde toelichting, bijlichting. Levendig herinner ik mij mijn zelfhaat uit die dagen! Inmiddels stond mijn wagen nog steeds voor die school, was de leerlingenstroom uitgedund. De eerste leraren verschenen. Hoe zou zij er nu uitzien, een generatie verder? Kromgetrokken door haar jaren?...

Lang geleden was er een meisje waar ik gek op was. Wanneer er duisternis was bracht zij licht. Haar hart was van glas. Zo breekbaar. Zij had volgens de achtergebleven dorpsgenootschap waar wij toen woonden maar één afwijking. Zij was Joods. Mij maakte het niets uit. Zij was wie ze was. Een meer...

...Als je dus een meester in herinnering wilt worden, kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen en blijven herhalen.” “Maar ik ben al over de vijftig…” riep Tony vertwijfeld. “Wel, herinner je alles vanaf nu zo goed mogelijk, dan kan je de volgende keer er véél vroeger mee...

De ramen van de huiskamer zaten vol met ijsbloemen, naar buiten kijken was onmogelijk, maar met een beetje warme adem kon je een ronde opening maken om er door heen te kijken. De straat zag er verlaten uit en de grond was bedekt met sneeuw. Ook binnen was het ijskoud, kolen voor de kachel waren...

Onderstaand verhaal speelde veertig jaar geleden d.w.z. vóór 9/11, Esfan Jani was nog niet geboren. En dat is wel te merken ook. HAZERA Een paar minuten te laat voor het college vond ik een lege plaats ergens bovenin de collegezaal, gaf links en rechts een routineus knikje, ging zitten en...

Robocop Toen ik op de interstate reed op weg naar de agent van mijn uitgever in Dallas was het heet. Ik had het raampje open van mijn chevy. Toen werd ik gepasseerd door een agent van de highway patrol. Hij gaf met zijn rechterarm aan dat ik aan de kant moest. Zo gezegd zo gedaan. De...

De oude man strekte zijn armen uit en prevelde zijn gebed richting de zon. Het stof waaide door mijn haren terwijl ik hem bewonderend bekeek. Ook ik bad en prevelde. De woestijn in de verte vervormde door de hitte. Ashani greep mij gebiologeerd om mijn middel en zuchtte hard. Ze was vervuld van...

...in Rotterdam enigszins te drinken was en ik herinner mij de talloze waterfilters en andere ingenieuze en onbenullige systemen die we gebruikten om het water zo smakeloos mogelijk te krijgen. Het was maaswater en dat was niet zo schoon als het water dat we in Apeldoorn uit de kraan kregen....

Naast de garage was achter het huis eerst een terras en dan een grasveldje. Het terras bestond voor de helft uit een groot vlak van beton, dat aan het huis vast leek te zitten, de andere helft bestond uit betonnen platen van 50 cm bij een meter, die los lagen. Ze waren loodzwaar, maar heel af en...

...waarin zich in de loop der jaren de stoffige herinneringen ophoopten. Ik trok regelmatig op een regenachtige middag een kastje open op de kamers van mijn broers om er rond te neuzen tussen oude strips, boeken en tijdschriften. Ik was er op zoek naar de verborgen geheimen van hun leven, maar...

Vroeger, ja toen ze gelukkig door het leven ging, toen ze blootsvoets danste in het gras… wat was ze jong en mooi. was dat wel zo? Ze kon elke jongen krijgen die ze maar wilde… en het bewijs ervan liep rond. Iedere jongen, jawel en moeite hoefde zij niet te doen. was dat wel...

...die tijd had de naam Berlijn een negatieve klank, hoewel bij mij, elke keer dat ik de naam ergens las, de geur van engelse sigaretten vermengd met 4711 terug zou komen om mij aan de autorit te herinneren. We kwamen nog vaak in Monchau, dan logeerden we in de souvenirwinkel of boven de...

...'daar aan die balk' zeiden we. Ik herinner me boottochten met de boot van heit en palen slaan rond het weiland en hooiophopen en de koeien voeren. Stond er na Jamin nu ergens een molen op de hoek of was dat alleen in één van mijn dromen geweest, waar ik dan in woonde of zo? Ik...

Ik wilde een racefiets. Dat was een probleem. Mijn ouders hadden het geld niet. Toch wilde ik een racefiets want ik was al zeven jaar. Mijn vader worstelde zich door krantenadvertenties van tweedehands fietsen en noteerde vier adressen. De advertenties spraken van jongensfietsen. Niet van...

...mijn gedachten even plaats voor een mooie herinnering. Dat betrof een raadsel uit mijn prille kindertijd, dat te maken had met de paasviering op de lagere school. Wij hadden als kleuter al geleerd dat met Pasen de Paasklokken, volgeladen met paaseieren, terug zouden keren uit Rome! Wauw!...

...en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je) op zee. Herinnert u zich nog waar u en de neefjes toen waren en in welk nummer ik dat verhaal terug zou kunnen vinden? Doe uw best, alvast bedankt, Uw oude fan, Trawant PS. Nu ik groter ben snap ik best dat u al die jaren niet op mijn verjaardag...

Plotseling zag ik haar in de bus; mijn oude naailerares; in niets veranderd na 30 jaar en even plotseling was ik weer op het kleine, betimmerde zoldertje als vijftienjarig meisje te midden van de andere, oudere en jongere dames, die allen ijverig in de weer waren met papier en potlood, krijt, stof,...

Licht en schaduw vallen over een verre wereld: het is de wereld van mijn vroegste jeugd. Sommige contouren nemen duidelijker vorm aan en treden helder voor mijn geest. Veel blijft voor altijd in duisternis gehuld. Er was een kamer; er was een bont kleed met oosterse motieven. Daarop een vaas....

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop...

...zilte zoute zee-smaak op mijn lippen, laat mij herinneren hoe het water proefde bij elk kopje onder en hoe de opwinding door mijn kinderlijf ging bij de gedachte of de boei wel bereikbaar was, de adrenaline voelend, wetende dat ik een stukje gevaar trotseerde door zooooo diep het zeewater in te...