Alle inzendingen over Jij bracht onze bene

...het likken van je tong. Ik zie overal je lange benen, de rok verkreukeld liggen aan je voeten, jouw handen in mijn handen, je haren stralen in de wind. Voel je groene ogen branden in mijn hoofd. Ik zal eindeloos verlangend naar je kijken, net zolang tot waarheid en droom ineenvloeien en ik...

...zeepbel gebleken. Die trol had mijn geen lol gebracht. En de politiek had geen extra trollen meer nodig, daar liepen al voldoende trollen rond, een parodie was overbodig. Ik keerde weer terug naar waar ik begonnen was, alleen in mijn onderbroek voor de spiegel, kijkend naar de schim die ik...

...einde van Diana’s huwelijk met Charles. Nota bene, op een bankje dat alle odes aan de liefdesgodin symboliseerde... Het werd mij vaak gezegd: ‘een bijzondere persoonlijkheid, jouw vrouw’. Ik stond in lichterlaaie, na onze eerste ontmoeting. Ze stond ambivalent tegenover menselijke...

...wervende teksten en afbeeldingen die we vandaag de dag ouderwets zouden vinden waarmee we als kinderen eveneens speelden en die ruimschoots tot onze verbeelding spraken.... Zo herinner ik me de bezoeken van meneer Van Poppel die ongetwijfeld sinds jaar en dag rust in het graf.....

Maak je hoofd leeg, plaats de benen in een kleine spreidstand, druk je borst vooruit, plaats je handen op de rug, ontspan je vingers en kijk naar de bal. Al het andere is onbelangrijk. Nu ben jij belangrijk en die bal. Dat is het enige. Haal diep adem en blaas je adem langzaam weer uit. Adem in...

...onze schooltijd ten einde was en wij onbezwaard en vol verwachtingen onze vleugels uitsloegen en toen onze toekomst vóór ons lag als een nog onbetreden pad...

...ze vrolijk en steekt haar hand op. “Jij ook een prettige wandeling.” Laatst zag ik ze weer lopen met z’n tweeën. Ze zetten op dezelfde manier hun benen neer, voeten naar buiten, knieën naar binnen. “Hoi paardenmeisje”, riep ik. “Hoi wandelvrouwtje”, riep ze vrolijk...

...vuurwerk losbarstte en een ereronde begon. Onze toptrainer ging op de schouders van zijn spelers en werd zelfs gekust. Waar en wanneer houdt dit sprookje op, vraag je je als fan af. In Hamburg? De volgende horde heet HSV, maar NEC is voor geen enkele club meer bang. En waarom ook....

...die het met zich bracht. de vicieuze cirkel bracht ons bijna twee jaar terug in de tijd. Om ons te laten voelen, wat we toen niet konden weten. Ik de eenzaamheid, jij de machteloosheid. Voelen wat toen zo ver van ons af leek te staan. Ik tel de sterren. Welke ooit zullen vallen, ter...

...bracht ik je een azalea met sneeuwwitte bloemen, jouw favoriete plant. De collega's zijn jou nooit meer in het verpleeghuis komen bezoeken en onze oom ook niet. In machteloze vertwijfeling moest je je totaal afgetakelde lichaam tenslotte overgeven aan de genadeloze, onverbiddelijke...

...en viel in een rusteloze slaap, met twee benen op het bed over elkaar alsof ze even vrienden waren. HET SPROOKJE VAN HET GOEDE BEEN De vrouw droomde heel naar en werd midden in de nacht wakker. Haar been was verdwenen in haar droom, foetsie weg. Zorg ik eigenlijk wel goed voor mijn...

...kreeg hij vreselijke jeuk. Met loodzware benen strompelde hij naar zijn huis. Zou hij dat verschrikkelijke spul daar kwijt kunnen raken? Karen kwam hem tegemoet rennen, ondanks haar zware buik. "Edward, Edward! Wat heb ik om jou in angst gezeten! Ik dacht dat je misschien dood was!"...

...die zouden weerklinken.... En de donder rommelde en speelde op; de regen ruiste en viel neer; onze lichamen konden zich ontspannen; de hitte was voorbij.....

Ik wankel op mijn benen, kan maar niet stopen met wenen. Het lukt niet om te bedaren, ga dit in me eentje klaren. Mijn wereld lijkt te vergaan, liefde die ik moet laten gaan. Liefde gaat vriendschap blijft, en toch een hart, dat zo vreselijk overdrijft. Waarom dan toch zoveel pijn, terwijl ik...

...een keer zou ik zo maar...

.....

...op zijn pootjes terecht, braken we beiden onze benen en ons ideale geluk. Toch was het werkelijk God, die ons deze ervaring wilde geven en ben ik Haar/Hem daarvoor eeuwig dankbaar, want hoe heftig en kortdurend en uitputtend onze passie ook was, ik heb God in jou, door jou ontmoet! Beiden zo...

...mooie voorleesavond met hem door en wisselden we onze nieuwe boekjes uit. Want er moest geschreven, dat stond centraal. Ter plekke nog een opdracht op de eerste pagina. 'Voor Niek en Miek, van Driek.' En de laatste sonnetette. Na 1000 en een snelsonnetten nog altijd apetrots op een mooie...

...het gaat niet… Langzaam doortrekken nu. Mijn benen branden. Nog even… ik sta… Ja..! Ik kijk voor me en zie mezelf staan in de grote spiegelwand. Wauw, ik heb het gedaan, 70 kilo! Ik laat het zware gewicht met een dreun vallen. Lincoln komt breed lachend op me af en geeft me enthousiast...

...was de kous af. Met spijt, dat ook ík onze docent biologie ''BIJ'' het leven zuur heb gemaakt, zie ik nu, vanuit de optiek van een volwassene, dankbaar erop terug, dat hij ons desondanks naar beste vermogen heeft onderricht. Ik betuig hem postuum alsnog dat respect, dat hem toen...

...aan haar verstand dat slechts de door ons uitgesproken formule "ondergrondse doorgang!" voldoende was om ons te begeven in het magische gangenstelsel onder de stad waarin onze dwaaltochten geen einde zouden kennen. Hoe anders was voor ons de harde, alledaagse werkelijkheid! Het alles...

...in volle glorie zouden zien, en met onze korte benen leek de weg daar naar toe oneindig, alsof er een buitenaards verlangen zich in onze zielen had gevestigd. Een verlangen dat door de woeste golven in een keer zou worden weggevaagd wanneer we niet uitkeken, en stiekem naar de populaire...

...Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen aan ons toonde.... Veel later: het politiebureau aan de Noordhoekring; de foto's; de portretten. Herkenden wij onze belager? De...

...Het werk vindt zijn voortgang en het zal uitmonden in de glorieuze metamorfose van onze woningen.....

...beste vriendin kon niet ophouden deze accommodatie de hemel in te prijzen en inderdaad verwelkomde het blauwe koude water ons en wij vertrouwden onze lichamen eraan toe en sloegen benen en armen opgewekt en enthousiast uit. Na onze zwempartij nam ik weer afscheid van Udenhout en van haar...

...tot wie we bedoeld waren, toen onze Almacht onze wegen bij elkaar bracht. Jij bent de kracht waar mij die ontbreekt. Ik ben het vlammetje, dat jij ontsteekt. Jij bent de vrouw die ik had willen zijn, ik ben jou, toen je nog niet wist wie je was. Ik heb een ziekte, jij bent mijn...

...niet wat, heb last van rug en benen ook. Waarop ik zeg, dat je slecht sliep snap ik maar ja, als je gaat lopen zeulen met je “oude“ bed, kun je erop wachten dat je last van benen en rug krijgt, dat komt echt niet van je nieuwe matras hoor…. Een extra note: de mensen die haar oude bed...

...Ik liep door en even later hoorde ik iets naar beneden ploffen. Het was de ladder met de buurman er op. Hij jammerde enigszins en bracht slechts enkele beschaafde vloeken uit. Snel liep ik naar hem toe en zag het gelijk zijn onderbeen was gebroken. De ene helft stond in een hoek van dertig...

...allemaal hetzelfde zijn -raak de tel steeds kwijt- Voorbij is wachten met zijn, tot ik ons wij kan noemen. Omdat ik besef dat wij, een ik `en een jij zijn. voorbij is het snotteren in een stuk stof dat straks nog wel als werkshirt door moet kunnen gaan..... Maar wassen kan ik het nog...

Ik zie mijn benedenbuurman niet zo vaak maar soms daal ik af naar zijn appartement, bijvoorbeeld wegens een telefoonstoring en eens bracht ik hem enkele pakken koffie die ik over had en "in de aanbieding" en bij die gelegenheid wierp ik een blik op de voluptueuze dames die hij afgebeeld had op...