Alle inzendingen over Norbertijns avontuur

...anders, iets strenger. Dus nu zit hij in een Norbertijns klooster in Hierden, niet ver van het woonhuis van de zanger Koos Alberts. Hij neemt deel aan de nederige kerkdiensten en de recreatietijden. 's Avonds drinken de witheren gewoon een biertje, soms een jenevertje, deze roomse rakkers...

Ik zie je aan komen rijden, o wat heerlijk, ik word al gek als ik je auto zie. Ik stap in… je rijdt meteen weg, kijkt me direct uitdagend aan... We praten over wat onbelangrijke dingen, maar weten allebei wat er komen gaat. Je kijkt me aan zegt hoe gek ik je heb gemaakt, en grijpt opeens… je...

De Indonesische adelaar landt op zijn baan. Na Abu Dubai en Singaore ben ik eindelijk aangekomen in Jakarta. De stad van mijn vader. Klinkt wel zo stoer. Nee hoor. Ik ben een echte Hollander. Jakarta een poel van verderf (en een lól..), zou ik later beseffen, was slechts een soort van...

...van de Hollandse kou, een eigen bedrijfje, avontuur, rentenieren of zoals ik een huwelijk met iemand van Arubaanse bodem. Het Ministerie van economische zaken heeft een speciaal budget voor ondernemers op de Antillen mits men kan aantonen dat een inmiddels op de eilanden gevestigd bedrijf...

24-3 Eindelijk in Tasmanië. Na zes uur kotsen op de Devilcat. Nu weet ik waar die helse boot zijn naam vandaan heeft. Ik wist niet dat je je zo ellendig kan voelen. Zes uur lang de noodles binnen proberen te houden is niet fijn. Heb een amerikaans meisje dat me complimenteerde met mijn mooie...

29-3 We hebben net de bushwalk naar Kelly's Basin gemaakt. Vroeger (1897-1920) liep hier een treinrails van het spooksstadje Linda naar de zee.Om de schatten van de aarde over zee te vervoeren. Van die rails was weinig meer te zien. Alles was overgroeid door een oogverblindend groen...

...te handelen nota bene. Was het de lokroep van avontuur natuur of hippie-achtige hang naar authentieke beleving? Ineens was ik op weg naar de vendanges – de druivenpluk. Mon dieu wanneer ook al weer. Niet in het jaar van le Flo des Mots à Sète. ‘Une librairie aussi pour les...

Wat waren de plannen, wilde ik weten. Geduld, eerst wat drinken kreeg ik op rekest. Geduld? Geduld? Mijn gezicht sprak direct boekdelen. Want dit had ik vaker gehoord dan me lief was de laatste dagen en steeds op wel zeer vervelende en voor mij zeer nadelige momenten mag ik wel zeggen en besloot...

Gelukkig heb ik een pakje Marlboro met het bekende zilverpapier aan de binnenkant bij me in het holster. Ik moest alleen een manier vinden om het papier er af te branden zonder zelf in de fik te vliegen of door de rook te stikken. Nou is een mens gelukkig heel inventief als de nood hoog is en...

Na dit vlot en trillend op mijn benen gedaan te hebben, volg ik Anton die met grote stappen op het glazen Restaurant afliep wat geheel was ontruimt voor ons en waar er een tafel met vier flessen Anker bier, bierpullen en een emmer ijs klaar staan. Mijn vader en Ed ieder aan een zijde van mij volgen...

Mijn vader is al snel akkoord na mijn vreemde verhaal over de uithuwelijking van mijn vriendin en mijn hulpkreten aangehoord te hebben. Ook heeft hij voor elkaar gekregen dat Anton Reker de schietgrage commissaris met ons meegaat en ene Ed Rumambi die een zakelijk raadgever en vriend van ons was in...

Bidden is geen doen als je de regels niet weet. En praten? Het is een onbegonnen taak om met een dubbelloops van een reusachtig groot kaliber in je mond uzelf verstaanbaar te maken. Daar komt nog bij dat je te maken hebt met twee inteelt grotbewoners die in het jaar 500 N.C. zijn blijven hangen en...

Dat is kaassie! Dacht ik na de vertaalde versie van Ed. Kom op meid lachte ik haar toe. Hebben we hem even mooi bij zijn lul met zijn baal rijst. Mocht ie willen dat hij zo'n mooie en lieve meid kon bestellen. Alsof zij hem gelukkig zou maken, zij zou zich mooi bekocht voelen maar dan...

Als ik met het illustere trio 's morgens het hotel wil verlaten staat de gehele personeelsafdeling alweer een paar uur te wachten tot wij onze kamers uit komen om ons goede morgen te begroeten en een goede reis toe te wensen. Ik krijg een vermoeiende flashback van de dag ervoor van het handjes...

"Godverdomme ik ben versleten," klaagt mijn vader," en Anton kon helemaal niet meer praten die gromde alleen nog maar. "Jongens," zei ik: "vanaf hier is het oppassen voor de vijand." "Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo dan verwittig ik mijn...

Na een stevige ruzie met mijn vader en zijn vrouw die in de tussentijd waren verhuisd naar Cikampek een stad die honderd kilometer bij Jakarta vandaan ligt kreeg ik vierentwintig uur om iets te regelen. Dat wil zeggen onderdak. Via, via kwam het goede nieuws dat er huisjes te huur waren ergens bij...

Ik zie een flinke gozer met een piratenbandella om zijn hoofd geknoopt, een zwarte Ray-Ban op en lang krullend haar. Hij had een mouwloos leren jacket aan en vingerloos leren handschoenen. Zijn dikke armen vielen mij gelijk op. Zo'n grote gozer had ik nog nooit gezien in Indonesië. Ik blijf hem...

Een hoop herrie en gelijk een schep zand in mijn gezicht maakt mij wakker. Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!"...

Als ik 's morgens wakker word met een pijnlijke grimas kijk ik in twee reebruine ogen met lange wimpers in een voor Indonesisch begrippen blank gezicht, een gezicht van een fotomodel met haar haren kort van achter geknipt en met een lange metalliekblauwe lok van voren. Ik lag erbij alsof ik met...

Ik werd rood. Foutje bedankt.. Applaus voor jezelf en de groep, klootzak! Hij zag het en reageerde niet. Bang of tactiek? Het was natuurlijk ook voor hem een kansloze situatie om actie of wat dan ook te ondernemen, we zaten tenslotte ondergedoken. "Ze kan goed zingen," beantwoorde ik zijn blik...

Daar kwamen ze aan naakt met alleen een sarong aan en hun hakjes klikten weer met kleine stapjes over de tegels vanwege de strak omgewikkelde Batikstof waar hun sarongs van gemaakt waren. Hun 'werkkleding' zeg maar. Ze gebruikten ze dan ook werkelijk overal voor. Gebruik uw fantasie en u weet wat...

Op een heldere avond lig ik tegen de schuine dakpannen van het bijna afgekoelde dak te wachten totdat zij de was op komt hangen. Via een ijzeren trap in de keuken kon ik naar boven klauteren alwaar de kamertjes bevonden van onze bedienden en die van de buren. Zij heette Tini en leek veel op...

Dan opeens schijnt de zon fel in mijn ogen en ik moet knipperen en met een arm mijn ogen beschermen om te kunnen zien. Waar is ons dak? denk ik. Ik kijk opzij en Stef vraagt mij: "Waar is ons dak?" Ik trek mijn schouders op en zeg: "Blijf doodstil liggen want je ligt helemaal in het glas."...

Bij het kraaien van de haan schijnt het eerste daglicht door de armzalige beschimmelde gordijntjes waarin kleine gaatjes zitten die door motjes zijn achtergelaten; ze geven een okergeel licht af op de muren van ons piepkleine kamertje. Mijn kop hangt schuin op de grond vanwege de lucht die uit het...

Ik zit zwetend op mijn horloge te staren en bereken hoelang Boman nu al weg is en luister ingespannen of ik de mij van ziekte bevrijdende motorfiets aan hoor komen. Hoe langer het duurt hoe meer ik er van verzekerd van raak dat hij ook gelijk bij de ledershop is langs gegaan waar de drugs verborgen...

Het duizelt me voor de ogen en zie mijzelf ook al net als mijn vrienden een klein half uur geleden na verrot geschopt te zijn dood of halfdood achter in een Jeep te worden geworpen. Zo ver laat ik het echt niet komen. Zal ik hem nu een kopstoot geven? Ja dat ga ik doen, ik moet wel. Het irriteert...

...dingen. Is een treinreis dan toch een beetje avontuur? In een voortdurende stroom van waarnemingen wacht ik in alle rust op wat komen gaat. De trein ontkoppelt en verplaatst zich een meter. Door de schaduw die er overheen glijdt, valt het masker. Het verblindend zonlicht verdwijnt, de...

Voor mij op tafel liggen twee afbeeldingen van een slapende man in een oranje stoel. Terwijl ik naar deze kiekjes kijk, reis ik in gedachten twaalf jaar terug in de tijd en voel me als Wiske, die in de teletijdmachine van professor Barabas is gestapt. Flits, flits… Samen met mijn vriendin...

...met modern touchscreen begint mijn kleine avontuur. Nu komt het leukste moment; ik heb dit al eens eerder gedaan dus ik weet hoe het werkt. Stap 1: toets de eerste letter van de plaats van bestemming. Ik doe mijn ogen dicht en raak het scherm aan. Ik ben beland bij de letter Z. Stap 2:...

Mijn kameraad Waldemar is geestig, schrijft aardig en beleeft werkelijk de gekste dingen. Dat wil je echt wel weten. Daarom stel ook ik jullie eens een andere columnist voor. Dat is mijn kameraad Waldemar. Vandaag laat ik jullie zijn avonturen lezen. Geniet er maar van! Net had ik mij op de...