Alle inzendingen over Ongeziene verzetshel

Ik ontvang al jaren 'UWV Perspectief' in de bus en meestal staat dat boordevol succesverhalen van voormalige kneuzen, kanslozen en ongeluksvogels, puur om de tragediën wat op te krikken. In het meest recente nummer klagen lezers klaarblijkelijk over dit positieve plaatje, want ze missen de...

De zonneschermen zijn opgetrokken bij "Anvers" aan de Oude Markt en ik neem op het tarras een plaats in beslag voor een kop Earl Grey thee. Starende blikken van verschillende bezoekers en passanten. Ik vraag me af wat er in feite voor bijzonders is waar te nemen. Serveersters met een lang, zwart...

Gedachtenkracht is in staat om ongezien dingen in beweging te brengen.

...als ware het tevoorschijn gekomen uit een ongeziene, voorheen geheime ondergrond, als uit een onbestaanbaar innerlijk orgaan. De stoere, forse heren dragen oranje kledij. Zij laten zich assisteren door indrukwekkende machines. Eén van hen zou ik willen rekenen tot mijn metgezel, tot...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent en dat ik ben. Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt Dan zouden wij...

Als ik woorden had zou ik ze geven aan het diepe geheim dat jij bent, dat ik ben.... Dan zou ik omschrijven hoe het mysterie wortelt in diepe lagen die wij niet op kunnen delven zoals de ijverige geoloog de aardlagen definieert en determineert: Kwartsiet, Obsidiaan, Basalt.... Dan zouden wij...

De arts draagt een welluidende, wellicht Russische naam en de blondheid is al bijna vervaagd en verdwenen uit haar haar. Ze plaatst het ingenieuze en wonderlijke instrument op mijn lichaam en tuurt ingespannen naar de kwetsbare en "nutteloze" organen die nooit een kind gedragen hebben en...

Het briefje van vijftig euro stak onverwacht uit de geldautomaat als een uithangbord. Mijn voorgangster aan de automaat was het kennelijk vergeten. Ik had het ongezien op kunnen strijken, in kunnen pikken maar ik verrichtte aldus mijn goede daad van die dag toen mijn voorgangster aan kwam lopen en...

Hij slaat weer toe de onverslaanbare moordenaar, Staat op de hoek te wachten: Als het ware klaar: Om toe te slaan Geen geweer geen pistool Geen bom of anderszins, Neen: deze moordenaar Staat ongezien te wachten op de grote kans, Niemand ontspringt hieraan de dans: de dans van...

De vaste stamgaste van de diverse cafés waar ze iedere dag in alle godvergeten en ijzingwekkende eenzaamheid naar toe wandelt, mijn voormalige overbuurvrouw, ontmoette ik vandaag weer bij "De Katterug", gebogen over haar gebruikelijke lectuur. Ze verklaarde dat ze onverwacht en ongezien de...

Mijn vermiljoenrode bloed was vlot en willig gestroomd in het glazen buisje. De doktersassistente had onvervaard de welhaast verborgen ader in mijn arm aangeboord als een ingenieur op zoek naar olie in diepliggende gronden. Aan het laboratorium was de opdracht tot analyse verstrekt en men had...

Mijn longen hangen ongezien en onvermoed in de borstholte als in het chassis van een auto. Al eerder waren alle mogelijke middelen ingezet om de astma-aanval te bestrijden; medicijnen, verneveling etc. etc.... Het Röntgenapparaat registreert het weefsel exact en meedogenloos en de longarts...

Een smalle stenen trap leidt onvermoed en haast ongezien naar de speelgoedzaak in het centrum van onze stad. De collectie die men daar aantreft is enorm uitgebreid, maar ik koos slechts voor de "Bakugan-ballen" op aanraden van de moeder van de kleine jongen. De helgroene, glanzende ballen met...

Ach mama, hoe lief, verlegen en fragiel sta je op die oude foto te midden van twee dames, met een glas wijn in de hand, op een sofa, toen onze oom zijn bruiloft vierde. Je was vijfenveertig. Hoe strekte je, toen je tachtig was, je doorgroefde hand naar me uit, hoe zei je: "Je bent mijn...

Het pronkstuk van het leed draagt men pontificaal als de monstrans in de kerk in de processie van het leven, heft men in de hoogte als de hostie tijdens de consecratie en stalt men uit in de vitrine van het museum van het slachtofferschap..... In de kathedraal van het onvermogen wordt het...

Wegens mijn halve blindheid en forse bijziendheid draag ik sinds jaar en dag de kleine schijfjes van mijn contactlenzen. Ze waren echter verschoven en bivakkeerden onverhoopt en ongezien ergens onder het ooglid. Ik moest de halve stad doorkruisen om de zaak van de opticien te bereiken. Mevrouw...

Glaucon, volgens overlevering een broer van de Griekse filosoof Plato, zou hebben gezegd dat mensen liever respect hebben dan dat ze deugdzaam leven. Plato was het daar volstrekt niet mee eens. Een deugdzaam levend mens zou vele malen gelukkiger zijn, dan iemand die niet deugdzaam leeft, maar wel...

Hij voerde een forse en mollige hond aan de lijn; mokkabruin was hij en droeg een grote, witte bef op de borst en ook de uiteinden van de poten waren wit. Ik complimenteerde de man met het mooie dier dat stilletjes jankte alsof men het eveneens menselijke gevoelens zou moeten toeschrijven, alsof...

...maar het gevoel gaat niet mee in ongekende ongeziene verandering en houdt het bij het oude, want de mens is zijn gevoelens. Als ik de familie in het heden ontmoet worden ze door mij niet vanuit de herinnering herkend, het verleden botst op het heden, een gat in de tijd van veertig jaar...

Weten dat je op die plek bent, waar je bedoeld was. Berustend in de wetenschap dat je hier veilig bent. Wat er ook gebeurt, van kleine naar grote ramp, je weet jezelf op de plek, waar je zou moeten zijn, mocht dit gebeuren. De angst die je normaliter door de dagen jaagt, tot rust gekomen, de...

...gedachten dwaalden ver af, naar de ontrouwe vriend, sinds jaar en dag verblijvend in verre, ongeziene en mij onbekende contreien......

...was uit de diepe regionen, uit de onvermoede en ongeziene krochten en spelonken van mijn innerlijk komen opwellen en mijn longen, die rusten in de borstholte als het chassis van een auto, waren ongetwijfeld aangetast, beschadigd..... Ondanks alles volgde spoedig de bevrijdende mededeling dat...

...welk monster, welk gedrocht houdt zich schuil in ongeziene, duistere uithoeken van mijn lichaam dat ik zozeer liefheb??? Hoe dit ook zij: meer dierbaar dan mijn bloed, dan mijn lichaam zijn mij de onvoorspelbare wolkenluchten en de zwartgerokte vogels die haar bevolken en die onverdroten hun...

Ruim 20 jaar geleden is Vladimir Poetin naar voren geschoven om de machtigste man van Rusland te worden. Verantwoordelijk voor dit ondemocratisch besluit, dit ondemocratisch en ongeoorloofd naar voren schuiven van een na aan jouw hart liggende persoon die naar jouw mening belangen op de juiste...

(Tweede, herziene en uitgebreide versie) Als de ongenadige tijd zover is voortgekropen en voortgeschreden dat de bleekblauwe morgenhemel aan mijn venster verschijnt, weet ik, dat er appel voor me wordt geblazen...... God verhoede dat, ongezien en onbetast, de dodelijke ziekte al heeft...

Opletten nu, ging daar net met dat typerende loopje de kroeg in. In ieder geval op schema, en staat nu binnen zich vast en zeker een plek uit te zoeken... alsof hij niet weet dat het tafeltje aan het raam vrij is. Okay, daar schuift hij al aan, jas en sjaal aan de stoel. Je kunt er donder op...

...de droom van verre reizen, van wonderlijke, nog ongeziene oorden. De beide dochters, de zussen, betraden al de arena van de volwassenheid, betraden al met de bonte studentenschare de aula. Voor ieder van hun "meisjes" brachten de ouders een armbandje mee uit de wereldstad; een armbandje met...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde...

In de portiersloge van Wijkcentrum "De Poorten" dat me met haar stalen, imposante letters welkom heeft geheten,zit een dame de hele dag gebogen over een kruiswoordpuzzel. Zijn er zo weinig bezoekers? Als ik haar gepasseerd ben, kijk ik even later vanaf een hoge balustrade in het...

Je loopt naast me. Af en toe hoor ik, hoe je schoen de grond raakt. Zacht. Haast onhoorbaar. Je gevoel spreekt, zwijgzaam. Ik hoor het, zonder dat je er woorden aan geeft. De zwaarmoedigheid zwaarder dan je gewend bent. Je stemintonatie, donkerder dan gekend. De stilte die tussen ons is,...