Alle inzendingen over Suzanne Klemann

...hen aanschouwen, Suzanne Klemann (52) en Monique Klemann (49), net iets jonger dan mij. Ze zaten onder de make-up, maar ik zag hun ouderdom toch wel. Hun moeder is Indonesisch en ze waren in de jaren tachtig bijzondere schoonheden, waar zelfs Prince voor viel. Ik keek naar de korte rok van...

...hij vertelt honderduit.' Vervolgens kijkt Suzanne blij naar mij. Dan snuift ze, kijkt over haar schouder en zegt: 'gaat het wel goed met je jas?' Op dat moment klikt het in mijn hoofd. Peter draait zich ook om en ik kijk dezelfde richting uit. Alle drie kijken we naar mijn jas...

...spelen op het klokkenspel van de Bommelse Gasthuistoren door vader Leenhoff, heeft het talent van Suzanne zich verbazingwekkend mogen ontwikkelen... .

...het kerkhof van Saint-Brélade begraven, naast jouw meest geliefde zielsverwante Suzanne Malherbe.

...voor mij. En ik sta voor een niet te nemen bolwerk, neemt niet weg dat ik er toch van geniet. Suzanne met de mooie ogen, ik bloei weer op...

...Verlosser (Var Frelsers gravlund) bijgezet. Suzanne hertrouwde met meneer Steffenssen en in 1974 verscheen haar boek 'Negen jaar. Mijn leven met Olaf Bull'. Zij overleed op 6 december 1976. Zij werd 81 jaar en zij is in de Begraafplaats van onze Verlosser begraven. Jullie zoon Jan was een...

...bij iedereen zo?” ”Ik ben je beschermengel, Suzanne,” zei hij ernstig. Ik knikte terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen liepen. “Het is zo moeilijk.” Hij zweeg en wachtte slechts. “Ik doe wel mijn best, maar het lijkt alsof ik alles fout doe, alles fout gaat, en niks loopt...

...sy rekke mei har wezen oan dyn siel'* * www.muzikum.eu/nl/123-6777-75738/roel_slofstra/suzanne_leonard_cohen_cover-songtekst.html

...de onderzoeker. 'Je bent om op te vreten' zou Bastiaan graag eens van Suzanne horen.

...Suzanne zou benaderen. Jules verdween. Het was Suzanne, die Charles Baudelaire in de laatste dagen van zijn leven wist te kalmeren door Richard Wagner op de piano te spelen. Op 13 april 1892 overleed jouw vader Eugène in Parijs. Hij werd 58 jaar. Op 2 maart 1895 overleed jouw moeder Berthe in...

(voor Suzanne Valadon (1865-1938)) Je bent geboren als Marie-Clémentine Valade en je moeder Madeleine was een ongetrouwde wasvrouw, die de naam van je vader altijd verzwegen heeft. Tot je vijfde verbleef je in je geboorteplaats Bessimes-sur-Gartempe, terwijl je moeder je vanaf het prille begin...

...Perrottet hadden een driehoeksverhouding. Met Suzanne kreeg Rudolf de zoon André, een decorontwerper/theaterbouwer, die op 24 februari 1956 in Oensingen zelfdoding pleegde en 40 jaar werd. André werd door de directeur van het Stadstheater van Basel Hermann Wedekind ontslagen. In 1921 ging...

...Al van wanneer ze in de verte de toeter van Suzanne haar crèmekar hoorden, namen ze plaats op de voordrempel. Elk met hun achterste in een hoek van het deurgat onder een hoek van ongeveer zestig graden, en met hun snuitjes naar elkaar toe in de richting van de straat. Toen mijn grootmoeder...

“Weet je wat jij moet doen?” vroeg hij, me aankijkend met een lichte glimlach om zijn lippen dansend. ”M’n bed inkruipen en pas weer wakker worden als het zomer is?” vroeg ik zielig met een dun stemmetje. Hij schudde zijn hoofd, de glimlach werd iets breder. “Dat is niet wat ik...

Ik hou een foto in mijn hand. Mijn ogen glijden over de kleuren, de vormen, tasten het papier af met hun gretige blik. Mijn handen laten hun vingertoppen over de lijnen gaan, snel, vluchtig, ik heb mezelf net op tijd in de hand om te verhinderen dat mijn lippen het spelletje meespelen. De man,...

Zij keek me aan met een glimlach, zag mijn kinderlijke blijheid. “Goedemorgen,” sprak ze langzaam, met een volle stem, diep en warm, met flarden van gezang van honderden vogeltjes en het klateren van een beek in de kleur van de klank. “Goeiemorgen,” riep ik, springend van opwinding en...

Voorzichtig druk ik mijn nagels in de palm van mijn hand. Het doet pijn. Ik druk harder, me goed bewust van de druppels bloed die nu langzaam langs mijn pols naar beneden rollen. Gefascineerd staar ik er naar, de waarschuwende signalen die zich verdringen in mijn hoofd negerend. Pijn. Voelbaar,...

Diep ademhalend zet ze een paar beverige stappen. Weer draait ze zich om, maar ze kan simpelweg niet terug. Zoals iedereen hier. Hier zit je vast, vast. Het scheen prachtig te zijn, en heerlijk, en je was de hele dag vrolijk en gelukkig. Maar de mensen die je normaal om je heen had, gingen niet...

Vandaag stond ik bij het gebakkraampje op het winkelcentrum. In de etalage lagen van die dikke vette overheerlijke Parijse Roomsoezen, moorkoppen, verrukkelijk. Ik bestelde er een en borg net mijn portemonnee op toen ik de jongen achter mij hoorde zeggen: “Hetzelfde graag.” Ik draaide me om...

En ik vraag me af hoe ik opnieuw zo stom kom. Ik wist het toch van te voren? Ik zou het toch niet meer doen? Ik weet wat een ellende het is, wat voor rotgevoelens het met zich mee brengt en hoeveel onzekerheid. Maar ik trap er weer in. Ik dacht altijd dat ik niet harder kon vallen. Als je al...

Hé, zie je me staan? Zie je me staan, hier buiten? Kijk eens door het raam, druk je kleine neusje even tegen het glas en zwaai naar me. Ja, het regent, ik weet dat het regent, maar ik moest je even zien. Waarom? Omdat ik van je hou, lieve kleine, omdat ik het moeilijk vind langer dan een uur...

Ik wachtte op een aanraking. Een arm om me heen, iemand die zei dat het allemaal wel goed kwam. In plaats daarvan stond ik huilend te troosten en blind te leiden. Het kon niet. Het gebeurde. En ik, ik smachtte zo verschrikkelijk naar een aardig woord, een lieve fluistering, een zachte hand op...

Je zorgt elke keer weer dat ik me rot voel! Dat ik woedend ben of depressief, dat ik je wel kan slaan. En elke keer, elke keer weer trap ik erin… Je bent goed in doen alsof. Te goed. Je lijkt zo perfect! Te perfect, want ik voel me rot en rotter en nog rotter. En het is JOUW schuld. Als...

Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet wat jij wil. Speel je met me? Ik weet niet waar het op staat, ik kan het niet meer volgen. De ene keer ben je zo lief en dichtbij me, de andere keer voelt het als een enorme afstand. Een afstand die ik niet kan overbruggen. Heb ik spijt? Ik weet het niet....

Wat kom je hier doen? Wat kom je hier verdorie doen? Afgaan, onderuit getrapt worden, sterven in een hoekje zonder dat ook maar iemand naar je kijkt? Wie denk je dat je bent? Wie denk je verdorie dat je bent? Ik? Ik weet het niet. De held op sokken, de dichter, de dromer en de fantast. Ik...

Het lijkt alsof niks me meer interesseert. Het leven gaat door, kabbelt zachtjes verder. Rimpeltjes die insluiten wat ik denk, wat ik voel, om er maar geen aandacht aan te hoeven besteden en er voor te zorgen dat het vooral niks verandert. En het verandert ook niks. Behalve dat ik met dagen zit...

Een meisje, met een gezicht nat van tranen en een verbeten, gekwetste trek op haar gezicht. Een jongen, een stuk groter dan zij, hoog boven haar uittorenend, die glimlachend op haar neerkeek. Ze sprong tegen hem op als een schaap tegen een leeuw en haar vuisten beukten op zijn borst. Haar mond...

En het doet pijn, pijn, pijn! Alles in mij schreeuwt. Ik brul als een wild dier, ik verlies de controle en zak weg in mijn pijn. Mijn eigen losgeslagen wanhoop maakt me angstig en ik brul nog harder. Frustraties, herinneringen, nooit geheelde wonden en nooit verwerkte ruzies wervelen rond in...

Als ze haar ogen sluit ziet ze de zee. Ze kan er niets aan doen, het lijkt of de golven in haar gerold zijn en de zilte lucht haar neus verstopt. Ze proeft zout, ze hoort de meeuwen en het ruisen van het water. Het maakt haar gelukkig, maar ook verdrietig. Het doet haar denken aan toen. Het...

...moeder Eugénie-Desirée Fournier, maar dan nog. Suzanne was de pianolerares van Édouard's broers. Mogelijk was een broer de vader van Léon, wat mij meer voor de hand liggend lijkt. Édouard maakte meteen een portret van jou, getiteld 'Mlle E.G.', wat hij op de Parijse Salon van 1870...