Alle inzendingen over Toverende

(voor Joan Miró i Ferra (1893 - 1983)) Je bent geboren in Barcelona, waar je vader Miquel Miró Adzerias de kost verdiende als goudsmid en horlogemaker en je moeder Dolores Ferra de lekkerste paella maakte. Op je zevende ging je naar een tekenschool in een middeleeuws herenhuis, wat je deed...

Hij schuddebuikte van het lachen. Stopte de knikker in zijn ene broekzak en "simsalabim" toverde hem uit zijn andere zak weer tevoorschijn. Vol bewondering én wantrouwen keken we toe. "Hoe doe je dat, pap? Doe het nog eens! Doe je het nóg een keer?! Alsjeblief..." "Simsalabim!" daar...

Een toverlantaarn is een lantaarn die alles terugknippert wat een tovenaar heeft versnipperd.

Er was eens een klein meisje. Op een dag - het moet wel een heel bijzondere dag geweest zijn - was de dageraad grijs en afschuwelijk, zodat ook de harten en gemoederen van de mensen er afgrijselijk lelijk van werden. Het kleine meisje ging naar het raam en keek naar buiten. "Bah, wat een...

Magister, de meester van toverkunsten, hield helemaal niet van werken. Dat hoefde hij ook niet te doen. Het kostte hem maar heel weinig moeite om te hebben wat hij wilde. Met een enkele handbeweging of zwaai met zijn staf bracht hij een hele maaltijd tevoorschijn. Ook een groot huis kon hij op die...

God (hoofdletter want begin van de zin) bestaat niet en toch heeft hij mij en u geschapen, ik vraag me dan af waarom. Je bent niets en je wilt iets, laat ik maar een tweebenige tevoorschijn toveren, met een beetje mazzel aanbidt die mij. En dan denk ik, neen god (onderkast), jij bestaat niet,...

'Jij hebt zelf in je hart het graf gedolven' [J.J. Slauerhoff] De hagen zijn weer ondoordringbaar in de hoogte en de breedte gegroeid, er is geen geheime doorgang meer en Doornroosje slaapt met de slaap als een beminde die mijn jaloezie wekt, nee, Morpheus is een wrede verrader en rampen ledig...

Er staan nu vijfenzeventig verhalen van mij op de website van nederlands.nl. Ik heb er veel plezier aan beleefd ze te schrijven. Hoewel ik schizofrenie heb, ben ik er toch in geslaagd een eigen werkelijkheid te creëren op papier, cq scherm. Er is dus toch nog veel mogelijk. Donald Duck...

Deze matte/sombere/sobere dichtbundel is verdeeld in vier thema's, is dus keurig of wreed gevierendeeld en of er sprake is van een eenheid, men moet bij gelegenheid de besnorde dichter er maar op aanspreken, in ieder geval zie ik een kosmische ruimte voor me, waar de woorden als gevallen sterren...

In een milde septembermaand die nog was aangebroken ondanks al de jaren van bitter, onheilspellend leed, op de nieuwe, stralende dag die nog was als een zomerdag, hoewel ik ook in een nieuwe zomer nauwelijks geloof kon hebben, ben ik het hoedje en de rokken bij de stomerij gaan halen. Het frivole...

De ogen van mevrouw zijn bijna blind, maar op het brede scherm van de nieuwe Sony-televisie, pas nog aangeschaft, zag ze nog de koddige figuren van een aangeklede kat en van muizen, die allerlei avonturen beleefden en ze vertelt er opgetogen over. Het lijkt of mevrouw haar levensweg in omgekeerde...

Zeg Oma, kijk eens wat daar nu aan de hemel staat, wat is dat nou? Een vingertje wijst omhoog en Oma zegt- dat is de maan kind, maar waarom Oma is er maar een stukje van dan, waar is de rest? Tja kind, de rest is er wel maar dat zie je niet. Hoe kan dat nou, de zon is rond ‘s morgens en als we...

En ik dacht, feeërieke armoedzaaier, dit moet de vrouw uit het sprookje zijn, prikkend spinnewiel, want zij hief een pen hoog in de lucht, adem, diep in mijn aura, blauw, en ze zei dat ik, doelwit, kan toveren! Ik kan dus toveren met een pen, maar ik dacht, jij met beelden en ik nam de pen uit...

Ik leg mijn koude handen tegen mijn wangen en kijk mezelf aan. In mijn ogen probeer ik te lezen hoe ik mij voel. Mijn buik rommelt wat als ik mijn bekken kantel. Mijn schouders trek ik naar achter, dat ziet er al minder zielig uit vind ik. Ik tover de mist weg met mijn elleboog, ik wil dat deze...

Gefotografeerd met dauwdruppels op je blanke kelken. Hang je daar in het rek tussen de overlijdenskaarten, naast hiep, hiep, hoera en gefeliciteerd. Een roos op zijn schoonste moment getroffen door de zoeker. Jaren geleden was ik op zoek naar een afbeelding van een witte roos die ik wilde ...

Op een dag besloot de reiziger dat het tijd was om verder te trekken. Hij had geen bepaald doel voor ogen, maar waar hij nu zat, was er geen vooruitgang meer. Hij stond stil, en stilstand is achteruitgang. Hij stond op bij nachten en vertrok stilletjes. Reeds enkele uren nadat hij vertrokken was...

Liever zag ik die tijd terug; die tijd waarin mijn leven makkelijker was dan dat het nu is; samen met anderen, naasten, dierbaren en anderen red ik het, maar als zij er niet zouden zijn geweest, zou mijn leven (waarschijnlijk) een (verschrikkelijke) chaos zijn. Een gedevalueerd geheugen ontneemt je...

In Toffeeland heerstte een machtige tovenaar. Alle toffeevooraden moesten aan hem worden afgestaan. Soms lukte het dappere rovers om de voorraad terug te halen. Maar op een dag werden de rovers in het kasteel van de tovenaar opgesloten. Slechts één rover wist te ontsnappen; hij moest de...

Stapelgek ben ik op hem. Als ik in zijn grijsblauwe ogen kijk, dan smelt ik als een ijsje in de zon. Alles is perfect aan hem. Zijn donkerblonde haren, zijn puntgave gezicht, zijn heerlijke zachte huid en zijn eeuwig stralende lach. Nooit hoor ik hem mopperen, zelfs niet als hij ziek is. Vanaf...

Ik was eerder dan de aanvangstijd gearriveerd in het kleine zaaltje van de communauteit van fraters, dat kennelijk begrensd werd door een feeërieke tuin van ongekende schoonheid en dat ik van eerdere gelegenheden kende. De zomer, het licht en de warmte drongen van alle kanten binnen in het...

Ik droomde dat ik geopereerd werd aan mijn hart. Ze legden mij op een operatietafel en trokken en duwden aan mij. Ik zat vast met snoeren aan een stopcontact. De operatielampen waren zwart als beroete glaasjes en ze spuugden bloedrood licht uit. Zo werd mijn lichaam verlicht. Overal stonden...

Heel, heel ver van de aarde en de zon, ergens in het luchtruim, woonden een paar feeën. Ja, hoe leefden ze? Die wonderlijke vrouwen leefden bij een groep sterren. Ze liepen heen en weer op deze hemellichamen, en sliepen er ook op. Vaak zweefden de feeën door het heelal. Dan toverden ze weleens....

Ik ben ervan overtuigd dat het zo beter is. Yoshua is dood, net als mamma en pappa. Ik heb ooit gezworen dat ik het mezelf nooit zou vergeven als hij dood zou gaan. Ik had met hem mee moeten gaan die stormachtige winteravond toen hij vertrok. Het is iets wat ik mezelf nooit kan vergeten. Aquila is...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote, vierkante ruimte als het ware om tot een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote vierkante ruimte als het ware om in een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de...

En zo trad ik aan om de universitaire studie in de psychologie te gaan volgen. Ik was en bleef nog kind en kinderen bevolkten met mij de collegezalen. Het eerste jaar zou me overrompelen met veel werk, te veel werk. Ik zweette en zwoegde voor de tentamens en de statistiek-studie bezorgde me...

Voor het vierde jaar op rij til ik de emmer met onze gehavende dennenboom uit de tuin. En elk jaar denk ik; 'Ze haalt 't niet.' Kalend en steeds armetieriger trotseert ze door het jaar de elementen, hier en daar nog een triest toefje verdwaald engelenhaar tussen het dorre bruin. Een verlepte...

De vrouw achter de balie is receptioniste, zie ik. Beetje overbodige tekst, maar het staat nu eenmaal op het kaartje dat ze op haar vest geprikt heeft. In kleine letters staat er een naam onder, maar die kan ik niet lezen. Jammer, want we zijn al vijf minuten gezellig aan het praten. Over de...

Twee prachtige kleindochters, eentje waar ik al eerder over schreef maar ook Jasmijn wil niet overgeslagen worden en dat is logisch. Ze is een lief kind, een net beginnende puber met al heel wat ellende achter haar kiezen. Waarom men dat gezegde uitgevonden heeft, weet ik niet want: iets achter je...

Ik heb de duurste koffie ter wereld gedronken. Ik bedoel daarmee niet een espresso uitgeserveerd door een gefrustreerde Franse gérant op een terras onder de rook van de Eiffeltoren of een cappuccino van een Italiaanse ober die aan alles een hekel heeft wat geen Italiaans spreekt, maar...