Alle inzendingen over Ulrica Lode

Het is een komen en gaan van reizigers en passanten bij de uitgang van ons Tilburgse station aan het Burgemeester Stekelenburgplein op een zaterdag in de vroege lente van dit jaar. Sommigen hebben plaatsgenomen op de stenen balustrades aldaar. Daar wachten ook drie heren, gekleed in het blauw-gele...

Om voor mij duistere reden hoorden de typografen tot de elite onder de arbeiders, die toen nog bestonden. Een uitgestorven ras. Die grafische mensen konden ontzettend zeuren. Het was komisch om ze aan te horen. Heel gemakkelijk kletsten zij een half uur of op een visitekaartje een naam een punt...

...spons in mijn schedel doorzeefd. Ik huppel als een opgefokte nar en zink dan naar de droesem die opwervelt op de loden bodem van mijn zolen. Maar het went wel als je lijm snuift en de roes zoekt in het glas.

Mijn arme, dierbare stad verwelkomde mij opnieuw. Het zonlicht van maart glansde op de beide grijze leistenen torens van de Heuvelse Kerk en de blauwgele vlag van Kroatië wapperde trots en fier aan haar gevel. Bonte duiven trippelden opgewekt op het plein. Het standbeeld van Koning Willem II was...

Op een regenachtige dag in april 2023 zijn we met de "Opstapbus" dwars door ons Brabantse land naar Schijndel gereisd. Daar troffen we, omringd door grasgroene weiden die tot aan de horizon reiken, de gebouwen van "De Schaapskooi" aan. De eigenlijke stal waarin de dieren zijn ondergebracht en...

Doordeweeks kwamen wij, zeven kinderen van een vruchtbare vrouw en een man die er wel pap van lustte, daar niet in. De glas-in-lood schuifdeuren mochten van hen dan niet uiteen geschoven worden, alleen op zondag (na de heilige mis) ging het walhalla open. We hadden het niet rijk, maar daar stond...

De silhouetten van langgerekte aken tekenen zich af in het zwarte water van de Piushaven. Een enkele visser heeft de zondagsrust opgezocht en staart over het kalme en vlakke water terwijl hij een beetje filosofeert en mediteert boven zijn hengel..... Sneeuwwitte meeuwen fladderen krijsend, met...

Wij hadden de hoop op een behouden thuiskomst al opgegeven toen ik, spiedend over bakboord, een vreemd vaartuigje in het oog kreeg. Een klein schip, dat over slechts één zeil beschikte, dreef daar ogenschijnlijk kalm aan ons voorbij. Een bebaarde vreemdeling lag er op het dek te slapen. Kennelijk...

...bleven opeengesmeed als vastgeklonken, als met loden draden aaneengebonden gedurende iedere seconde, iedere minuut, ieder uur van onze gezamenlijke tochten. Wat had zij te verzwijgen, welk wantrouwen bezielde haar. Ongewild omgaf zij met haar zwijgzaamheid haar persoonlijkheid met een...

...zitten met mijn voeten geketend aan een grote loden kogel. Tot mijn verbazing kostte het weinig moeite om de bal los te laten, en dezelfde ladder weer te beklimmen. Bovenaan gekomen keek ik door een opening naar buiten en zag daar een menigte zich in een reidans voortbewegen. Ik vond mezelf...

Zo begon de week met natuurlijk de maandag, waarop de monteur zijn opwachting zou maken, jawel, dat gebeurde ook! De man is een hele poos bezig geweest om erachter te komen dat een printplaatje los zat, tesamen met een paar stekkertjes! Na ook dat gemaakt en gesoldeerd te hebben, draaide hij ook...

...qua opleiding heb ik me ook nooit mogen noemen. Lodewijk was er immers ook nog en hem kon ik, incidenteel, altijd om raad vragen. Als je maar doorzet, kan je alles onder de knie krijgen. Hoewel: ik heb als ex-koekenbakker nooit een koek proberen te bakken, wel eens zoete broodjes, maar dat...

Van huis uit ben ik katholiek opgevoed, tot op het roomse af. Mijn moeder, vijf broers en drie zussen, volgens de overlevering waren wij allen in den Heere gevaren. Behalve mijn vader, overtuigd heiden, en een broertje, onnozel een paar dagen na zijn geboorte overleden. Elke zondag kerkgang,...

...talloze, zaken die het mensenhart met een loden last kunnen bezwaren en neerdrukken. Duiven waren neergestreken vóór haar en ze voerde de mooie, elegante vogels die er fladderend om wedijverden en het elkaar schenen te misgunnen met een stukje van het krokante deeg van haar ijsje. De...

Dominic Schrijer is burgemeester van Zwijndrecht geworden. Op zich geen wereldnieuws, maar hij heeft het gewaagd om te zeggen dat de afwezigheid van de pers een Godsgeschenk is. Misschien geen handige uitspraak. U moet weten dat Zwijndrecht onderdeel uitmaakt van wat ook wel de Bijbelgordel genoemd...

Nu de storm is geluwd en de rotsige contouren van de Ionische kust aan de einder zijn verschenen, lijkt er spoedig een einde te zullen komen aan de wonderlijkste oversteek over de Aegeïsche Zee die ik ooit als gezagvoerder van een koopvaarder heb meegemaakt. Alles aan boord is rustig. De enige...

Vissersvrouw oh vissersvrouw! Je bent aan het hengelen gegaan. En je hebt de haak waarmee je hengelt zo scherp en pijnlijk gemaakt als mogelijk gemaakt om mij te vangen. Vissersvrouw oh vissersvrouw! Met je nachtlantaarn heb je een goede stek gevonden aan de rand van het kanaal. Waar mannen...

Het zweet parelt op mijn voorhoofd....Hoeveel waren er nu ook alweer over? Ik verberg me achter een vuile container...even rust... Denk na!! Je hebt er twee neergeschoten buiten de snackbar en nog eens drie in het metrostation. Ik weet het verdomme niet meer! Wat zal ik doen? Mijn partner heeft...

De bel ging. Wat nou weer, was mijn eerste gedachte. Ik verwachtte niemand in het bijzonder. Op het vuur stonden twee pannen voor een werkende man die een drukke dag achter de rug had en nu rammelde van de honger, maar daar had de ongenode gast natuurlijk geen boodschap aan. Met een gezicht dat op...

Café "Zomerlust", met in haar veranda de ouderwetse glas-in-lood-ruitjes, bevindt zich als vanouds even buiten de stad, juist voorbij de brug die het Wilhelminakanaal bekroont, in Tilburg Zuid, aan het eind van de lange, bochtige straat die de naam "Oisterwijksebaan" op haar kobaltblauwe...

AKZO is druk doende zelfdenkende verf uit te vinden. Divisie-directeur Rob Molenaar verwacht dat binnen 10 jaar zelfdenkende verf 15 % van de markt uitmaakt. Ze denken aan muurverf die sigarettenrook absorbeert. Aldus een woordvoerder. Gelukkig is díe toepassing over 10 jaar niet meer van...

...middelen als lichamelijke diskwalificaties en zware beledigingen (en dat geldt ook voor fietskettingen en loden pijpen). Ík ga dus niet als één blok achter Blokker staan.

Nog altijd ligt het panorama aan mijn venster voor mij open. De zomer is in volle gang. Het welige gras is met vlekken doorweven. De bomen staan in strenge orde, als trouwe wachters....Maar het appel is weer geblazen. Ik wil nog terugwijken; niet gehoorzamen.....Maar de auto zal ongetwijfeld...

De beginjaren van Lowlands, toen je er nog kon lopen, was ik erbij. Drie edities vol waar geluk. Toen ik zeven jaar later nog eens een poging waagde, schrok ik me kapot. Wat ik toen ervoer, werd door niemand beter bezongen dan door Huub van der Lubbe: 'Niets is zo eenzaam als een stampvol café!'...

Ze was kind van de wereldoorlog, kind van de crisis, kind van de financiële malaise. Het sneeuwde nog in februari, in een late winter en het ijskoude water drong door haar kapotte schoenzolen en het bereikte haar verkleumde voeten toen ze op weg ging naar de pastorie. In de gang met het hoge...

Een nieuwe lente en een nieuw geluid! Met een enthousiaste brul richt de kleine man zich op. En plotseling gaat er een hele wereld voor hem open. Hij loopt! De eerste dagen eindigen die paar stapjes al snel op een rijk gevulde luierbroek of voorover op zijn handpalmen, waarna hij meteen in de...

Ze vroeg er niet om, maar brak twee maanden terug haar arm. Zes weken er niks mee mogen doen, de miscommunicatie van diverse artsen brengt haar nu in een positie die geen hond wil, maar wat moet je? Als je niet teveel met deze acties te maken hebt, dan word je een soort van monddood gemaakt! Dom...

...een vrijmetselaar. Jouw moeder was Barones Anna Ulrica von Münnich. Zij was de kleindochter van de Duitse, streng-lutheraanse generaal Burkhard Christoph Graf von Münnich, die als veldmaarschalk vele overwinningen op de Turken en Tartaren behaalde. Jouw ouders kregen drie dochters en twee...

...voor dat het verdriet zwaarder drukt of met een loden last op mijn hart dan op de harten van mijn tafelgenoten als zij door de feestelijk verlichte straten gaan en in de huizen de taferelen aanschouwen van feestelijkheid en geborgenheid, waarvan zij voorgoed uitgesloten zijn, verdreven als zij...

Beste oom Donald, Toen ik nog klein was en nauwelijks kon lezen, ik denk tussen 1956 en 1959 stond er in de Donald Duck een verhaal waar ik bijzondere herinneringen aan bewaar. Het enige beeld dat me nog voor ogen staat is dat van een kleine lachende walvis en Kwik, Kwek en Kwak in een boot(je)...