Alle inzendingen over Verbitterde Einzelgä

(voor Jules Laforgue (1860 - 1887)) Net als bij Comte de Lautréamont lagen je roots in Montevideo, waar je samen met je broer op zesjarige leeftijd wegging om in het Zuid-Franse Tarbes je leven voort te zetten bij een vriendelijke oom en tante. Zij bereidde heerlijke gerechten en de wijn...

(voor J.D. Salinger) Ik heb zijn wrevel verstaan, een somber klokgebeier in de nacht van zijn eenzame ziel. Eén ding begreep hij als geen ander, dat kunst, hoe geniaal ook, geen geluk brengt. De aasgieren vermalen al het schone. Al het edele gezwoeg is als parelen voor de vraatzuchtige...

Een verbitterde schrijver heeft niets met bittere chocoladeletters...

(voor Hilaire Germain Edgar Degas (1834 - 1917)) Je bent geboren in de stad van je leven, het bruisende Parijs, waar grote kunst ter wereld kwam. Alhoewel je vader Augustin een correcte bankier was, was zijn salaris niet dusdanig dat je van gouden borden met gouden bestek kon eten, maar voor het...

Ik kom er steeds meer achter dat de meeste mensen wel een of andere psychische aandoening hebben, die hen beperkt in het reilen en zeilen tot geluksrealisatie. Ik ben zwaar verbitterd hierdoor. Mensen zijn dus ontoereikend om echt lief te hebben. Als hier een God van Liefde achter schuilt, dan...

Het mooiste op aarde is de beleving van de liefde tussen een mens en een mens, maar die euforie duurt vaak veel te kort, wat mij heeft verbitterd en velen met mij, weet ik, daarom verlang ik zo intens naar het leven na dit leven, waar wij wel volop en ongeremd eindeloos elkaar kunnen liefhebben,...

In de plaatselijke krant las ik dat Netty Vorselaars-Sluijter is overleden op 93-jarige leeftijd en ik herinner me hoe op de zolder van haar kapitale woning aan de lange Ringbaan Oost vele dames en ook ikzelf en mijn moeder de naailessen volgden en hoe mijn moeder zo trots de bloesjes, jasjes en...

Ik ken een man die, voorbij z'n scheiding, een lieve vrouw tegen kwam. Zijn nieuwe lief kende het klappen van de zweep, zijn ex zette hoog in met het gemis van kinders, hij kon alleen nog maar vluchten in rustgevende medicijnen. Ik weet dat hij eenzaam is. Ik ken een man die, buiten zijn...

Aan het pand aan het Westerpark, de verbouwde eengezinswoning, is een koperen plaat bevestigd die haar ingewikkelde Chinese naam vermeldt: "Atillaoglu Tjon a Tham". Zij is de voorvechtster die ik al vele malen aangetroffen heb achter haar kolossale bureau waarop een naamplaatje haar naam...

Ik was op die voorjaarsdag gekwetst als nooit voorheen en mijn hart was nog meer beschadigd als gewoonlijk door een onafzienbare reeks van kwetsuren die zich opgestapeld hadden als betrof her een blokkentoren, een alternatief soort Toren van Babel of een onzalig en vermaledijd, verfoeilijk bouwwerk...

In het rouwproces gaat meestal alle aandacht naar het verdriet, terwijl ook boosheid een rol kan spelen. Vaak wordt dit weggedrukt en minder geaccepteerd dan verdriet. Toch mag boosheid er zijn, want ook deze emotie verdient de nodige aandacht. In mijn werk als ziekenverzorgster kom ik bijna...

Soms vraag ik me weleens iets af. Zo hoorde ik vanavond in het donker gegil van zwanen in de lucht. Ik liep een blokje om. Zwanen vliegen dus blijkbaar in het donker. Ik benijd hen om hun uitzicht. Tegelijkertijd vraag ik me af hoe ze dat doen? Wanneer ik met iemand anders had gelopen, zo...

In de immense, langgerekte ziekenzaal met het hoge plafond (een zaal die tot de verbeelding sprak en reminiscenties opriep aan zalen in ziekenhuizen, krankzinnigeninrichtingen en lazaretten) stonden de witte bedden als in slagorde opgesteld en er weerklonk een lied dat over de hoofden schalde van...

...werd een teleurstelling en een mislukking. Op de foto's, die ik na zijn dood bekijk, staat hij afgebeeld met de verbitterde en verkrampte trekken om zijn mond, die ik zo goed van hem ken......

...wil Guus Hiddink als bondscoach. Ik hoor verbitterde oude Nederlanders in mijn oren schallen: - Zie je wel. Ze geven eindelijk toe dat ze niets voorstellen zonder ons. Wablieft? Een nauwelijks serieus te nemen poging van Indonesië om het WK van 2018 of 2022 binnen te halen. Het...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote, vierkante ruimte als het ware om tot een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote vierkante ruimte als het ware om in een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de...

Las zojuist op gedichten.nl een enigszins verbitterd gedicht over de Hitler pensioenen. De TERECHTE lees het alsjeblieft goed, de TERECHTE moeite die men er mee heeft is erg begrijpelijk. Ook CDA coryfee Pieter Omtzigt vindt het eigenlijk van de gekke. En weer herhaalt de geschiedenis zich. Toen...

‘Papa, mag ik nog een kusje.’ ‘Nou eentje dan nog en dan moet je gaan slapen.’ ‘Mag ik nog een allerlaatste kusje, papa, dan ga ik heel echt slapen.’ ‘Deugniet, nou vooruit dan maar, maar dit is de laatste, hou hem maar vast dan gaat hij langer mee.’ ‘Wat slim van u papa, dat...

Ook Femke Halsema (1966, Haarlem) is zwaar verbolgen over de arrogante, afreagerende beslissing van de partijtop van GroenLinks, die met vier overgebleven zetels als wanhopige kruideniers om zich heen slaan en Jolande de zwarte Piet toeschoven, want ze moesten ergens heen met hun verbijsterende...

Ik heb een klein meisje in me, schreef ik jou. Een verbitterd, zwart, duister meisje, drugsverslaafd. Dat meisje vertrouwt niemand meer, vernietigt zichzelf met haar zelfhaat en is wanhopig verloren in de wereld. Haar eigen wereld. Vandaag realiseerde ik me, dat het meisje aan het sterven is....

(voor Vladimir Majakovski) In het kille Rusland, waar de wodka krachtig vloeit, waar de dichters koningen zijn, lopen jongemannen met opgeheven hoofd tijdens armoede en onderdrukking. Een dapper volk met grote idealen, maar altijd op zoek naar moedertroost. Het vechtersbloed van de...

...in alle vormen, ook al verzink ik zelf in verbitterde melancholie daarover, want het is me altijd en overal te weinig en te beschamend karig, nee, dan kijk ik met jaloerse ogen naar warmere volkeren en vind ik Holland maar een walgelijke ijsschots van IJsland. 'Overleving op Nova...

...in Hoofddorp. 'Kon ik je maar terugdraaien in de tijd als een privéfilm, zodat je weer dierbaar was, niet de verbitterde feeks die woede en wrok spuwt, het laagste allooi zoekt op weg naar de goot'

Een oude vrouw op kamer zes. Verbitterd en levensmoe. Één van de velen in dit grote huis en één van de twintig op deze afdeling. Verpleegsters durven niet naar binnen, want uit haar tandeloze mond klinken de verschrikkelijkste woorden. Alleen het meisje van de schoonmaak (ik dus) mag naar...

...is kennelijk een ijzeren regel. Hoeveel verbitterde mensen heb je niet die nooit een complimentje krijgen? En hoeveel ervan die het nooit kregen liggen onder de zoden? Je zou iedereen toewensen om bij de eigen uitvaart te zijn. Gewoon bij leven en welzijn stiekem in de kist laten...

Freek antwoordde niet. Moeizaam richtte hij zich op en zocht zijn shag. Met bevende vingers begon hij een sigaret te draaien. Terloops keek hij Naftaniël aan. Het voelde alsof er een last van hem afgevallen was, alsof een hoop ballast daar in de ruimte was achtergebleven. Toch was hij ook verward....

(voor Ernst Toller (1893 - 1939)) Je bent geboren op 1 december 1893 in Samotschin (Szamocin), Polen. Jouw Joodse ouders waren Ida Kohn en de apotheker/grootgraanhandelaar Mendel Toller. Je had een zus en een broer. Jouw ouders hadden een koloniale goederenwinkel en jij sprak Jiddisch en Duits....

(voor Nizar Qabbani (1923 - 1998)) Jij bent geboren als Nizar Tawfiq Qabbani op 21 maart 1923 in Damascus, Syrië. Jouw Turkse opa was de toneelschrijver/componist Abu Khalil Qabbani (1835 - 1902), een toonaangevende vernieuwer in de Arabische, dramatische literatuur. Zijn toneelstuk 'Abu...

(voor Jan Wolkers) Langs de steile dijken van het ruime Texel zag ik stoere schapen in hun wollen vacht en wacht eens, daar liep de trotse Jan, de schapewol glinsterde op zijn kunstzinnige hoofd, een mollige piraat op zijn eigen eiland, maar wat een mooie man was hij toch zo wens ik ook te...