Liesbeth had na 'n dag of twee de moed opgegeven en was naar de plaatselijke politiepost gestapt om daar aangifte te doen van het verdwijnen van haar geliefde.
Ze werd lang ondervraagd maar men geloofde haar verhaal niet echt, en dat voelde ze ook aan. Men had haar aangeraden om de eerste tijd...
“Wat zullen we doen Liesbeth, gaan we naar mij thuis of wil je hier blijven slapen. Het is mij om hetzelfde waar ik slaap, hoor!”
Liesbeth zat in gedachten over de krant gebogen zonder deze echt te lezen want daar was het kaarslicht niet sterk genoeg voor. Ze had ook geen gasvullingen meer...
...Zij rook de geur van vers brood niet waarmee de atmosfeer vervuld was...
Nu haar dagen begonnen waren te korten, nu haar borst verminkt was, waren wanhoop en vertwijfeling in haar innerlijk samengeklonterd tot massieve gesteenten en de neerslachtigheid was als een inktvis met...
De dertig jaren in het onderwijs waren snel voorbij gegaan, geruisloos, als diende de werkkring als lerares slechts om de tijd te doden. Generaties leerlingen waren voor haar ogen verschenen en ze had hen weer nagewuifd als de poort van de school weer achter hen dichtviel en zij een zekere of...
401
Bezig met laden