Alle inzendingen over aftakelen

Ik wilde het eerst afdoen met een koutje of een verrekking, duidelijk is nu dat de aftakeling is begonnen. De zuigzoen is een knaknek geworden, de zwoele huid van destijds kraakt in z'n voegen. Ik voel de jaren. Naarstig youtubend terug naar de muziek, dansvloer, omfloerst een deerne. Ik...

...je er dag en nacht aan. Het voordeel van dat aftakelen is dat mijn geheugen niet onderdoet. Zo neemt mijn heimwee naar vroeger af, omdat ik me de helft niet meer herinner. Ik ben vergeten hoe het is om scherp te zien, goed te horen en haarfijn te ruiken. Het enige wat ik nu nog ruik is...

In Tilburg West strekt zich te midden van de vooroorlogse huizen en de bloesembomen een water uit dat ik op Bevrijdingsdag dit jaar voor het eerst aanschouwde. Met onze voetstappen omcirkelden we deze plas op de genoemde feestdag en de sterfgevallen die mijn vriendin getroffen hebben, waren...

Ik noemde haar steeds heel familiair "Ans". Hoe ik erop kon vertrouwen dat ik overgestapt was op deze "aanspreektitel", die toch wellicht aan haar zozeer eclatante status en verdiensten als lerares Engels geen recht zou doen en deze wellicht zou aantasten, bleef me lange tijd onduidelijk. Maar...

De Regiotaxi heeft op een zondagmorgen de stad omcirkeld en ik heb de troosteloze bebouwing van de buitenwijk willens en wetens aanschouwd. Tenslotte moesten we onvermijdelijk het Zorgcentrum, genaamd "Boshuis" bereiken, dat is verrezen in de plaats van de onlangs gesloopte en met de grond gelijk...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden...

Als ik mij posteer op de "Social Sofa" vóór "Woonzorgcentrum "De Bijsterstede" tref ik vaak een bewoner of passant die mij aanspreekt. Zo ook op die zomerdag, waarop de atmosfeer mild en verzadigd was en de ongeschonden toekomst zich nog leek uit te strekken als een weldadig, breed en...

Eens kwam de lieflijke vogel met het maïsgele verenpak met de zachte, beschermende veertjes die het diertje omhulden als een natuurlijke jas mij vergezellen. In het huis van zijn gouden kooi zong hij iedere dag het hoogste lied. Hij pikte opgewekt en voortvarend van het zaad in het voederbakje en...

....en dan schonk mijn moeder, de nette echtgenote van mijn vader, de keurige ambtenaar, koffie voor de collega's, die op bezoek kwamen in de kapitale vooroorlogse woning: meneer Crispijn en meneer Lommers. De sfeer was warm, hartelijk, huiselijk en gezellig. En voor altijd had ik willen blijven...

Op je sterfbed vroeg je me voor te lezen uit het boek "De jongensjaren van....." en met horten en stoten en onder tranen voldeed ik aan je verzoek. Als ik haperde tijdens mijn declamatie vermaande je me tot flinkheid. In de verwarring van de aftakeling van je brein zocht je naar pijpenstoppers...

...ontstond niettemin het vertrouwen dat er een brug geslagen zou kunnen worden over het woelige water van de rivier van mijn kennelijk nu aftakelende longen en ondanks alles welgemoed en optimistisch probeerde ik de lange weg naar mijn genezing in te slaan......

In het Elisabeth Ziekenhuis met haar lange en labyrintische gangenstelsels duiden teksten aan de wand op de geringe literaire begaafdheid en het taalkundig onvermogen van de auteurs hiervan. Niettemin zijn ze gebeiteld in de muren en schijnbaar voor de eeuwigheid bestemd. De werkelijke literatuur...

...opgewekte vrouw, zag ik binnen drie maanden aftakelen van een sterke vrouw naar een vaatdoek. Zo gaat het op dit moment in Nederland. De druk die er wordt uitgeoefend op ons de jeugd, maakt mij best wel angstig. De recessie zorgt er voor dat ik mijn dromen en mijn ideeën al weer probeer...

Met mijn krakkemikkige gestalte, met mijn bewegingen en met mijn voorkomen schijn ik, waar ik ook kom, een hulpvraag te uiten of te demonstreren ("Gaat het mevrouw, kan ik u helpen?") maar ik ben mij allerminst bewust van de aftakeling die toch wel zichtbaar moet zijn op mijn zeventigste, al kijk...

De begrafenisonderneming met de chique, dure, elegante naam, die kennelijk dient om de gruwelijkheid van aftakeling en afscheid nemen te verhullen, heeft een bijeenkomst voor nabestaanden georganiseerd in een bekend restaurant dat doorgaans gezelliger en vrolijker doeleinden dient..... De dames...

In mijn achterkamertje stond sinds jaar en dag, verstoft en onttrokken aan het oog, de platenkoffer, herinnering aan en erfstuk van mijn vader. Op een dag heb ik de koffer tevoorschijn gehaald en geopend; de kartonnen vakken die de waaier van haar innerlijk vormen, bevatten de kleurige, glanzende...

Het kerstkaartje arriveerde op een van die stille en milde dagen vóór Kerstmis, voorboden van het jaarlijkse Feest, dat hoe dan ook, ondanks haar feeërieke, glorieuze en magische sfeer en uitstraling bezwaarlijk het immense leed, het wereldwijde onrecht, dat blijft floreren als hardnekkig, taai...

Waar de uiteinden van een lijn elkaar ooit ontmoeten Is er geen eindigheid noch een begin. Eindigen geen verhalen. Eindigt elk begin. Is de eindigheid een zichtbaar gedeelte In de tijd, ogenschijnlijk misdeeld, Waar het leven eindigt, weerzinwekkend eindigt ,Is de lijn onderbroken. Begint een...

...ondernamen nu haar lichaam kennelijk aan het aftakelen was, nu zij bestraald moest worden? We waren het bospad ver gevolgd en met veel weemoed bekeek ik de oranje bessen en de bramenstruiken links en rechts van ons. Ze was mijn trouwe wandelgenote geweest gedurende veertien jaar en vele...

...die tweetaligheid was toch juist goed voor de aftakelende hersens van die agent? Of wás zijn verstand al verleden tijd? Die vergrijzing is een ernstig onderschat probleem. Voor mijn geestesoog voltrekt zich een somber scenario. Bejaarde agenten raken volkomen de kluts kwijt en schrijven...

De dames en heren die op "Sparrenheuvel" komen, verkeren in het voorland van de geestelijke aftakeling, op het hellende vlak van het leven dat ten einde loopt.... Een zaal van het Wijkcentrum is zo goed en zo kwaad als het ging ingericht als een echte "huiskamer" die gezelligheid en sfeer...

Johanna Bellavista was aan enige verwarring ten prooi. Ze was een dame van stand en zich bovendien bewust van de risico’s die een leraar liep. Niettemin kon ze een zeker gevoel van welbehagen niet ontkennen toen ze naar Pieters vader keek die het lokaal met een zekere masculine schommeling...

Op mijn heenreis naar het naburige dorp passeerde ik een hoog oprijzende molen met gladde, witte muren waarop spookachtig licht viel uit vele schijnwerpers. Ik ging op bezoek bij mijn klasgenote van de lagere school die de nonnen al evenmin op handen had kunnen dragen, en die, zoals ik mij...

Meteen trok ‘Nooit ziek geweest’ door Nico Dijkshoorn aandacht. Nico presenteerde het als een afrekening. Speciaal met vader Klaas die echt alleen maar voor zichzelf zou hebben geleefd. Dom luidruchtig narcistisch. De man was er levenslang als de kippen bij geweest om alles naar zich toe te...

...Nee, dat niet. Maar later zal ik alleen nog maar aftakelen. Al drie jaar heb ik geen bevestiging van wederzijdse liefde gehad. Al drie jaar ben ik vrijwel continu verliefd geweest op verschillende meiden. Al drie jaar leef ik in verdriet. Verdriet omdat ik val op diegene die toch niet bereikbaar...

...te zien lijden, pijn te zien hebben en te zien aftakelen. Je herkende ons niet meer, het interesseerde je niet meer, niets maakte nog uit.. niets was nog iets waard voor jou, je vond het genoeg geweest, je leven was over, je had een mooi leven gehad. Ik was het met je eens, kon begrijpen dat...

...in staat is te consumeren kan men alleen maar aftakelen. Stilstand betekend achteruitgang en dit gaat waarschijnlijk op voor het merendeel van de aardbewoner. Nu moet u niet denken dat ik mij, door mijn excentrieke, enigszins triolaire spraakgebruik boven het volk stel. Het enige waarom ik dit...

Het woord "ondraaglijk" warrelde door mijn brein en ik had het bijna uitgesproken in een bloedhete en stampvolle trein, hardnekkig bespied door een monsterlijk dikke vent aan de andere kant van het gangpad en denkend aan mijn zeer onrustbarende en voortdurende geldnood en evenzeer onrustbarende...

Het is net alsof de duvel ermee speelt, maar de laatste tijd schijnt het alsof ik van welke inspiratie dan ook blijf verstoken. Komt er dan opeens en eindelijk iets uit het niets spontaan in me op, dan heb ik de gewoonte om er eerst nog dagen in gedachten mee bezig te zijn. Als ik dan eindelijk het...

...af en toe, vind ik dat ik iets moet doen om het aftakelen wat te verlangzamen. Maar ik heb er helaas geen discipline voor. Ik begin fanatiek met sporten om er vervolgens na vier weken de brui aan te geven. Veel water drinken zou goed zijn voor de huid en om af te vallen, maar zelfs dat krijg ik...