Alle inzendingen over beminnelijkheid

Afgezien van alles in onze woelige, onzekere, gestoorde wereld verlangen wij als mensen allemaal naar veiligheid, welzijn en bovenal daadwerkelijke liefdesuitingen. De strijd om te overleven beheerst ons allen, maar ten diepste willen we allemaal onze geliefden beminnen en bemind worden door onze...

Wees blij dat het leven zinloos is, anders was je een mier.

(voor Marianna Wladimirowna Werefkina (1860-1938)) Je werd geboren in Tula, vlakbij Moskou, waar je moeder Jelizaveta Daragan een iconenschilderes was, die zelf haar verf met eieren maakte. Gezien de rijkdom van je ouders werkte ze ook met bladgoud. Je vader Vladimir Verjovkin was commandant van...

Ik zal u niet beminnen Ik zal u niet beminnen, gij, die in vreê-gewaad voorbij mijn torve zinnen langs-heen mijn leven gaat. Ik zie uw rústige ogen, en 'k weet hoe góed ge zijt: úw tederheid, gebogen over mijne eenzaamheid. En 'k heb u niets verborgen van blijheid, drift en...

Als de vrouwen, die denken dat ik hen tekort heb gedaan of mishandeld heb, eens zouden weten hoeveel ik in mijn eenzame momenten van hen gehouden heb en nog hou, dan zouden ze massaal mijn woning bestormen, mijn ziel en lichaam vuriger dan ooit willen beminnen. Ze weten niet wat ze doen!

Zal ik jullie eens een literair geheimpje verklappen? Het gaat niet om de gedrukte boekenroem, maar iedere welgemikte schrijver kan doorbreken, als er maar voldoende, idolate lezers zijn, dat is het ware criterium, niet de gekunstelde ophef en overdreven santenkraam. Kun je eindelijk je anonieme,...

Is de mens aardig? Soms. Maar lang niet altijd. Hij kan bepaalde sociale vaardigheden hebben aangeleerd en daardoor aardig lijken. Over het algemeen is het laagje beschaving en daarmee het goedhartig lijken, een dunne laag vernis over een gecompliceerd en van ervaringen aan elkaar hangend geheel...

Ik leef alleen nog voor het liefhebben, zonder dat hoeft het niet meer voor mij. Alle rompslomp van het aardse bestaan kan me gestolen worden, is regelrechte bullshit. Ik ben oud genoeg om dit te beweren, heb meer dan genoeg geleden. We zijn in wezen allemaal intens verdrietig omdat we niet volop...

Ware liefde wordt vaak door de realiteit om zeep geholpen, daarom snap ik niets van die Liefdesgod, die ons zou hebben gebaard! Ons leven vermoordt die liefde, die we zo aanhangen. Zonder dat we dat echt willen, maar toch. Onze liefde voor de meest geliefden sterft ruim voor onze echte dood, dus...

het mag niet, maar toch doen wij het, elkaar zoenen, beminnen en liefhebben... Jouw ogen zo mooi, ik kan er in verdrinken. Jouw stem zo vast en streng, uren kan ik naar je luisteren. Jouw handen, ze volgen hun eigen weg en maken me zo gek. Jouw mond komt dichter bij, jouw lippen op die van...

Sletvrees * Gisteravond weer eens een gedeelte van een aflevering uit de serie gezien, waarin Sunny Bergman op onderzoek is naar wat er op sexgebied overal in de wereld gebeurt. Gelijk maar even corrigeren, voordat een mogelijke lezer dat doet – nee, natuurlijk gaat het niet alleen maar om...

augustus 2001 Lieve Verboden Vrucht, Ik kan je niet schrijven, niet lang naar je kijken, niet vaak zien of bellen, en je zelden aanraken. Toch geef ik om je op een heel fijne manier, en geniet ik iedere keer weer opnieuw van...

(voor August Macke) Ik kus hun bruine haren, iedere vezel van de ranke lichamen, die zo erotisch opdoemen tussen de groene bomen, de slanke vrouwen met bruine jurken. Als naakte bomen staan zij daar, in volle bloei. Ik kijk mee over de tedere schouder van het geklede meisje in gespannen houding....

De galerie hing vol met grote vierkanten schilderijen. Donkere wezens doemden op vanaf het doek. Soms leek het alsof Bjarne een dier kon herkennen, maar het was te abstract om er zeker van te zijn. Er waren veel mensen op de tentoonstelling afgekomen. In tegenstelling tot wat de aangeschoten Emma...

(voor Mirjam Bruijn) Er zijn zoveel mensen verdrietig, omdat ze intens een ander mens beminnen, maar geen waardige reactie krijgen, zelfs botweg afgewezen worden. De pijn van de afwijzing is het ergste wat een mens kan overkomen, als kind al door de stupide, onbekwame, egoïstische ouders en...

Ik moet nederig zijn. Ik zit gevangen aan een muur van harde en onbewerkte stenen. Op die muur staat: U zult nu uw God moeten gehoorzamen. En mijn voeten zitten ook vast aan ketenen achter mijn billen en daaraan een onbreekbare ketting die niet meer te openen is in mijn leven aan een ring in de...

Liefste, ik ben... Liefste ik ben de droefenis gaan beminnen, Omdat geen andere méér uw ogen had. Het was een duister, roekeloos beminnen; Ik heb niet meer van haar dan u gehad. Want droefenis was als gij waart in mijn leven Om uwe ogen heb ik haar bemind. Was zij van u niet liefde's...

Na al onze gepassioneerde stormachtigheid is er nu een kalme vrede over ons gedaald, alsof onze beschermengelen elkaar omhelzen, strelen, beminnen. Zoals wij. Dat we beiden niet in staat zijn om een relatie aan te gaan doet ons beiden heel veel verdriet, maar dat maakt onze liefde voor elkaar zeker...

'Die lolbroek', zei hij.'Wat is de grap daar nu van?' Zijn vrouw haalde haar schouders op. 'Maak je niet zo druk', zei ze maar. Het antwoord dat ze altijd gaf bij dit soort zaken. Zij kon zich nooit zo opwinden over iets, zag daar geen reden voor. Mokkend zakte Jan in de stoel. Ze...

Ik beschouwde Emma Petronella als een volmaakte vrouw, het deed er voor mij niets meer toe, dat ze vroeger in een mannenlichaam had gewoond. Ze was ook geen transgender meer, een transgender was iemand in de overgangsfase en die had zij voltooid. Ze had het me allemaal uitvoerig verteld toen we wat...

Duiken kan iets onbekends zijn. Je doet je onderbenen en je voeten in een onzekere wereld. In stille wateren. Deze wereld is de wereld van onderen. Ik ben ook wel een beetje bang omdat ik met passie voor het avontuur om in stille vennen en sloten te willen zijn en daarom zojuist een snorkelset...

Ik ga gebukt onder schaamte over hoe ik me heb laten gaan, hoe ik als een boze lama haar in het gezicht gespuugd heb, ik extreem woedend de kinderkamerspullen terug zette, ik haar wilde omhelzen, terwijl ze woest mij wegduwde. 'Je wilt met me neuken hé!', schreeuwde ze. Ik schrok van de...

Ik sprak de laatste tijd ook met enkele mannen over mijn visie over vrouwen en gek genoeg zijn we het kameraadschappelijk eens met elkaar. We zoeken allemaal naar de juiste vrouw, maar we komen haar nergens tegen. Of het zijn afstotelijke wezens of ze mankeren allemaal teveel, vooral de al wat...

De nieuwe liefde had me meer vrede en innerlijke genoegdoening gegeven dan de hulpverlening tot dusver had gedaan. Mijn geliefde had me een foto van zichzelf bij de Eiffeltoren in Parijs gestuurd, hij was op weg naar zijn op sterven liggende vader, die om hem had gevraagd, in Amerika, waar hij naar...

Deze wereld gaat in sneltreinvaart aan zichzelf voorbij, er is zoveel afleiding, dat maar weinigen in staat zijn tot echt menselijk contact. De techniek heeft de mensen niet nader tot elkaar gebracht, hoe men dat ook wenste, het is rampzalig ontaard in colossale vormen van hardnekkig narcisme....

Het was nacht. De stad was leeg. Verdwaasd liep hij door de straten. Het hoefde niet meer. Vorig jaar had hij zijn baan verloren. Buiten zijn schuld. Zijn vrouw, waar hij zoveel van hield, had het nodig gevonden om met zijn beste vriend het bed in te duiken. Uitgelachen hadden ze hem toen hij hen...

(voor Evelien Hogeweg) De zwarte, ijzeren mensfiguur in mij zakte naar het binnenste van de aarde en wie overbleef was pure zijde in een zuiver licht. Zij lag ter aarde gestrekt in volle overgave, ik houd van haar, zoals ik van de vroege zon kan houden, zoals nu iedere windrichting haar naam...

In wezen ben ik nog steeds de jonge rebel, die zich afzette tegen de gevestigde elite en de burgerlijke nozems, de aangepaste braverikken met hun geheime agenda's vol ongure misdaden. Als gereformeerde domineeszoon moest ik vaak twee keer per zondag in de kerk zitten en braaf meedoen aan de...

Ineens was je er weer, ik keek in jouw ogen en liet me verdrinken, meeslepen in een gevaarlijk avontuur... Wat doe je nu weer bij mij... wat doen jouw handen op mijn heupen... jouw mond op die van mij... Wat doen mijn handen in jouw haar en over jouw lijf... Wat doe jij met mij? Wat? Ik kijk je...

Tijdens mijn anderhalfjarig verblijf in het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen moest ik ook meedoen aan de ritus van het schuld bekennen. Dan sloeg ik mezelf met de rechterhand op het hart en zei ik: 'Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa! Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn grote...