Alle inzendingen over brake

Op de verjaardagskaart had ik mijn goede wensen voor haar vijfenzestigste verjaardag kenbaar gemaakt en had ik aangegeven dat ik haar de warmte die ik haar zo graag wilde schenken, wilde doen toekomen door middel van een zelfgebreide sjaal. De sjaal had ik gebreid uit zachte, zeegroene en witte wol...

'Hoi C., waar ben jij al die tijd geweest? Heb je een poosje gemist. Er even een weekje tussenuit geweest?' 'Zeker weten Jan, even een dikke week kuuroord achter de rug.' 'Zo zo, toe maar.' 'Ja zeker, met een prima restaurant. Je kon er van alles bestellen en ze brachten het gewoon op je...

...voelde ik het opkomen, ik moest braken. Heel erg braken zelfs. Het is dat ik niks had gegeten die morgen anders had ik hem helemaal ondergekotst. Ook daar leek hij niet van onder de indruk. Hij bleef maar doorgaan, er leek geen eind aan te komen. Tien minuten leek wel een uur te...

Vanochtend stond er een andere vrouw op uit mijn droom, het was half zeven en het was van haar gestommel bij de kleren kast dat ik ontwaakte. het kraantje in de hoek stond luidkeels open, bezong de ochtend door haar zwanenhals, bochten soepel nemend. mijn dikste badlakens lagen over...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de...

De afwasmachine braakte uren aan een stuk haar vracht uit; vorken, messen en lepels in een kennelijk nooit aflatende stroom. Ik werd geacht er met een "big smile" bij te staan en een en ander op te vangen en af te drogen want mijn motivatie voor het werk was een vereiste en een voorwaarde. De...

Daar, aan die langgerekte straat die uitmondt bij het zwarte, ondoorgrondelijke water van het Wilhelminakanaal waar het kleine huisje is van de brugwachter, in de nabijheid van "De Zwaaikom" waar ik in jeugdjaren de ranke en elegante zeilboten aanschouwde en waar we kano's huurden en roeiboten...

...mijn hart. Hoe onverwacht en plots vleugels braken van een volledig uitgeputte vogel onder het gewicht van vermoeidheid waarbij hij ook nog eens hard is gevallen in een weide Onafgewerkt en onvolledig zijn levensreis was, hij heeft zijn bestemming bereikt. In elk geval ben ik volkomen...

...en streden hun strijd, maar bouwden iets – of braken iets af – maar eigenlijk zijn ze slechts passanten. Passanten op een geleende fiets. Dus als je ooit denkt dat je alle moslims of christenen moet uitmoorden. Of als je ooit denkt dat je alle Russen van de Olympische Spelen moet weren. Of...

Op de pasfoto, aangebracht op de collegekaart uit 1972, die ik nog altijd bewaar, is het portret afgebeeld van het meisje dat ik was (lang haar rond het glimlachende gezicht; een hippie in de flower-powertijd, die nooit echt hippie werd). De barakken, collegezalen, gangen en trappenhuizen van wat...

Kraak, hoor ik ergens buiten. O, denk ik, er waait een fiets om. Maar bij een volgend kraak ga ik kijken. Er is al twee keer ingebroken bij de buren. Zie ik daar een schim voorbij het donkere raam van de buren flitsen? Ik storm met mijn mobiel in de aanslag naar buiten. Als ik een bovenraam bij hen...

(voor Anouk Teeuwe (8 april 1975)) Je bent geboren in Den Haag, waar je moeder zangeres in een bluesband was en die blues heb je overgenomen, maar ook vanwege je heen en weer geslinger vanaf je veertiende, toen je in diverse tehuizen werd ondergebracht, waar je al snel botste met de strenge,...

Ik voel de stilte in mijn hart op de dag dat het licht brak. Ik had het in mijn handen, maar nooit gedacht dat het zo breekbaar was. Achter de eerste blikken wist ik dat er meer zat, maar dat is nu verdwenen. De scherven zijn gesprongen en de datum 25-11-09 staat nu in mijn arm gekrast. Diep...

Wij leerden de goede, trouwe en nijvere Marianne op toevallige wijze kennen en ze zou gedurende twintig jaar onze woning schoonhouden, alsof het het Eerste Gebod was of de Categorische Imperatief dat iedere bacil en iedere spinnenweb uit de verste uithoeken van ons huis verdreven zouden...

Ik koos uit mijn garderobe voor de gelegenheid een lang, donkerbruin, gebreid vest. Samen met het grijze haar dat mijn hoofd al gedeeltelijk overwoekerde en de rimpels in mijn gezicht die zijn als riviertjes die de vloed van mijn tranen al te vaak voortgestuwd hebben, verleende dit mijn...

Uitstel kreeg moeder slechts enkele dagen. Op doktersvoorschrift lag ze daar -stil op bed- met de bloeddoorlopen ogen van een finishende marathonloopster. Haar aderen klopten uitbundig onder haar huid. Haar buik puilde bleek paars en verstrakt onder de ziekenhuis-dekens. Slapen lukte haar niet...

De linkse is de droefste. Ze vertelt over liefde die eens door wolken en bladeren scheurde maar op een dag voor een minuut of tien vergeten werd. Tranen alom, de derde gedachte kent dat gevoel, bij haar is het soms alsof er een rivier ontspringt in haar buikholte. De ogen half gesloten laat...

...het houten dak van onze tijdelijke woning. Er braken takken en er sneuvelde een ruit. Mijn moeder raakte in paniek, maar mijn oudste broer wist een houten schot voor het raam te plaatsen. Tom en ik moesten naar onze slaapkamer en in mijn bed hoorde ik hoe de wind te keer ging rond het huis. Het...

Vanuit de verte klinkt een luwe stem: "Jij moet hier niet zijn." Die stem kan ik slechts gelijk geven, naast mij zit iemand met dezelfde ideeën, louter toeval maar toch. Naast ons zit iemand wie bedreven is in zijn werk. Zijn werk is ons werk. Ons werk is ridicuul; ons werk is een verlengde...

Ze lopen weg. Ja, echt. De grond lijkt, nee bezwijkt letterlijk onder je benen. Net als jij. Je hartslag wordt 200. De pijn is tastbaar. Een vlaagje wind en al je botten breken. Brak er maar een, dat is een veel fijner gevoel. Het is namelijk eindig. Nee, als je mannetjes weer gaan, stort je...

Het mes sneed, met een onnoembare kracht, bij me naar binnen. Tussen mijn ribben, dwars door mijn lever. Ik voelde de warmte van mijn bloed, dat overal bleek te zijn. Ik was gestoken, door het kwaad dat wie dan ook gebruikt, om tegen mij te strijden. Het mes werd in mijn lijf gedraaid.... Het...

...auto’s, bussen en vrachtwagens braken hun uitlaatgassen de lucht in. Olietankers die op grote schaal de zeeën en oceanen bevuilen. Had ik het al gehad over de verregaande bodemverontreiniging door meststoffen? En dat dan de ober van het restaurant waar ik zit naar mij...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde...

...door de klei? Waarom groeven ze loopgraven, braken ze dijken door en waarom zetten ze water onder land of stapten ze in malle bootjes om de vijand vanuit een onverwachte plek aan te vallen? Natuurlijk is Zeeland best mooi. En belangrijk voor de bieten, het graan en de uien. Maar verder...

De schrijver van korte verhalen reed in z’n rolstoel door het winkelcentrum en kwam daar een hem onbekende tegen, die hem wel 'kende'. ‘Goedendag, u bent toch die schrijver van korte verhalen? Ja, ja, zeker weten, ik herken u van internet. Uw laatste verhaal was weer fraai.’ ‘Dank u wel...

...eindeloos, vele middagen lang, tot mijn nagels braken, de gecodeerde stukken toevoegde aan de mappen in de wandvullende archiefkasten. Gedurende twee lange jaren wierp ik dagelijks mijn blikken door het hoge raam op het desolate binnenplaatsje, gedurende twee jaar troostte mijn lieve collega,...

Trekpop in Vogue alsof die arm mij niet toebehoorde de hand op je schouder legde buiten mijn wil omdat ik niet wist dat ik niets anders wilde dan dit het duurde maar even ik voelde door de zwarte stof je schouderbandje kan mezelf niet vergeven dat ik niet weet hoe je keek toen niet eens...

(voor Donatien Alphonse François Sade (1740 - 1814)) Terwijl hij zijn onschuldige jongedames onder in zijn kasteelkerkers in de roestige boeien gevangen hield, speelde hij op de begaande grond de gevierde artiest met loepzuivere, goede manieren en een subtiel geweten. Overdag wandelde hij in...

Je bent geboren op 2 november 1940 in Ganshoren. Je bent een Vlaamse kleinkunstzanger en een gitarist. Je studeerde Romaanse filologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Daarna werd je vertaler van de Romaanse talen bij de publieke omroep BRT. In 1962 brak je door via de televisiewedstrijd...

...verschrikkelijk. Vechten en worstelen. Eten en braken. Krijsen en huilen. Onbegrip en medelijden. Maar vooral schreeuwen, schreeuwen om vertrouwen. En wat toen kwam? Afzetten, weggaan, dwarsliggen, kwetsen, pijn doen, volwassen worden? En hopelijk straks hernieuwd vertrouwen. Want weet...