Alle inzendingen over chefs

Vroeger had ik een baan waar je stress kreeg van die jonge bazen. Ze zaten je maar op te jutten om nog meer te doen, terwijl ik al de vijftig gepasseerd was. Je zei maar niks, maar je wenste ze in het hiernamaals. Om stress te vermijden moet je genieten van elke dag, maar dat was er niet bij. Ik...

...leveren op hun chefs. Daarom willen die chefs natuurlijk jongere medewerkers. Niet omdat die flexibeler zijn of omdat die minder kritisch zijn, maar omdat die nog omver te bluffen zijn. Dat kunnen ze met hun leeftijdgenoten niet. Daarom ontslaat het ene deel van mijn generatie het andere...

...lang tegen mezelf gezegd en zo heb ik heel wat chefs-met-dadendrang overleefd. Maar deze kerel maakt het wel erg bont. Z’n nieuwste besluit is dat we allemaal verplicht twee tweets per week moeten verzenden. Daarbij moeten we goed letten op onze tekst, want ons bericht moet kort zijn, helder,...

Een kerstverhaal over oorlog en vrede, liefde en haat, macht, armoede en rijkdom. Voor gezellig bij het houtvuur of in een verwarmde legertent in Afghanistan. Ter bevordering van het genot en welzijn van alle mensen. Jeruzalem, 2016 "Zie jij iets?" vroeg Usbek aan Rica. "Nee, niets, ik...

...middenkader struikelde over de snelheid en ook chefs hadden het soms te zwaar, vielen, en werden onder de voet gelopen. Directeuren hielpen elkaar nog wel eens, terwijl CEO’s en aandeelhouders er voor waakten dat een van de hunnen zou afdalen naar lagere niveaus. Overigens, de...

Sinds gisteren weet ik het zeker. Ik gooi een balletje op. Ik doe een poging. Ik waag de gok. Toen ik je in de vroege ochtend bezig zag met die grote zak chips in de kantine kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Hoe je samengeknepen pretogen fonkelden achter je grote brillenglazen. Hoe je...

De personeelsleden waren bijeengekomen en hadden zich rond de tafel geschaard. Altijd nog had ik gehoopt en vertrouwd dat de chef, die mij aanvankelijk verheerlijkt had, mij goedgunstig zou zijn. Maar mijn tranen moesten vloeien - en allerminst voor de eerste keer- toen mijn ontslag werd...

Henk en Ingrid zitten in de bioscoop naar een romantische film te kijken. Ze zijn pas getrouwd. Opeens zien ze, dat een mooie vrouw van ongeveer 40 de telefoon opnam en met een glimlach zei, ik kom eraan Dik. Ze liep over de gang naar de kamer van Dik en ging naar binnen. Dik draaide de sleutel...

Toen Henk en Ingrid al ruim zes maanden getrouwd waren had hij het mooi voor elkaar: zij werken en hij lekker thuis zitten. Zijn baas had hem voor straf naar huis gestuurd. Na een opdracht van zijn chef bleef hij uren weg. Iedere keer had hij een smoes. De chef vertrouwde het niet en is hem gaan...

...wil dat nog wel eens voorkomen. Sommige chefs hebben er een handje van om misbruik van hun macht te maken. Ze proberen hun medewerkers in een slaafse rol te dwingen. Op allerlei managementcursussen wordt er op gewezen hoe verkeerd zo’n gedrag wel is. Maar wie zich als leidinggevende...

"Je hebt niet de ideale maten" verklaarde de bebaarde chef personeelszaken, wiens foto, het getuigenis van zijn lelijkheid, prominent was afgedrukt in het personeelsblad "maar ik zal je aannemen als mijn secretaresse als je je werk goed doet" (Ik was me er niet van bewust dat ik in mijn...

...worden niet of nauwelijks gecontroleerd. Laag in de hiërarchie zit er een legertje chefs boven je over je schouder mee te kijken.

(opgedragen aan mijn spirituele zus Elisa Nielsen) Nu zou je denken, dat mijn belevenissen aangaande de uiterst lieftallige en verleidelijke, spirituele boeddha uit Holstebro Elisa Nielsen (Namaste) zijn hoogtepunten wel gehad hebben, maar het gaat nog even door. Voor het complete beeld over...

Ja Mien, ik wéét het, ik bén knorrig. Zéér knorrig. Waarom? vanwege de onredelijkheid, Mien. Ja natuurlijk, mijn chef, wie anders? Hij had weer 's wat nieuws. Je zou erom moeten lachen als het niet zo droevig was. Waar zo'n kerel zich druk over maakt. Zit ik rustig aan m'n bureau met...

Het was heel lang geleden dat ik met de trein geweest was. Elke coupé stond nog blauw van de rook, de asbakjes klepperden dat het een lieve lust was, als de deur van het toilet openging raakten reizigers met een staanplaats niet zelden buiten bewustzijn en niemand had nog van Wifi gehoord. In de...

Ooit heb ik aan de lopende band maaltijden opgeschept. Proportioneren zoals dat wordt genoemd, en ik moet zeggen, in het begin werkte het nogal op mijn lachspieren. Zoals bij zoveel baantjes die ik gehad had, gebeurde er ook hier weer iets wat mij mijn leven lang zal bijblijven. Maar laat ik...

Open dag in het restaurantwezen, 'kom in de keuken' was het devies en kijk de kok op zijn vingers. Heb ik mij geen twee keer laten zeggen en repte me naar Le Cheval de la Tourette. Daar serveren ze schreeuwend duur draadjesvlees met een fond dat er niet om liegt, inclusief drie erwten en een...

Nee, het was bepaald geen misdaad tegen de menselijkheid, maar toch had ik moeten beseffen dat ik een parelkettinkje had moeten dragen op het nette mantelpakje zoals de andere secretaressen en bovenal dat ik met mijn achterwerk had moeten wiegen; met mijn overigens allerminst fraaie achterwerk, als...

De villa's aan de Bredaseweg rijgen zich aaneen, alle van een verschillend architectonisch ontwerp, stammend uit de dertiger jaren of van later datum. In één ervan was het accountantskantoor gevestigd en in een van zijn kamers zou ik mijn werkzaamheden volvoeren. Ik was uitgezonden via...

Gedurende negen lange jaren had ik het kriebelige, minuscule en voor anderen mysterieuze en onleesbare handschrift van de Chef Personeelszaken ontcijferd. Gepromoveerd tot secretaresse draaide ik in een latere fase mijn rondjes op de waanzinnige carrousel van de werkzaamheden. Ik had nooit kunnen...

(voor Willem Johannes Engelbartus Schoutese (1896 - 1942)) Je bent geboren op 15 juli 1896 in Ginniken en Bavel. Je was handelsreiziger en door een zwervend leven werd je in de jaren twintig communist. Je was als communist werkzaam in Groningen en Friesland. Op je 32-ste ging je met je vrouw aan...

Vergadering in de supermarkt. Managementsteam nog wel. Er staat maar één punt op de agenda: "Wat doen wij met onze blanke vla"? Chef "Worst & Vleeschwaren", Kogelstuk, denkt het er zijne van. 'Wat is dit voor onzin?', vraagt hij geïrriteerd. 'Is dit een grap of zo? Ik heb wel wat...

...ondergeschikte. IJver zal hem schaden, als z'n chefs publieke personen zijn, maar voordeel doen bij 'n particulier. Wie 'n bierbrouwer dient, en door ijverig brouwen 't zijne toebrengt tot de bloei van de brouwerij, sticht zich een eerzuil in de zak des bierbrouwers. Wie 't Land dient en...

(Vrij naar: Joh. 13: 21-26) 'Waarachtig, ik verzeker jullie: een van jullie zal mij verraden'. Mijn Zorgverzekeraar-collega's keken elkaar aan en vroegen zich af wie ik bedoelde. Eén van hen, de sectie-chef alias kontkruiper, slijmerd dus, zat tegenover mij naast het hoofd van de afdeling...

Zangeres Hind staat op de cover van het decembernummer van Reader’s Digest. Hind deed ooit mee aan Idols en het songfestival en is volgens het blad dat vroeger Het Beste heette, gelukkig met rapper Brainpower. Op de dag dat ik dat lees, staat in de krant dat Hind en Gertjan – want zo heet...

Subtitel: Coloratuur Vocale virtuositeit kan haar niet worden ontzegd. Deze coloratuur mezzosopraan en geboren Romeinse met een ongebruikelijk timbre; het eigenaardige in haar geluid dat ervoor zorgt dat de hoorder haar onmiddellijk herkent. De luisteraar die wordt geconfronteerd met haar...

Vanaf de eerste dag op de toen geheten lagere school, gedroeg Hans zich als een overijverige leerling. Vooral tijdens de schrijfles wierp hij zich met volle overgave op de oefenstof. De meester deed eerst iedere letter voor op het bord. De leerlingen schreven daarna de letter over in hun...

“Maar een man mag niet huilen, ook al heeft hij verdriet,” zong een Nederlandse smartlappenzanger in de jaren-70. Tot groot leedwezen van mijn buren breng ik dit fraaie lied zo nu en dan voor dag en dauw luidkeels ten gehore. Onder de douche. De hele straat wakker, en iedereen op tijd bij de...

Mien, ik ben je bloedeigen man, dus je weet dat ik niet graag kanker. Maar nou moet ik toch 's voor één keer stoom afblazen. Die chef van mij hè, die ellendeling. Stel je voor, kom ik vanmorgen tien minuten te laat op de zaak, roept ie me bij zich en zegt ie dat het nou 's uit moet zijn met dat...

Op FB zag ik een foto van JW, rond 1980 mijn chef bij een tijdschrift waar ik korte tijd redacteur ben geweest. Met die foto kwamen herinneringen aan die tijd. Onder meer aan een stagiair. Op die redactie kwam namelijk op een dag een stagiair van een of andere opleiding die een tijdje zou...