Alle inzendingen over collega%27s

Vanuit de verte klinkt een luwe stem: "Jij moet hier niet zijn." Die stem kan ik slechts gelijk geven, naast mij zit iemand met dezelfde ideeën, louter toeval maar toch. Naast ons zit iemand wie bedreven is in zijn werk. Zijn werk is ons werk. Ons werk is ridicuul; ons werk is een verlengde...

Werknemer stoort zich aan collega met kinderen DIEMEN - Heel wat werknemers (43 procent) ergeren zich aan collega's met kinderen. Collega's die zich afmelden omdat hun kind ziek is, vormen met 37 procent de grootste irritatie. ----------- TRRING..! Neemt u even op mevrouw...

Op een warme zondagmiddag fiets ik door Amsterdam. Veel mensen hebben vakantie en op een dag als deze zijn de terrasjes vol en is het druk op straat. Met moeite beweeg ik mij door het verkeer; druk bellend moet er voor vanavond worden afgesproken in één of ander park of dansgelegenheid en een man...

Nadat we wat geld hadden losgepeuterd van de personeelsvereniging, besloten mijn vrouwelijke collega’s en ik een dagje te gaan ontspannen in een sauna- en beautycenter. Dit alles onder het mom van ‘teambuilding’. Tjonge jonge, wat hadden we er allemaal zin in, totdat er iemand achter kwam,...

‘Ik heb u een vier gegeven,’ zei Trieneke, vorige maandag om 9u03. Ik zat nog maar net aan mijn bureau of ze stond er al, met haar ouderwets bloemenkleed en lichtblauwe schoenen. ‘Je hebt mij een vier gegeven? Ik wist niet dat ik huiswerk afgegeven had?’ ‘Op uw column en uw...

Vier jaar geleden was mijn collega er nog. Toen liepen we bijna elke middag een rondje langs de voetbalvelden bij ons werk. Gewoon een beetje wandelen, ook al ging dat wat moeizaam want mijn collega liep een beetje mank. In ieder geval even er uit en een beetje kletsen. Ja, ook over voetbal, af en...

In een voorjaar, dat ongetwijfeld door velen bejubeld, maar door mij verafschuwd wordt om moeilijk nader te definiëren redenen zoals hoogst onaangename sferen en stemmingen (zoals eenieder weet houden de vertwijfeling, de eenzaamheid en de wanhoop geen halt voor uitbottend groen en kwetterende...

Toegegeven; het zou misschien niet onaangenaam geweest zijn om in het grote, labyrintisch geconstrueerde gebouw, in een kamer op éénhoog, die je met een witgelakte, steile trap kon bereiken, samen met meerdere dames de in de Kringloopwinkel binnengebrachte kleding te inspecteren en te...

“Hoe was het vandaag op je stage?” “Mwa, gewoon.” Mijn dochter keek niet op van haar bord. “Kun je wat duidelijker zijn? Wat bedoel je met gewoon?” Zuchtend als een leeg lopend ballon legde ze haar vork neer. “Nou, gewoon, het werk is vet saai. Het enige dat ik moet doen is...

Op 11 september 2021 was Mario Testino bij de opening van de expositie van de kunstfotograaf Richard Westerhuis in de Arwe Gallery aan de Jeruzalemstraat 4 in Gouda aanwezig. Hij kreeg een glas champagne van een Playmate-achtige, langbenige stoeipoes, die in iedere gast een potentiële koper zag....

In het café zat ze tegenover me: kaarsrecht en gekleed in een elegante trui en samen dronken we onze koffie. Op onnaspeurlijke wijze had een ziekte haar botten aangetast en haar lichaam doordrongen maar ze bedankte me voor mijn troost en medeleven. Eens, in lang-vervlogen dagen was ik de...

Ik kwam hem tegen in de supermarkt. Aanvankelijk herkende ik hem niet doordat zijn mondkap de helft van zijn gezicht in beslag nam. Zijn kale kruin torende er bovenuit. Vijf jaar vóór dit tijdstip had de Weense muziek weerklonken in de aula van het Crematorium waar we afscheid hadden genomen van...

Hij was, zoals ik, "bezoekvrijwilliger" geworden, na eveneens, zoals ik, jarenlang de notulen voor een cliëntenraad verzorgd te hebben. Helaas was lang geleden de cliëntenraad fataal en onherroepelijk op de Raad van Bestuur en het management gebotst. Een "point of no return" en een rechtszaak...

De achterstandswijk strekt zich met haar straten, die geen schoonheidsprijs verdienen, uit tot aan de andere kant van de snelweg die mijn huis begrenst. Ik had me aangemeld voor het werk voor de Wijkkrant. Jarenlang verrichtte ik her en der interviews en legde ik verslag van festiviteiten,...

De personeelsleden waren bijeengekomen en hadden zich rond de tafel geschaard. Altijd nog had ik gehoopt en vertrouwd dat de chef, die mij aanvankelijk verheerlijkt had, mij goedgunstig zou zijn. Maar mijn tranen moesten vloeien - en allerminst voor de eerste keer- toen mijn ontslag werd...

Ze draagt een roze trui die haar fragiele gestalte goed doet uitkomen. Ze heeft een sjaal, uitgevoerd in pasteltinten, om haar hals gedrapeerd. Eens hebben we elkaar voor het eerst ontmoet toen een ijzingwekkende neerslachtigheid haar klauwen naar me had uitgestrekt. In het kleine halletje...

Jarenlang stond mijn trouwe collega aan mijn zijde: we huilden en we lachten samen en volvoerden onze werkzaamheden: ik, de journaliste, hij de fotograaf. Het einde naderde: ZIJN einde; en ik bezocht hem in zijn stervensuur. De ethiek is geen gemakkelijk onderzoeksobject maar Christus en...

De Vincent-shop heb ik altijd graag bezocht. Zij is gesitueerd achter de neogotische gewelven van de Heuvelse kerk, in een uithoek en vormt een oase voor armoedzaaiers. Onder het standbeeld van de heilige Vincentius à Paulo kun je hier winkelen en met mijn cadeaubon van twintig euro - een...

De dood zou niet meer lang op zich doen wachten; deze werd verwacht. Ik was met een gigantisch boeket op pad gegaan naar de Anselmusstraat om de verdiensten te erkennen waarvoor hij niet gehonoreerd was en om de collega te zijn die hij gemist en zozeer verdiend had. Zwaar vermagerd maar toch...

Toen ze me bij het station tegemoet kwam lopen, groette ze me, maar het viel me zwaar haar te herkennen. Ze verklaarde me dat ze die collega was van geruime tijd geleden, van die vergaderingen in het dorp W. waar we met die andere meneer altijd naar toe gingen in die meer dan luxueuze auto. Zijn...

Het is goed toeven op het terras van Café "Anvers" op de Oude Markt in het zonnetje van mei terwijl de sonore klokken van onze Heikese Kerk een afscheids- of welkomstlied aanheffen. Ik wacht op de trouwe ex-collega van veertig jaar geleden. Ik beschouw een merkwaardig pand aan de overkant...

"Gisteren bij Jeroen Kolle geweest”, meldt mijn collega. "Fantastisch was dat. Geweldig gewoon, wat een talent.” Hij kijkt mij doordringend aan. Verwacht nu dat ik instemmend meeleef, of op z’n minst een teken van interesse toon. Ik probeer neutraal te kijken en onderdruk de vraag naar het...

Ik heb een keuze kunnen maken. Dat willen ze altijd weten, of je daarin geslaagd bent. Dat ben ik. Allang zelfs, maar nu is het zaak om dat kenbaar te maken aan de aangewezen persoon. Kom daar maar eens om. Om iemand die je ziet staan bedoel ik, of beter gezegd: zitten. Ik wil graag...

Mijn auto (je weet wel, die zonder parkeervergunning) stond afgelopen week met knipperende alarmlichten bij mij voor het huis. Ik had wat apparatuur ter beschikking gesteld aan de doorloop van de musical van groep acht van mijn dochter. Druk mee geweest en nu was ik dus aan het lossen. Ik had niet...

De receptioniste vertrouwt me toe dat ze Jezus in haar hart heeft gesloten. Zij waagt het echter niet de collega's de andere wang toe te keren, omdat zij een mep daarop af te wachten heeft. In plaats daarvan scheldt zij hen met enige regelmaat de huid vol. Deze scheldkannonades vormen haar probate...

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf.... Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant...

DIKKE KANS DAT WE TEN ONDER GAAN aan regeldruk. Waar je, zodra je er mee te maken krijgt, van schrikt. Overregulering klemt degenen die het al moeilijk genoeg hebben de strot dicht. Het voert de brave gezagsgetrouwe hendrik tot razernij. Het maakt gek van woede. Zelfs kabinetsleden gebruiken de...

Het derde loket Administratie bijhouden is niet echt mijn favoriete bezigheid, daar heb ik het volgende op gevonden: ik heb een map aangelegd ‘Nog te doen’. Dat geeft een opgeruimd gevoel totdat de map bijna uit elkaar barst. Dan geeft het weer rommel die nodig opgeruimd en uitgezocht moet...

....en dan schonk mijn moeder, de nette echtgenote van mijn vader, de keurige ambtenaar, koffie voor de collega's, die op bezoek kwamen in de kapitale vooroorlogse woning: meneer Crispijn en meneer Lommers. De sfeer was warm, hartelijk, huiselijk en gezellig. En voor altijd had ik willen blijven...

Wat een begin van de week. Op weg naar mijn werk zie ik voor mij een collega rijden. Helemaal fout. Collega’s op het werk, dat gaat nog, want je moet tenslotte genoegen nemen met het onvermijdelijke. Maar als ik de deur weer uit ben wil ik terug naar een andere wereld, ver weg. Reizen is geen...