Alle inzendingen over eenzaamhe

...krijgen. En van één ding heb ik zeker geen spijt. Om zo nu en dan naast het lezen ook te schrijven. Mijn eerste doorbraak van de eenzaamheid. Ik weet niet of ik het mag zeggen! Dank U wel makers en medewerkers dat U dit mogelijk heeft gemaakt.

Het alleenzijn is nog te vatten, maar eenzaamheid meestal niet.

Een verlaten zandweg meandert tussen de landerijen door. Een dode slang, een uitgehongerde rivierbedding. Verdorde struiken als huidplooien van stukgeslagen goden. Ginds, nabij de horizon: de stad. De stad waar alles stil staat bij het voorbijgaan van tijd. Waar iedereen verveelt uit hoge ramen...

...aanklopte bij gesloten deuren. Daarmee sloeg de eenzaamheid toe! Ken je dat? Je eenzaam voelen, terwijl je tussen de mensen bent? Maar goed, ik hield me groot en ging door met troosten, raad geven als mij die gevraagd werd. Vriendschap moet je koesteren. Het is iets kostbaars. Ik ben blij...

Raman is mijn naam. Mijn lot is bij mijn geboorte bepaald. Ik ben op deze wereld gekomen om een hoger plan te dienen. Wanneer ik rondloop met mijn honden Sol en Luna voel ik de ogen van de mensen naar me staren. Of het mijn houding of uiterlijk is, dat weet ik niet, maar ze kijken. Alsof ze een...

...bij me nagelaten van sfeerloosheid en van een eenzaamheid die zij met niemand deelde. (Voor zover ik kon waarnemen, stonden er in de achterkamer een tafel met zwarte, leren stoelen eromheen). Ze had zich niet en nooit prijs willen geven, uit willen spreken tijdens de elf jaar van onze zondagse...

...van deze mensenmenigte gezocht wat ik nooit vond; slechts het armzalige idee onder medemensen, onder soortgenoten te zijn, was soms voldoende om de scherpste kanten van mijn grondeloze eenzaamheid af te slijpen... Gaapt niet tussen de uitersten van verlatenheid en de volledige weldadigheid van...

...toe over haar grondeloze, vergaande en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden man, over haar kinderen, voor wie zij kennelijk quantité négligéable was, over het grote huis met de vijf slaapkamers, waarin zij eindeloos moest poetsen. In de harde grond van soortgelijk leed dat ook mij eens...

...kantoorpand en de zaal was volop gevuld. De "eenzaamheid" schijnt momenteel op grotere schaal toe te slaan in de samenleving en het is misschien merkwaardig te noemen dat zelfs dit verschijnsel en deze uiting van geestelijke nood is uitgeroepen tot wat men een "trend" zou kunnen...

Zijn eerste is hij, zonder een spier te vertrekken, ijskoud voorbij gelopen. Zij kenden elkaar toch niet. Het doosje chocolaatjes voor haar maar aan zijn moeder gegeven. De tweede had het allemaal te letterlijk genomen, daar stond zij, mét zonnebril en geleidehond. Ze bleek écht blind te...

Ik duw mijn hoofd tegen haar lange, zachte, grijzende haar dat neervalt tot over haar schouders. We zijn vriendinnen. Ze is manisch-depressief en op het moment depressief. We klampen ons aan elkaar vast als de drenkelingen op het vlot van de Medusa. Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich...

(voor Patricia Cutts (1926 - 1974)) Je bent geboren op 20 juli 1926 in Londen. Je vader was de schrijver/regisseur Graham Cutts en je moeder was de actrice Robin Coles. Als tweejarige debuteerde je al in enkele films, gepusht door je ouders. Op je veertiende liep je weg van een kostschool,...