Alle inzendingen over eindigheid

De tijden met jou, ze waren zo paradijselijk, hoe kort ze ook waren! Ik dacht dat jij dat ook vond, toen je me zo teder kuste, mijn eerste kus, en me aankeek met je ogen waarin ik elke keer weer verdronk. Ik dacht dat het voor eeuwig zou zijn, de liefde tussen jou en mij. Dat het niet zo abrubt...

...gedaan in haar finaliteit en de bakstenen bouwen waren het pronkstuk om statig te wezen voor de oneindigheid. En zij was traag schertsend gelukkig.

Heerlijk lig ik hier te gloren, op de aanrecht achter glas, languit in de fruitschaal. Een vluchtig leven is mij maar beschoren. U kent mij vast als appelsien. Juist ja, het appeltje uit China. Niet te verwarren met de mandarijn. In mijn fruitschaal lig ik zoet te dromen tot mijn tijd gekomen is....

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie. De eenzaamheid regeert, maar...

Zo zat ik te overdenken dat wanneer je met een rechtszaak te maken hebt, zoals nu elke dag wel meegedeeld wordt op tv, mensen "in cassatie gaan": dat betekent zoveel als "ertegen in beroep gaan", het er niet mee eens zijn. Maar ineens valt dat gedeelte van mijn hersens op het woord...

Van het Winkelcentrum Wagnerplein te Tilburg maakt men zich wellicht een voorstelling die niet overeenkomt met de werkelijkheid... De tempels van het consumentisme zijn gegoten in strak, koud beton en dag aan dag sjouwen hier de adepten, die men ook slachtoffers zou kunnen noemen, voort in een...

'in mijn dolgelukkige knuistjes klem ik mijn eerste nederlandse rijbewijs!' juicht een smsje. Zonder afzender. Zonder herkenning in het adresboek van mijn telefoon. Wat nu? Blij is hij of zij wel, en dat is al heel wat in deze wereld. Gewoon maar een proficiatje terugsturen? Het kan een bekende...

Een jongeman zit op een betonnen rand langs een weg in een weids landschap vol versplinterd hout van verdwenen huizen. Het is daar neergelegd door de tsunami. Het is mooi weer, een lichte wind verwaaid de stank en de zon schijnt. ´Ik ben mijn hele familie kwijt´, zegt de jongen, ´al mijn...

De atleten, zwemmers en tennissers die in een bonte optocht aan onze ogen passeren tijdens de zoveelste aflevering van "Studio Sport" hebben kennelijk bovenstaande zinspreuk van de moderne Olympische Spelen tot ultiem motto, Leitmotiv en parool voor hun hele leven gebombardeerd, maar wat zijn het...

JONG GELEERD OUD GEDAAN DE EERSTE COMPUTER OP SCHOOL 25 JAAR GELEDEN Het is zondag ik word wakker met een droom over de eerste computer op de universiteit waar ik hopeloos mee in de knoop kwam want ik kon hem slecht bedienen en ik moest afstuderen en typte en typte maar en rekenen kon hij ook er...

Tot nu toe kwamen de linkse elite en de rechtse gewone man en vrouw redelijk aan bod. Onze onderzoeksjournalisten onderzochten deze fenomenen diepgaand. Toch ontbrak er nog wat aan: de zwijgende meerderheid! Daarom gingen wij wat spitten in dit gegeven. Wat is dat eigenlijk, de zwijgende...

Subtitel: Karaktermoord Dé manier om iemand een slechte naam te bezorgen, is door leugens over hem of haar te verspreiden. Deze beschouwing zal met 'Wie de schoen past, trekke hem aan' eindigen, want uiteindelijk, goedschiks dan wel kwaadschiks, zal de waarheid boven tafel komen. Boven tafel...

Ze lopen weg. Ja, echt. De grond lijkt, nee bezwijkt letterlijk onder je benen. Net als jij. Je hartslag wordt 200. De pijn is tastbaar. Een vlaagje wind en al je botten breken. Brak er maar een, dat is een veel fijner gevoel. Het is namelijk eindig. Nee, als je mannetjes weer gaan, stort je...

Ik sluit de deur achter me dicht, met een doffe klap valt hij in het slot. Mijn adem stokt, mij hart bonst. Het is in de namiddag, de klok wijst even over half vier. Het begint al te schemeren. Het zou niet lang meer duren, of de lantaarnpalen zouden aanfloepen. Dan zouden deze mijn silhouet op...

Ik eindig mijn nachtelijke toestanden al enige tijd steevast met het beluisteren en bezien van de videoclip 'Durf jij?' van Ellen ten Damme, die ik als een waar meesterwerk beschouw, veel beter dan het hele oeuvre van Doe Maar of de zotternij van Toontje Lager, Blöf, Shaffy, Jolink, Hazes,...

Belangstelling voor de Griekse filosoof Socrates heb ik altijd gehad. Ver voor de geboorte van Christus hield hij in Athene al gesprekken met burgers over ethisch handelen. Hij bedoelde dat alle handelen goed was, dat mensen gelukkig maakte. Een bekende uitspraak van hem is, ik weet dat ik niets...

Als aanstaande vader heb ik het opvoedprogramma ‘Schatjes’ ontdekt. Omdat ik mijn eerste opvoedkundige stappen nog moet nemen, zuig ik elke druppel informatie als een droge spons in me op. Na de eerste uitzending kwam een lichte verontrusting naar boven drijven. Zou ik ooit wel in staat zijn om...

Het tijdperk van de rommelmarkten is begonnen zoals het beëindigd is: plotseling, maar om overtuigende redenen. Mijn metgezellin bij de koopjesjacht was een mevrouw op wie de benaming "vriendin" allerminst paste als de sleutel op het slot van een rijkgevulde geldkist. Zij leek aan de genoemde...

“Hoe was het vandaag op je stage?” “Mwa, gewoon.” Mijn dochter keek niet op van haar bord. “Kun je wat duidelijker zijn? Wat bedoel je met gewoon?” Zuchtend als een leeg lopend ballon legde ze haar vork neer. “Nou, gewoon, het werk is vet saai. Het enige dat ik moet doen is...

Het was koud die avond maar de kilte van de intredende schemer was vast te verwaarlozen bij de kilte die binnen in de lucht hing. De tafel was leeggeruimd en de kaarsen die hij daarop had geplaatst knisperden alsof ze vochtig waren geweest. Het lont als in tranen gedrenkt. Deze avond was in...

Eén van de sites die ik regelmatig bezoek is http://www.worldometers.info. Op deze site staat een groot aantal getallen, waarvan de meeste met een ongelofelijke snelheid veranderen. Het aantal wereldbewoners staat nu, terwijl ik mijn zondagse column zaterdagavond om 22.00 uur intik, op...

...hart. Hij kon niemand helpen. Oneindigheid werd eindigheid. Hij wist niet meer wie hij ooit was geweest en huilde van geluk toen hij de gouden poort zag die een uitgang uit zijn hel bood. Hij zou zijn eigen keuze moeten maken galmde het door zijn hoofd terwijl hij achter zich keek en zag dat de...

...je niet overvallen door lijken, maar door de eindigheid van het leven. Onderweg naar huis maak je plannen. Je wil gaan joggen, meer fruit eten en vriendelijker zijn tegen je vrouw. Zo’n effect heeft het kerkhof. De doden lijken er lukraak in een put gegooid, de grafstenen zijn er nonchalant...

Ik heb een hond, dat mag u best weten. En gisteren was het natuurlijk dierendag. Zoals de meeste huisdierbezitters dacht ik een keertje extra aan de hond. Het is een trouw en rustig dier, dat goed luistert. Alleen wanneer zijn neus hem vertelt dat er een konijn in de buurt is, luistert hij niet...

Hee, wat denkt Ú wel? Ah joh, laat toch… alle engelen zijn geitenneukers. Ach kijk daar, ik zag je al van verre, de vriend met de grote vleugels, …voor meer draagkracht… Ha, ha. Dat had jíj op het laatst in overvloed, niet? Ach, het was me wat…wat een vertoning. Vooral...

Het was een buitenkans voor hem. Als jurylid van de missverkiezing had hij veel invloed. En praatte hij met alle missen. Ook met die ene deelneemster. Hij vertelde haar dat hij ervoor kon zorgen dat zij zou winnen. De rest ging vanzelf. Ze won en hij versierde haar. Hij nam haar mee in zijn BMW...

Die haartjes in mijn oren die ik vroeger niet had en nu op tijd niet kan uittrekken met een pincet, zijn ze een buffer, een gordijn, om minder goed te horen zodat ik mij andermans leed niet meer hoef aan te trekken? Die opkomende rimpels rond mijn ogen als ik lach, is dat het begin van een...

Een natuurplekje (Badefols sur Dordogne),een oord van heerlijk zweemzoete stilte en in mijlen-omstreken geen mens te zien. Tijdens een 2 ingelaste stilte-dagen schreef ik deze beleving... De dageraad glijdt hier over de wouden en heuvels en kleurt de wakker wordende natuur-wereld van indigo naar...

...zou het komen door het groeiende besef van eindigheid. Het aantal resterende seizoenen telt ongenadig terug. Gisteren sprak ik een vrouw die gehuld in camoeflagekleding uit het bos kwam. Ze had foto’s willen maken van de ijsvogels die hier weleens kwamen. Ze waren weggebleven, maar dat gaf...

Vaak passeer ik nog met de bus van "Arriva" het lage gebouw waarvan ik het innerlijk eens zo goed gekend heb. Het is van een moderne architectuur en draagt de trotse naam "Maranatha" ("de heer zal komen") tot op de huidige dag op haar gevel en haar kamers en de gebedsruimte zijn gegroepeerd...