Alle inzendingen over emoties

.....en zo bezag en beschouwde ik de levenloze voorwerpen in mijn kamer van overjarig studente en "oude vrijster"; de voorwerpen en het meubilair die mij gebleven waren als enige reminiscentie aan hen, die niet meer te midden van de levenden zijn; degenen die mij zo vroeg en en zo snel ontvallen...

Na een rondgang door een zaak waarin velen belangstellend rondneuzen naar de goedkope aanbiedingen had ik wat rinkelend en kwetsbaar aardewerk in de tas waarmee ik tegen haar opbotste bij de kassa waarop ze meteen maar in woede ontstak en mij "onbeschoft" noemde. "Geen olie op de golven!" dacht ik...

Het spiegelende, zwarte water strekt zich uit tot in de verte en een bootje nadert, maar maakt rechtsomkeert en verdwijnt uit het zicht. Een sterke man draait de oude brug open met al zijn krachtsinspanning. Mevrouw had me uitgenodigd en trakteerde me op ranja; de rozerode drank bevond zich in...

Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind.... Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en...

Vandaag is het de langste dag van het jaar. Bovendien is het glashelder. Daarom ben ik vanavond een flink eind gaan fietsen op het platteland. Een mooie gelegenheid om overal mijn gedachten over te laten gaan. Het liefst kies ik daarvoor heel rustige wegen uit waar je bijna niemand tegenkomt,...

Veel oudere personen, onder wie ik met ruim 84 levensjaren op de teller, hebben het soms tot uit den treure over vroeger en de goede oude tijd, waar alles beter, rustiger was en waar men met meer respect met elkaar omging en . . . blablabla. Jongeren, vanaf grofweg de pubertijd tot in de jaren van...

Hij was ergens in Griekenland van straat gepikt en toen maar meegenomen naar Nederland. Maar helaas moest er nu een nieuw plekje voor hem gevonden worden, want z’n rolstoelgebonden baasje werd definitief opgenomen in een verzorgingstehuis. De mensen die zo af en toe op hem pasten gingen nu zelf...

Hoe ze bij ons terecht kwamen? Echt, ik weet het niet, maar ze kwamen en niet alleen, maar met een jonge vos. De moeder was waarschijnlijk doodgeschoten of aangereden. Het blijft raden, maar wat ik wel weet is dat ze bij ons aanklopten. Of wij niet de zorg voor het vosje op ons konden nemen. Het...

Was het hoe dan ook nodig, Jannie, jouw ongebreidelde jaloezie mateloos en zonder enige relativering op mij te richten en zonder remmingen uit te leven en bot te vieren? Je wilde de man van ons beider keuze wel degelijk bezitten en je verweet mij dat ik ditzelfde zou willen maar vergeet niet dat...

Ik kwam twee dames tegen bij de halte van lijn zeven, aan het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen "big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak" Ze waren het er wel mee eens...

Wij zijn, zogezegd, een beetje (veel beetjes) op ons zelf. Inderdaad kan dat in noodgevallen wel eens lastig zijn, maar die zijn voor iedereen lastig. Ach de buren zullen - denk ik - best wel bijspringen, mocht zich er plotseling iets ernstigs voordoen. Zielig? Nee echt niet, dat laat ik me niet...

Vooropgesteld dat ik zelf geen kinderen heb – een ‘bewuste’ keus. De redenen laat ik hier maar in het midden. Maar afgelopen week in twee tv programma’s het item omtrent ‘de afstandsmoeders’ bekeken. In Pauw en in DWDD. Het verhaal van die ene moeder (al die moeders trouwens) in...

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De...

Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse...

De vergelijking tussen onze levensloop en het verloop van de jaargetijden is al zo vaak volledig terecht gemaakt, omdat ze zo veel op elkaar lijken, en het ook tot bepaalde hoogte synchroon loopt. Vanmiddag liep ik door het bos in het gezelschap van mijn honden. En even overzag ik mijn leven. De...

Ze kwam om de hoek van het café aanlopen, mijn richting op, een oud dametje met een kinderwagen. De kap van de wagen omhoog, want ja het miezerde flink. Natuurlijk liet ze haar kleinkind niet natregenen – het was al heel wat om zo’n kind in dit gure weer mee te nemen. Maar goed, je kunt ze...

De rillingen liepen me van ontsteltenis over m’n rug en daar waar ze verder mogelijk maar kunnen lopen. Dat ontwapenende knuffeldiertje dat probeert te ontsnappen aan de vlammen. Een laatste poging. Half verschroeit klimt het beestje ten einde raad in een boompje – geen weg terug, het...

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn...

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden...

U heeft het vast wel meegekregen dat de kleine Lewis wiens dramatische beelden de hele wereld zijn overgegaan het toch niet heeft overleefd. Ach wat jammer, dat dappere onschuldige diertje wat z’n leven heeft gegeven of eerlijker gezegd er door de mensheid toe gedwongen werd. Maar hij heeft wel...

Het assortiment bij Kringloopwinkel "Portagora" is ruim. In de langgerekte winkel, waar vroeger een supermarkt gevestigd was (decor van mijn eerdere omzwervingen) liggen tal van artikelen, parafernalia en rariteiten uitgestald, waaruit men naar believen een keuze kan maken..... En zo viel mijn...

Het loopt tegen kerstmis 2021 en de jonge dichter Bokke Bullema loopt met zijn gefrustreerde ziel onder zijn als een klepel slingerende arm. 'Was ik maar een klok!', denkt hij, 'dan zou ik continu keihard luiden!'. De corona-varianten vliegen hem aan en hij vreest, dat het nooit meer zo zal...

Gisteravond heb ik mijn booster prik gehaald. De naam alleen al. Het is alleen maar een herhalingsprik, maar goed. Ik heb de prik en waarom zou ik klagen? Het was niet druk. Ik was zo aan de beurt. Ik had mijn formulier en als ik dat niet had gehad, zou ik alle kans hebben gekregen om het alsnog in...

Dit kan toch niet, ik droom, dit kan en mag niet waar zijn wat hier gebeurt. Een rechtstreekse uitzending van het journaal met beelden die zo onwerkelijk schokkend zijn, dat het niet eens gedroomd kan zijn! Een mensenmenigte belaagt de Tweede Kamer, waarbij de voorste groep luid schreeuwt...

Eerst had ik hierboven de uitdrukking ‘met je ziel onder je arm lopen’ willen zetten, maar dat dekt de lading niet. Het betekent zoiets als: niets te doen hebben, lanterfanten of soms verwijst het indirect naar eenzaamheid. Tegenwoordig ga ik met mezelf lopen c.q. wandelen, niet omdat ik niets...

Koster Willem Bloembol gaat de laatste tijd steeds harder achteruit en hij doet steeds gekkere dingen. Dat is dominee Henk Terkerke ook opgevallen, maar die gedoogt inmiddels alle malligheid van zijn medewerker. Zelfs toen koster Willem de kansel met honderden narcissen had versierd, kon dominee...

Donderdag is een spannende dag voor mij. Spannend? Ga ik naar Oekraïne? Ga ik naar Moskou om daar te demonstreren? Bel ik bij Putin aan om hem duidelijk te maken dat hij het internationaal recht aan het schenden is of ga ik de oorlog in Jemen eigenhandig beëindigen? Nee. Niets van dat al en...

Geen voorstelling te maken van het feit dat- het vrede zou zijn, overal! Niet alleen in de Oekraïne, maar overal, vrede…stel je toch eens voor dat: er nergens narigheid zou voorvallen, dat er niemand het in z’n - of haar hoofd zou halen een ander te belagen met welk wapen dan ook? Er is...

Zo op het eerste gezicht lijkt alles pais en vree te zijn, maar in de Boetselaersborg te 's-Heerenberg zijn de poppetjes aan het dansen en viert het surrealisme hoogtij. 'Zeg, Dieudonné, mafkeesje, waar zit je nou weer, ouwe mallerd van me?', roept Esmeralda d'Armagnac Sastanet over de...

De man liep weer eens over het pad langs de bosrand. En het toeval wil dat toen hij weer bijna bij die onoverzichtelijke bocht arriveerde, de vrouw met Josje de St Bernard kwam aan lopen. Dit keer was Josje aangelijnd en kwispelstaartend kwam Josje hem tegemoet, de vrouw enigszins half...