Alle inzendingen over graaf

...dichtgegooid onder toezicht van iemand van de begraafplaats. Natuurlijk begraven noemen ze dit; eigen regie en ook zelf de overledene zijn/haar graf dichtgooien. Ik had er nog niet van gehoord. Mooi! Ook waren er mannen met djembés die het geheel vol vuur begeleidden. Zo werd hij ook...

"Van je fouten moet je leren" bij leven en welzijn, maar hoe verantwoord je fouten bij het " dood zijn". Je neemt ze mee het graf in, of de oven, slechts één ding is zeker daarboven: het aantal blunders maakt niets uit!

Banken en instanties staan erom bekend dat ze over de grenzen van de dood nog incasseren. Dat ze bij wijze van met een dwangbevel op de ovendeur staan te bonken of de zoden van je graf lichten en bij geen gehoor roepen dat je nog niet van ze af bent. Niet zó gemakkelijk.

Hij keek nog steeds angstig om zich heen, bang om betrapt te worden wanneer hij begon te graven. De steel van de spade lag strak in zijn beide vuisten en zijn vingers zagen wit van het knijpen in de houten steel. Hij deed zijn T-shirt uit, zijn bezwete lichaam zag er strak en gebronsd van de zon...

Op het graf bloeien mooie viooltjes dicht op elkaar. Het gezoem van verschillende insecten verlevendigt die laatste rustplaats. Hierop kruipt een spinnetje heen en weer, zoekt aandachtig rond, vindt alles wat voor haar leven nodig is.

Incidenteel worden personen, die tijdens hun verblijf op dit ondermaanse anderen bijvoorbeeld met regelmaat en langdurig het bloed onder de nagels vandaan wisten te halen, kort na hun heengaan door een onverklaarbare en bijna rituele gewoonte als het ware ‘het graf in geprezen'.

Als ik traag het pad oploop dat mij leidt naar het graf van mijn moeder, voel ik al de tranen opkomen. De eenzaamheid slaat weer toe. Als het sadomasochisme in mij zit dan moet het er hier wel uitkomen. Want al tien jaar lang rijd en loop ik de route van mijn huis naar het graf waar ik elke zondag...

(voor Violet Nicolson (1865 - 1904)) Jij bent geboren als Adela Florence Cory op 9 april 1865 in Stoke Bishop, Gloucestershire. Daar staan het Stoke House uit 1669 en de Stoke Lodge uit 1836, wat nu Trinity College is. Jouw vader was kolonel Arthur Cory en jouw moeder was Fanny Elizabeth...

Jouw graf zal ik nooit kennen of bezoeken. Je zult sterven op je stromatras zoals je zozeer wenste en aan de kant van de weg, aan die onbekende Afrikaanse landweg, zal een eenvoudig, schamel en armoedig houten kruis aangeven dat je eens leefde en dat je mijn hart en ziel in bezit genomen hebt en...

Mijn dochter woont op een boerderij in Friesland. We zaten aan de koffie toen mijn kleindochter Celina zei: ''Opa, ga je mee wandelen, dat vind ik zo leuk.'' ''Ik ga met je mee, maar wil eerst mijn koffie opdrinken, lieverd.'' Ze is pas zes jaar en begon al aan mijn arm te trekken,...

Toen we door de lange Hasseltstraat wandelden: mijn oude tante en ik, kwam ter sprake hoe zij negenenveertig jaar geleden afscheid heeft moeten nemen van haar man, die wij gekend hebben als "Ome André" en hoe toen voor haar de langdurige eenzaamheid intrad, die echter wel onderbroken werd door...

...overschot! U hebt mij mijn deel gegeven! De graaf werd teraarde gelegd, maar van Jean werd niets gehoord, hij is weggegaan, werd er gezegd of wie weet is hij wel vermoord! Marion vertoeft in de tuin, waar zij wandelt ieder uur, iedere dag, uit de wereld van pek en puin mint zij de bloemen met...

Iedereen is zo druk bezig met schrijven dat niemand meer aan lezen toekomt. De enkeling die nog wel tijd heeft, schrijft liever. En tot overmaat van ramp praat men liever dan dat men luistert. O lieve lezer(es), o dierbare luisteraar(ster) – sta op uit jullie graf.

Op het kerkhof aan de Hoflaan staan donkergroene statige sparren zij aan zij in een lange, plechtige rij, als om de grafstenen te beschermen en te bewaken..... Het is een mooie julidag en een licht briesje schijnt ons te willen strelen, maar voor mijn zwaar ziekelijke vriendin die naast mij...

En daar zijn ze weer, de ons ontvallenen. Hebben iets betekend op welk gebied dan ook. Daar zaten afgelopen jaar veel muziekmensen bij. Zelf mis ik Bobby Vee, erger is dat je als muzikant te laat dood gaat om in een afscheidsprogramma van de nationale omroep te worden vermeld. Ik hoop dat al...

...Juliano glimlachte, Paolo had dus altijd al gelijk gehad. Wat zijn vermoeden was werd nu bewaarheid. De Olbaid’s gebruikten de begraafplaats als geheime ingang van hun veste. Zonder hoorbaar commando verdween de hond van Juliano’s zijde de nacht in.

Een herinnering houdt mijn beste vriendin levend aan de man die mijn vader was en wiens genen krioelen in mijn bloed en aderen. En zo herleeft hij, leeft hij voort als had niet het graf zijn terugkeer en wederopstanding voor altijd onmogelijk gemaakt, verhinderd en verboden... In mijn...

En zo, een dag NA het overlijden van Marlies, worden de nabestaanden voor de allereerste keer geconfronteerd met zaken die komen kijken bij het overlijden van.... Bizarre dingen krijgen we te horen, om alles zo voordelig mogelijk te laten verlopen is Marlies "afgelegd" in haar eigen huis....

Een vierkant perceel bedekt met rulle, donkerbruine aarde is sinds kort zichtbaar in ons grasgroene plantsoen aan de Nassaustraat. Gehelmde heren waren gekomen met een voertuig van de gemeente als waren zij van plan een graf te delven. Maar nee; dunne, fragiele twijgen van een mij onbekend gewas...

Het is meer dan vijftig jaar geleden maar nog legt de negentigjarige weduwe, nu met de rollator, de lange weg af naar het graf van de echtgenoot, van de man die nog lachend op mijn jeugdfoto's paradeert. Gedurende vijftig lange jaren duurde de huwelijkstrouw en de vriendschap voort en werd de...

...krijg ineens een visioen en zie voor me dat De Graaf de speech op zijn beurt ook weer gejat heeft en op punten heeft aangepast. Enzovoort, enzovoort. Het wordt me ineens zonneklaar! Het is een doodnormale standaard installatierede voor burgemeesters die is opgenomen in het handboek voor...

Er gingen tot nu toe 6.500 mensen dood omdat ze gingen werken aan de voorbereidingen van een voetbaltoernooi in Qatar. De wereldkampioenschappen voetbal. Ze gingen vooral dood door bizar slechte werkomstandigheden. Of dit een historisch record is – ik weet niet hoeveel mensen aan de piramiden...

.....en dan observeerde ik je, als je paradeerde in het park te midden van je geloofsgenoten, zoals ik altijd in blinde adoratie naar je Griekse gestalte bleef staren....Onze liefde bleef al die jaren hopeloos, onmogelijk en onvervuld.... Het moest van jou de liefde blijven die vriendschap...

Mijn liefste, meest dierbare, goede zus, slechts eenmaal heb ik je lange grijze haar tegen mijn wang gevoeld; slechts eenmaal heb ik je omhelsd. Na de lange, stormachtige jaren van onze turbulente jeugd die we zij aan zij doorbrachten, heb ik je teruggevonden; verouderd en door vele kwalen getergd...

Ik sta aan de wieg van mijn graf, drie decades werkte ik aan mijn oude dag. Zorgenloos, dacht ik, als het eenmaal zover is dat ik niet meer werk, niets meer werkt, dan is er nog iets om op terug te vallen. Minimum lijden, de alom door krijtstrepenpakken bewierookte marktwerking zadelt senior op...

Negenenvijftig jaar geleden heeft de onverbiddelijke dood haar jonge echtgenoot overvallen en nog legt de weduwe bloemen op zijn graf. Haar negentigste verjaardag nadert en ze is teruggekeerd naar het dorp van haar huwelijksjaren waar men haar kent, waar de nu oud geworden vrienden uit haar jonge...

Over een paar dagen is het weer dodenherdenking. Maar voor mij blijft het altijd dodenherdenking. Het is niet die ene dag voor mij. Mijn opa en oma zijn allebei omgekomen in de tweedewereldoorlog. Gestorven in onvrede. Begraven in verdriet. En herdacht in gemis. Ik stond voor een wit graf. Eén...

...de grond in Vught. Vlakbij een spoorlijn. De begraafplaats ziet eruit als de brownies die mijn vriendin en ik gebakken hebben. Donkerbruin, hobbelig met een dun laagje sneeuw als poedersuiker. IJskoud. Opa blijft voorlopig goed geconserveerd, net als de enkele bloem die neergelegd wordt. Op...

De vloek die mij achtervolgt is schuldgevoel, een grijze mist hangt in m’n brein waar ik dwars doorheen moet varen en die de wereld zijn kleur ontneemt. Voortdurend denk ik aan mijn gedrag dat leidde tot de dood van Uw zoon, die mijn beste vriend was en ik denk steeds dat de enige zin van...

...hut in een boom en aten er liefdesvruchten, maar de vruchten vielen uit de bomen. En de bomen stonden niet ver van het bos, het bos van de begraafplaats. “Mezelf kennen en jou kennen, is het beste wat ik kan doen”. De woorden lijken niet meer uit zijn hoofd te verdwijnen.