Alle inzendingen over herinner

...indien ik dat wens laten rusten op de foto, op de prent of op de schilderijen die sentimentele herinneringen oproepen en doen herleven...

Ze was één en al levenslust. Jong, en ja, ook dat tikkeltje losbandig. Maar, zijn we dat allen niet geweest in een ver verleden. Haar glimlach was zo ontwapenend, dat elke fout haar onmiddellijk werd vergeven. Die onschuldige blik wist iedereen in te palmen, elkeen te bekoren. Het was dan ook...

...als een verzameling overtuigingen, meningen, herinneringen en gedachten beschouwen, waarvan sommige elkaar leken uit te sluiten, maar desondanks deel bleven uitmaken van hetzelfde geheel, van een en hetzelfde perpetuum mobile van de geest. Wij zijn allemaal reizigers, besloot hij, terwijl hij...

...dierbaar, maar eendimensionaal, een gestolde herinnering. De geuren en smaken die bij mijn grootouders horen zijn vloeibare herinneringen, die me weer helemaal terugvoeren naar die tijd, driedimensionaal. Meer heb ik niet nodig.

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan...

Als iemand mij zou vragen waarom ik met die man getrouwd ben zou ik geen antwoord kunnen geven. Jeugdige naïviteit denk ik. Ik dacht het zal wel lukken, nou de vierdaagse lopen op krukken is een eitje vergeleken bij wat die man mij heeft doen doorstaan. Dat laat thuis komen, dat is nog niets,...

...mij bij sommige boerinnen wat eten te krijgen.Ik herinner mij nog goed, dat ik bij een oudere boerin binnen mocht komen en kreeg ik in de keuken een boterham met erwtensoep. Natuurlijk heb ik haar hartelijk bedankt en voelde mij een stuk beter na die soep. Toen ik op huis aan ging over de...

De dansschool was gevestigd aan de Korvelseweg. Het zaaltje lag enigszins verscholen, een eindje van de straat af en was te bereiken via een binnenplaats. Ik was in die tijd nog mooi en jong en droeg de rozerode tafzijden jurk en de schoenen met de plateauzolen waarover ik bijna struikelde en...

...en beoordeelt hun gedichten speciaal voor Herinnering Verlicht rond thema 'dood' gemaakt. Gevraagd toegankelijkheid (“gedicht dat zich na één keer horen al grotendeels ontvouwt”), geen humor, sarcasme of ironie. ‘Er zijn nog genoeg andere kleuren: troost, (wan)hoop, verwondering,...

...Plato, Augustinus, Kant en Nietzsche. Altijd zal ik me zijn opmerking op zijn sterfbed blijven herinneren: "Wat hebben we samen fijn gestudeerd".

Het was een kleine, zwart-wit-gevlekte cockerspaniël, met lange flappen van oren die de zwarte ogen haast bedekten, een puppy nog, die onze ouders ons gegeven hadden om ons en zichzelf te plezieren en een kameraad te verschaffen. We hadden haar de troetelnaam "Loekie" toebedacht. Aanvankelijk...

...je dat niet, dan wachtte je een zware straf. Ik herinner mij heel duidelijk, dat wij kinderen om acht uur naar bed moesten. Het was in die tijd ook heel gewoon, dat je bijna elke avond heel veel vliegtuigen hoorde over vliegen. Het waren Britse en Amerikaanse vliegtuigen die op weg waren naar...

Mijn ouders, mijn twee broers en ik woonden in de gereformeerde pastorie in hartje Kollum. Via het tuinpad kon je naar de kerk. In de tuin stonden drie appelbomen voor de drie gebroeders. De kleuterschool was naast ons en ik hield erg veel van juffrouw Van der Zee, die lief en zorgzaam was. Op een...

In Tilburg zuid zwierf ik eens door straten die het decor vormden van mijn jeugd en mijn geboortegrond en die van mijn ouders. De gezellige huizen uit de dertiger jaren rijgen zich daar aaneen en voor één ervan bleef ik stilstaan en bewonderde een kolossale, welhaast monumentale rozenstruik,...

...Het is het teken dat de dierbare spulletjes, herinneringen aan mijn ouderlijk huis, zijn gearriveerd.... Stoere, sterke mannen die ongewild getuige zijn van een onuitgesproken drama, tillen een meubelstuk de drie trappen op en plaatsen het tegen de schoorsteenmantel De zon, die uitbundig...

Het was in die tijd dat mijn oude ouders de hond hadden aangeschaft die zij "Obri" genoemd hadden: een forse Rottweiler, die ik nauwelijks over zijn kop durfde te aaien uit angst dat hij mijn vingers af zou bijten. In een foto-album bewaar ik nog foto's van de zwartbruine hond die waggelde...

Utrecht kwam pas goed in beeld toen ik nog in de gereformeerde pastorie in Voorthuizen woonde en dan met name via de jonge dichter en archeologie-student Peter V., die ik ontmoette in de discoruimte achter de kerk. Hij was lid van een dichtersgroep in Utrecht en hij wilde mij er wel bij hebben. De...

Als scholiertje van de basisschool in Kollum had ik best enkele vrienden. Mijn broers en ik kwamen vaak bij heit en mem Zeldenrust, die dertien kinderen hebben. Heit was slager en ik hoor nog het doodsangstige piepen van de varkens, als ze door de smalle poort moesten gaan. Achter in de tuin was...

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te...

Onze gereformeerde pastorie stond aan een drukke snelweg en omdat ik van het autoverkeer niet kon slapen, verhuisde ik naar de zolderkamer, waar ik op een zwartwittvtje naar Tatort, Komansky, Der Alte en Derrick keek. Of ik keek via het dakraam in de verte naar de kleurentelevisie van de koster,...

Voordat ik een benedictijnse postulant in Egmond-Binnen werd, heb ik nog geprobeerd om een ziekenverzorgende te worden. De opleiding was in een schoolgebouw in Veenendaal, terwijl mijn huurkamer in Driebergen was, in een zijstraat van de Hoofdstraat. Driebergen is een landelijk dorp met een...

Toen wij in Kollum woonden, gingen we vaak met de witte Cortina naar Stiens, waar oom Anne, tante Thea, neef Johan, die ongeveer net zo oud als ik was, de Zuid-Koreaanse neef Theodoor en het nakomertje, neefje Mark, woonden. Tante Thea is de jongste zus van mijn vader. Deze tante wilde altijd het...

Onze liefde was nauwelijks zeven maanden jong, toen je me vroeg voor een vakantie aan de kust. We boekten geen reis, we reserveerden geen hotel, we stopten wat noodzakelijkheden in een rugzak, een drinkfles, een schrijfschrift, een campingservies en een kleine tent. En we gingen met het paspoort...

'o jeugd! o tijd van smarten! van vreugd en wilde harten!' Willem Elschot Bij een recreatiegebied, even buiten Voorthuizen, kwam er een oude man op mij af, die vroeg 'Weet jij wel waar dat kruisje voor staat?', op het zilveren kruisje rond mijn nek wijzend. Dat bleek de bekende evangelist...

...dacht ik nog niet na over verkeerde vetten. Ik herinner me waxinelichtjes bij de Dorpskerk, wat een prettig mystieke sfeer teweeg bracht. Ik at ook altijd een verse haring met uitjes, waar je in principe op kunt leven. Tijdens een busreis door Nunspeet kwam ik een jonge deerne tegen en we...

...de wand prijkte en de kunstzinnig verantwoorde herinneringen aan je verre reizen, naast de elegante, sierlijke cognacfles. Je had een grote voorliefde voor Franse middeleeuwse wandtapijten die je in verre kerken en kloostergebouwen wenste te savoureren en bezichtigen en samen namen we eens in...

Bij het monstrueuze hoofd van Multatuli is een zijstraatje, waar ik enkele weken in een artistiek huis geleefd heb. Het was een winkel, die bijzondere dozen verkocht en varkens met engelenvleugels. Er was een hond, met wie ik geregeld ging wandelen en de sfeer van Amsterdam opsnuiven. Het huis was...

...meer een, zij het materieel, tegenwicht vormen tegen het onherroepelijke verlies. Wat resteerde was slechts de armzalige kledij, herinnering aan een eens geleefd leven, flauw afschijnsel van de persoonlijkheid van een tedere, liefhebbende moeder.....

Op een zonnige middag zat de twaalfjarige Adriaan te mijmeren in zijn slaapkamer. Wat zou hij gaan doen? Opeens zag hij zichzelf liggen in de laadbak van een kleine aanhangwagen. Die ruimte was niet veel groter dan Adriaan zelf. Maar wat wonderlijk! Daar begon het wagentje vanzelf te rijden,...

...suiker. Soms komt er zomaar een jeugdherinnering boven water of heb ik niet door waarom dat gebeurt. Neem nu een bloedhete dag, die komen er in de toekomst meer en meer, dankzij de wereldwijde aardevervuiling door de domme, aan gemakzuchtige materie verslaafde massamens, welnu, onlangs...