Alle inzendingen over herinnerde

Wat we zijn vergeten moet ons worden herinnerd door het licht van onze ziel, de stem van ons hart en de betekenis van liefdedragende woorden.

20 januari 2017 zal worden herinnerd als de dag waarop het Amerikaanse volk een erg beroerde keuze bleek te hebben gemaakt door voor Donald Trump te gaan als 45e President van de Verenigde Staten...

..."ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koortsdromen, nog altijd haar naam uit, de liefste die aan zijn ziekbed hem herinnerde aan die gezamenlijke wandeling, eens, als vader en dochter, over de paden die zich slingerden over de...

Doordat ik op een boekenbeurs het boek 'Ik en mijn speelman' vond van Aart van der Leeuw, werd ik herinnerd aan mijn Mulo-tijd waarin ik voor het eindexamen gedichten uit het hoofd moest leren. Ik koos o.a. Het ledikant van Aart van der Leeuw. Ik wist toen nog van geen dichters of schrijvers...

waarom zo leuk tegen mij doen? waarom zeg je dat je me leuk vindt? waarom bel je 36 min met me? waarom ga je dan met een andere ervandoor? waarom doe je me zoveel pijn? waarom doe je me dit aan? WAAROM? ik dacht dat je echt van me hield! ik heb me in je vergist! wat jij kan kan ik ook! ik...

...me toe aan de hoede van zijn vriend, van zijn homo-vriend en in de kamer met de kunstzinnige versierselen en inrichting die herinnerde aan mijn collega ontmoetten wij elkaar. Aan ZIJN hoede ben ik sindsdien toevertrouwd.....

...twijfel, alle nooit uitgesproken woorden. Hij herinnerde zich conflicten, maar ook de mooie momenten. Die mooie momenten van liefde, toen alles nog in vrede plaatsvond. Het gezicht stond hem nu duidelijk voor ogen. Het was alsof hij onderdeel was geworden van een horrorfilm, hij praatte tegen...

...die ik kende uit een lang vervlogen tijd en ik herinnerde me zijn belofte me bij te staan.... Met veel aarzeling en met grote twijfels nam ik tenslotte de telefoon in de hand en gaf hem veel omstandige verklaringen en inleidingen voor mijn in het algemeen en ook door de goegemeente ongetwijfeld...

...onachterhaalbare verten, uit een zo ver verleden herinnerde ik mij de vrouwengroep, waartoe ik had behoord en de vergaderingen waarvan ik verslag had gelegd. Uit de krochten van het verre verleden was de leidinggevende opgedoken die nu bij de Kringloopwinkel werkte en ze herkende mij, sprak mijn...

...hem geroepen. Het zou niet lang meer duren. Toen herinnerde ik hem aan onze gezamenlijke wandeling, eens, onder de zon van september, als de kameraden en vrienden die we waren over de Strabrechtse Heide. Het uur van het afscheid kwam en vaders hand verkilde in de hand van mijn moeder. Zijn ogen,...

...dat we opvoerden maar uit mijn studietijd herinnerde ik me het citaat van niemand minder dan Jürgen Habermas over het grote en vitale belang van de "symmetrische dialoog betreffende de "condition humaine", een dialoog die ik node miste en die ik met mijn werkelijke en zo unieke vriend...

... “Wij zullen geen verliezers zijn” Bjarne herinnerde zich de woorden van Gerard Vroeg. Gerard had makkelijk praten, hij was een praktiserend travestiet, hij kon gemakkelijk van gedaante verwisselen. En waar was hij nu, nu Bjarne hem nodig had? Op het internet las Bjarne dat er een...

Zo was Hij voor mij; Degene, die nooit mijn minnaar was. Degene, op wiens schouder ik mijn hoofd eens legde. Degene, om wiens schouders ik mijn arm eens sloeg; gebaren die de schuchterheid aanduiden, die ons belette minnaars te worden; gebaren, die voor mij alles betekenden, evenals zijn warme,...

...plaatsvonden en een kunstzinnige muurschildering herinnerde aan jeugdig enthousiasme. Een toch wel wat norse jongeman met donkerblonde krullen, die wanordelijk gedrapeerd waren over zijn schedel, werd geassisteerd door een bereidwillig, lieflijk Chinees meisje met een kanten bloesje en...

...hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de avonden van de eetclub en zijn opmerking dat hij mij zo lelijk vond en dat alle anderen, daar aanwezig, daar ook zo over dachten, maar dat mijn liefheid immens was en ondanks alles overtuigend. Ik was niet vergeten dat hij had...

...armetierige flatje waar nog altijd het meubilair herinnerde aan de jaren in de parochie, maar ik keerde telkens tegen beter weten in terug. Of hij "aan de meisjes gezeten" heeft, wat zijn vertrek uit de parochie zou hebben kunnen veroorzaken, blijft onduidelijk maar is wel...

...in de lange, nu verlaten gang van het lyceum, waarvoor ik wachtte op een bus die maar niet kwam, herinnerden me bovendien aan mijn lang-vervlogen schooljaren

...schoot. ‘Je bent hem voorgoed kwijt’, herinnerde een stem mij krijsend. Ik weigerde het te geloven, ik weigerde om hem los te laten. ‘Ik hou van je lieverd en binnenkort gaan we trouwen’, klonk zijn warme stem me in de oren na. ‘Ik ook van jou’, lachte ik hem liefdevol toe. Een...

...vroeg hoe zij heette. De paar volgende keren herinnerde ik me, vaag en op het nippertje, dat ik haar al kende, en vermeed behoedzaam haar naam, waar ik niet zeker van was, te noemen. Maar nu ken ik haar even goed als de andere famkes en heb ik ontdekt dat ze, op haar bedeesde manier, precies...

We kregen hem als kado voor ons trouwen, want iedereen wist hoe graag wij een kindje wilden. En God weet dat we geprobeerd hebben er een te krijgen: nadat het niet lukte en de dokter ons eindelijk volledig liet onderzoeken in het ziekenhuis hebben we ons jarenlang van kruidenvrouwtje naar...

DE DREIGING VAN HET KLEINE KAMERTJE VAN DE BLAUWE MUG Er was eens een blauwe mug. Hij was eigenwijs en dronken van geluk en luisterde naar niemand. Ook niet toen de politie hem vertelde dat hij niet in het parkje mocht vliegen. Hij kon echter maar een ding en dat was boeven vangen en kwam bij...

...generaties de tijd heeft aangegeven. Ontroerd herinnerde ik mij ons verblijf in de Britse hoofdstad, dat om zo te zeggen in een vorig leven plaatsvond; de boot, die rustig en vol vertrouwen, deinend op het water de overtocht had aanvaard en een schitterend, schuimend spoor van bruisend, kolkend...

...en vroeg ik haar of ze zich die kerstnacht herinnerde, die stille, magische kerstnacht van vijftig jaar her, toen de straten overdekt waren met sneeuw en we met onze ouders naar het kleine kerkje waren geweest en thuis, waar de kerstboom stond, krentenbrood en chocolademelk kregen. Mijn zus...

...Toen hij de volgende ochtend wakker werd herinnerde Bjarne zich een nachtmerrie over een oude fiets die hij van vroeger kende. Hij pakte zijn Hector Havermout schrift en hij schreef er een kort verhaal over. Het ging niet goed met Moeder Aarde. Er verschenen steeds meer alarmerende...

Vrijwel iedere, zo niet elke dag word ik aan mijn verleden herinnerd. Niet omdat ik dat graag wil, integendeel. Slecht vanwege het feit dat de steuntjes niet verdwijnen. Dat zal overigens het geval blijven. Eerlijk gezegd doet mij dit goed, daar dit de bevestiging is dat de waarheid in mijn...

...uitgebreid kon bewonderen en bestuderen. En ik herinnerde me hoe ze tijdens het dweilen van de vloer in mijn flatje verteld had hoe ze vreemdgegaan was, omdat de ruzies met haar man ondraaglijk waren geworden. Uit de coulissen van het toneel van het leven was toen fluks en op wonderbaarlijke...

...lichten in de nacht, van regen, zacht als een tikkende klok tegen mijn raam en van gewatteerde dekens en van voorzichtige aarzelende omhelzingen die mij nauwelijks beroerden en mijn hele leven herinnerde ik mij de zachte hand van de arts om mijn pols, eens. De lichten, de dekens, de regen, de...

...de hals: de St. Bernardshonden. En ach, hoe herinnerden ze me aan jou, mijn oma en aan het plakboek waarin je de kleurige afbeeldingen van het stripverhaal over Steffie en Zara, de Zwitserse honden, die zeer tot mijn verbeelding spraken, voor me plakte.... Oma, je was onderwijzeres geweest...

...zich over jaren en jaren had uitgestrekt? Ik herinnerde me hoe mama kort voor haar dood met mevrouw haar vriendin had besproken dat ze voorgoed wilde rusten onder een eik op het terrein van het crematorium, eveneens de eeuwige rustplaats van Vader, die haar was voorgegaan in de dood. Na ons...

...hart als een gitaar waarvan de snaren al te snel beroerd werden door vriend en vijand, omstandigheden en wederwaardigheden van het leven. En ik herinnerde me de slotzin van de magistrale roman, waarmee ik op vijftienjarige leeftijd de toekomst inging: "Zij zullen uw teedere ziel kwetsen"