Alle inzendingen over hoge raad

Ik sta net bij de drogist een doos condooms te bestellen voor de gepensioneerde pastoor die tegenover mij woont, als onze grootste klant van ons accountantskantoor, Hankie lam belt. Naast mij staat een scootmobiel terroriste met krulspelden, in een troosteloos gebied dat sommige mensen haren...

Terwijl ik mijn tuin tracht te fatsoeneren en met elke actie de tuin meer in een soort jungle verander, komt mijn buurman langs lopen. ‘Nieuwe fiets gekocht,’ lacht hij trots. Ik bekijk de fiets. Gestroomlijnd, goed in de kleuren, glanzend en met de onvermijdelijke stang in het midden. Twee...

Het was tegen het einde van de sombere januarimaand van 2019 toen de vriendschap tussen Bjarne en de economiestudent een bijzondere wending kreeg omdat Bjarne via een groepje oude koeien in de sloot het onderwerp had gebracht op het roofdier de tijger. Al vijf maanden kenden de twee mannen elkaar...

Ik weet het, het is geen fair play tegenover de personen in kwestie. Zie ik ergens een interview of een tweegesprek, dan wil ik de volumeknop nog wel eens experimenteel naar nul draaien. Dan heb ik mezelf wijs gemaakt dat ik een ‘zuiverder’ beeld krijg. De wens om Twan Huys en Frans Timmermans...

...heb zien komen. Een rokje waar mijn fantasie wel raad mee wist. Je haar licht op als een aura. Je hebt een hand lichtjes aan de leuning, je lange regenjas open. De tijd staat stil, ik zie je in slow motion, frame voor frame naar beneden komen. Ik kom niet verder dan ‘hallo’. Je kijkt even...

...er ruzie was in de raad van Haren, ik zag dat raadsleden vreesden dat hun mail werd gelezen door de gemeentesecretaris en dat er dus best goede argumenten waren om dit zooitje op te heffen. Maar tegelijk zag ik ook dat de provincie dit argument niet noemde en wel argumenten gaf die niet...

...al geforceerd? Het paste perfect maar pakte de draad van het potje niet. ‘Sorry, maar ik geloof dat mijn vingers vandaag in een gewelddadige bui verkeren,’ zeg ik tegen mijn vrouw. ‘Hoe dat zo?’ ‘Nou eerst heb ik het dekseltje van de honing gemold en daarna ook nog eens die van...

...met m’n naam en leeftijd er op.’ ‘Hoe raad je het – nee hoor, wees gerust ik zadel je niet met zoiets idioots of iets anders volstrekt onbenullig op.’ Een paar tellen voor klokslag twaalf uur. ‘Nou ik zie niks,’ zei ze. ‘Klopt er valt ook niets te zien, maar luister.’ Ik...

...moet dan toch de Ark van Noach opnieuw zijn diensten gaan bewijzen...! KOMT TIJD, KOMT RAAD OF IS HET DAN REEDS TE LAAT...?

...nog de mensen naar Nederland die zich echt geen raad meer weten. Maar zolang we met de huidige arbeidsmarkt zitten, zullen mensen blijven komen. Legaal of illegaal, met een boot, trein, vliegtuig of desnoods lopend. Aangezien geen van de vier partijen wil beloven dat ze de economie in doen...

...en bedrukte sfeer. De man had immers een hoge leeftijd bereikt en een goed leven achter de rug. Ook toen hij door zijn toenemende verwardheid in het verpleeghuis werd opgenomen, genoot hij van alle dingen die zijn geest en ziel nog wisten te raken. Nu lag hij in alle rust en vol overgave...

...verschijnt zodat ze ziet welk een hoge graad ik heb bereikt wat betreft mijn zelfbeheersing en concentratievermogen. Dat zal zeker indruk op haar maken!’ Het meisje dacht: ‘Toch rare wezens, die monniken. Ze huilen en zweten...ik vraag me af of ze ooit hun doel, wat dat ook moge...

...toe zwom. Sprookjesachtige bergen staken boven hoge bomen uit, bedekt met sneeuw, wit en onberoerd. Schitterend als diamanten in het gouden zonlicht. Het strand op het eiland was schoon, het zand warm. Uitgeput lag ik op mijn rug. Ik was moe. Een vogel vloog over met een twijgje in haar...

...van die schandalig en belachelijk overdreven hoge toelage van 1,6 miljoen af te zien. Dat wordt later vast een heel goeie koningin, hoorde ik een onnozelaar zeggen. Laat u toch niks wijs maken. Een lid van het koninklijk huis dat zomaar 1,6 miljoen laat lopen? Gelooft u het? Sprookjes...

...binnenstadstuin waar een slaperige duif op een hoge tak nauwelijks nog het kopje uit de veren verhief. Via een steile, witgelakte trap zijn de bovenverdieping en dus ook de "behandelkamer" bereikbaar en daar spreid ik mijn kwetsbare teentjes uit voor de ogen en de apparatuur van Herma, die...

...aan vanachter de gouden spijlen, gezeten op de hoge stok, met één poot in de veren, vanuit zijn lichtbruine, zwart omrande kraaloog dat zo prachtig contrasteerde met zijn gifgroene verenkleed, met zijn koninklijke en elegante tooi die nog voor geen duizenden euro's te koop is in welke dames-...

...van het voorgoed ongewisse zal bereiken, bij hoge uitzondering een lichtstraal geworpen worden die als een bevrijdende bliksemflits de overigens tot in der eeuwigheid ondoordringbare, dichtgesponnen cocon van mysterie die mens, wereld en werkelijkheid omhult en omhullen zal,...

Achter de hoge flat aan de Sweelincklaan strekt zich een feeëriek park uit waar herten ronddartelen en uitrusten en waar in dit voorjaar verliefde stelletjes genieten van de zon, het water, van het groen en van hun liefde. Daar, op een bankje, zaten wij, twee vrienden, naast elkaar en mijn tranen...

...weer bij de bushalte waar een jongeman met een hoge kuif zijn vriendin met elegante en omzichtige gebaren lichtjes knuffelt.... Thuisgekomen blijkt mijn voordeur voor mijzelf gesloten: ik heb me buitengesloten en moet mijn buurvrouw vragen met een mokerhamer het fraaie glas in te...

De zon vond nog steeds het hoge blauwe laken. Ik lachte toen ze me een warme zoen gaf. Zomaar, ergens tussen neus en lip. Beetje flirterig voelde het. Ook het strand werd gezoend. Een kleine windvlaag blies tussen schip en wal een korte fluittoon en magisch werd het toen schrompelend geel en...

Er werd gelachen en geschertst tijdens de barbecue en een meisje fêteerde de jarige met een sopraanpartij. Hoog trilde haar stem in de septemberlucht. "There's a hero" weerklonk als was het het lied dat een kwetsbare en onschuldige vogel ten hemel zendt: fragiel, gevoelig en ongrijpbaar. De...

Het was in de familie bekend: onze vader was een klein ambtenaartje: we betrokken kleding van een nicht: mallotige kleding die ons tot uitzondering maakte te midden van de klasgenootjes en waarom we genegeerd werden. Een tante had besloten ons, armlastige kinderen eens mee uit te nemen en te...

Er was een nieuwe dag aangebroken; eigenlijk - na al het leed - buiten mijn verwachting; een zomerdag en het licht speelde frivool over de wereld en wierp er schaduw en licht in een warrelend, wervelend patroon overheen. Ik had plaats voor haar gemaakt op het bankje bij de halte van lijn zes en...

...totaal verschillende woorden, niet zo op elkaar moeten laten lijken, want het ene gaat over een hoger beroep: het andere, precies, over lijken!

Ik heb net een beetje met Google gezocht naar "euthanasiepoeder". Wat het legale middel is weet ik nog niet, het illegale wel. Het gaat om Pentobarbital. Dit is de heilige graal voor mensen die op waardige wijze een eind aan hun leven willen maken. Volgens mij een grondrecht van de mens, maar de...

Daar, in die luwte tussen de hoog oprijzende, beschermende berghellingen, aanschouwde ik eens jouw azuurblauwe, schitterende watervlakte..... Ik heb je nooit weer mogen zien. Onze schoolklas van gymnasiasten had de reis aanvaard die naar Rome had geleid en naar Pompeii en als dochter van een...

Op een onverwacht zonnige novemberdag doet de "Arriva"-bus haar haltes in de Von Weberstraat aan als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin..... Op de voorgevel van een laag, langwerpig, houten gebouw, gesitueerd aan de voet van de hoog oprijzende Hoffmannflat met haar honderden appartementen...

...fraaie, antracietgrijze voorgevel gelardeerd met hoge ramen met een hekwerk ervoor en eigenlijk met nauwelijks een balkon en nu staan ze in afwachting van hun toekomstige bewoners en een uitnodigende brief tegen het raam verzoekt belangstellenden voor de nieuwe studio's en appartementen te...

Op een onverwacht zonnige septemberdag doet de "Arriva"-bus haar haltes in de Von Weberstraat aan als bijen de bloemen in een welvoorziene tuin..... Op de voorgevel van een laag, langwerpig houten gebouw, gesitueerd aan de voet van de hoog oprijzende Hoffmannflat met haar honderden appartementen...

Na een tijd van een steeds flakkerende vlam bij elk nauwelijks voelbaar zuchtje wind doofde de kaars van mijn inspiratie uit zichzelf. Voor mezelf bijna met ongeloof waarneembaar en op de site hopelijk voldoende opgemerkt. Slierten nostalgisch geurende en zich geleidelijk aan oplossende rook...