Alle inzendingen over kunnen herinneringen

......en dan zeg ik: ik ben er een van Broeckx, van Broeckx van de Oude Markt. En dan stromen de tranen over mijn gezicht bij de herinnering aan het langdurige sterfbed van mijn vader, aan de langgerekte marteling die hij moest ondergaan in het verpleeghuis, dat oord van onheil bij uitstek. (Hoe...

Zolang als Zamu zich kon herinneren, had hij het gevoel dat hij iets vergeten was. Iets belangrijks, waar hij maar niet de vinger op kon leggen. Als hij uitging met vrienden vroeg hij of hij niets vergeten was. Op doopfeesten en begrafenissen vroeg hij wat hij toch vergeten kon zijn en op zijn werk...

...ik die ketel poets, beleef ik opnieuw het plezier dat ik heb gehad als peuter. Het is een van mijn vroegste herinneringen. Een herinnering om te koesteren en glanzend te houden.

Janneke – intelligent en charmant - was mijn lagereschoolliefde. Ze had iets wat ik nu sensueel noem; dat begrip en gevoel kennen we niet op die leeftijd. Ze was populair en flirtte met anderen, dan wendde ik m`n blik af om m`n gevoelens te sparen, trok mij terug achter een schild zo dik als een...

Waar de nacht valt aan de eindeloze horizon voel ik de herinnering aan groen gras. Blauw zwervend in het jongensboek. Ik herinner mij de mooiste dromen over de grillige natuur van Jeroen tijdens zijn zwerftochten over het woeste buitenland. Puur en ongewassen kwam hij bij mij om aardbeien te...

...ruzies met haar familie, die, als een ware vendetta, werden uitgevochten op het graf van haar zoon. Ze was vriendin van onze familie en ik had niet gedacht dat er ooit een bres geslagen zou kunnen worden in het bolwerk van onze saamhorigheid, schijnbaar zo solide, zo betrouwbaar, schijnbaar...

De trouwe gestalten van mijn vriendinnen Lucia en Christina bewegen zich naast mij en volgen mij op de voet. We hebben de kerk bezichtigd waarin zilveren parafernalia herinneren aan vorige eeuwen en waarin robijnrode sjerpen, gespannen van zijbeuk tot zijbeuk en gracieus en elegant in haar...

...nagelaten kunstvoorwerp roept tevens herinneringen op aan de kindertijd van mij en mijn zus, toen wij speelden met het voorwerp en de gewelfde rand omtrokken op papier en met een potlood. Nu neemt het asbakje een prominente plaats in op mijn oude, houten bureau. Het kunstvoorwerp roept...

Mijn voorvaderen waren smeden: mijn beide opa's stonden boven het vuur en boven de dampen die hen dodelijke ziekten zouden bezorgen. Ik bewaar weinig voorwerpen uit mijn ouderlijk huis in mijn woning van oudere vrijgezellin; een klein, koperen asbakje met ronde, gewelfde randen vormt daarop een...

...uit mijn gedachten toen... ik werd bestormd door herinneringen... Een klein, donkerharig, flitsend bewegend vrouwtje was ze. Dol op haar werk, hevig erop gebrand haar eigen enthousiasme over te brengen op onze vaak onwillige geesten. Een zilvervisje leek ze, al was dat misschien een wat...

Bij "Bruna" aan de Schouwburgpromenade trof ik een wenskaart aan met bescheiden bloemmotief van nog net niet verwelkte maar nog kleurige bloemen, die me geschikt leek om toe te zenden aan mijn vriendin om haar rouwproces te symboliseren. De liefde die haar leven begeleid en getekend had, was...

De tijd schrijdt langzaam, maar zeker, voorbij het leven dat ik lijd. Mijn tijd vergt steeds meer verleden, de herinnering plengt tranen en toch zing ik voort. Niets mag ongehoord.

Gisteren keek ik naar een herhaling van de serie House. House is een onbeschofte arts die zijn medewerkers, patiënten en directeurs constant op het verkeerde been zet, door alle mooie woorden die we gebruiken om in vreselijke omstandigheden ons overeind te houden. Het prettige van de serie is, dat...

...hier, onze avonden hier, genieten van ons samen zijn. Nu gaan wij verhuizen, zullen we proberen om samen weer nieuwe herinneringen te maken, die ik dan ooit misschien wel eens weer aan het papier toe vertrouw.

...dan anderen in een roman van driehonderd pagina’s. ’s Morgens zijn column lezen verschafte je kortstondig geluk, waar je de hele dag op kon teren. Veel van zijn columns zijn gebundeld. We kunnen ze steeds weer herlezen. Zo blijven ze de herinnering voeden. Volgend jaar, als de magnolia...

Een volk dat zijn grote dromen en idealen verliest, sterft uiteindelijk af, verliest zijn levensadem en bloed, verwordt na verloop van tijd tot een dodenschip dat alleen nog voortleeft in mythen en herinneringen.

...herken de geur meteen, maar meer ook niet. Geen herinneringen die acuut opborrelen. Zou het dan toch te lang geleden zijn? Hoe klonk de stem van mijn moeder en hoe lachte ze? De fijne vertrouwde geur voelt als een warme deken om me heen. Ik spray nog een keer, leg het flesje naast mijn kussen...

...te schaffen. De hopjes roepen onstuitbare herinneringen op aan de goede mevrouw B., de trouwe buurvrouw uit de arbeiderswijk waarin wij opgroeiden. Ons Tilburgse dialect leerden wij net zo vloeiend spreken als het ABN dat ons op school werd bijgebracht en mevrouw B. liet niet na ons "unnen...

Crisis, welke crisis ? Mijn vader had het moeilijk, eind jaren dertig, net een zaak opgebouwd. Alles weg..... En dan herinner ik me dit lied van Willy Derby "Mijn fiere schooiershart". Er is eigenlijk helemaal niets veranderd.....

...maar ik zou dit verstandelijk gemakkelijk kunnen overbruggen. En zo herinner ik me nog de "boxen" in het St. Elisabeth Ziekenhuis, omsloten door matglas, waar je in een relatief isolement werd verpleegd. Zo gebeurde het ook dat tante en oom die vier jaar eerder de overtocht naar het verre...

...nooit bestaande dingen/situaties tussen je herinneringen kunnen zitten alsof ze wel hadden/hebben bestaan.... (Uit: HERINNERING AAN MIJN DROEVE HOEREN van Gabriel García Márquez) Gabriel García Márquez werd in 1927 in Colombia geboren en ontving 55 jaren later, in 1982, de Nobelprijs...

...mijn Leven met hun Leugen dacht te kunnen (be)sturen. Toegegeven: 'k ben er een bescheiden periode stuk van geweest, daar ik maar niet kon begrijpen dat mensen, waarmee ik een aantal jaren plezierig had gewerkt, van de een op de andere dag mijn (niet zichtbare) handicap voor hun...

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop...

Toen ik nog altijd in de veilige, besloten omgeving van mijn goede ouderlijke huis verbleef, als het ware ingesloten in de armen, in de liefdevolle omhelzing van mijn ouders en zus, was er op zondag vaak het Zondagsconcert op de televisie. Haitink en Von Karajan maakten hun opwachting en de muziek...

...aan. Alsof ze hem gevangen hielden in zijn herinneringen. Hij was eenzaam en verdrietig. Tranen verlieten zijn groene ogen, die herfstavond, dacht hij na over het leven. En wat het leven hem gebracht had, aan verloren liefdes en miskenning. Toen het donker was kroop er een nieuw spook in...

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam...

We schreven negentienvijfenzestig. Ik was 12 jaar oud, dochter van een klein ambtenaartje en bezocht de brugklas. We kregen bezoek uit het verre Australië; Mr.Mouncey zou ons komen bezoeken; nu een oude man maar eens een van de parachutisten die deelnam aan de befaamde operatie "Market...

Koot en Bie, wie was er destijds geen fan van. Ik herinner me nog dat nummer "Ouwe lullen moeten weg" van deze heren onder de noemer The Rules. Inmiddels hebben zij een respectabele leeftijd bereikt, ergo, Koot en Bie kunnen bij de vuilniszak op de stoep. Na tienen, uiteraard.

De foto, die een herinnering vormt, toont het zwarte knuffeldier (een roze tong uit de bek) dat mevrouw "Moriaantje" had gedoopt. Ze had het beest eens gewonnen in een loterij en tot haar "huisdier" gekozen waar geen levende ziel naar haar omkeek. Ik had mevrouw aangetroffen in diepe...

We speelden in die tijd nog met onze poppen. Lucia bezat de Barbie-pop; van mij was de Midge-pop met de sproetjes en het pony-kapsel. Het was een heel feest als we dure nieuwe kleertjes voor onze poppen konden kopen of cadeau kregen, wat slechts zelden voorkwam. We waren beiden veertien,...