Bij de opening van de dichtersweek in de Hortus van Haren sprak iemand wiens naam ik straks wel noem, omdat de naam er voor dit verhaal eigenlijk niet toe doet, maar laten we zeggen, sprak een Nederlandse dichter de woorden: ‘Ik wou met Pokémon spelen, maar ik moest naar Al Jazeera...
Meestal wandel ik in het bos tussen Veenhuizen en Een, gewoon omdat het daar het rustigst is. En omdat het vooral in deze coronatijden dus wel raadzaam is zoveel mogelijk contacten te vermijden. Natuurlijk loopt er soms wel iemand, maar als je het juiste tijdstip kiest tref je er bijna niemand. Dus...
...ontstond namelijk ineens het gerucht dat er een Pokemon was gesignaleerd op de tribune. Vandaar ook dat men nogal wat kinderen zag hollen daar.
De trainer van het Nederlandse Elftal is blind en doof voor de roep om ex-vedette Van Persie.
Intussen zijn de meeste spelers van een beetje niveau...
Ver voor de tijd van Flippo's en Pokémon, toen ik Sesamstraat nog los kon zien van politiek, was het sparen van stickers bijzonder hip. Bij de dichtstbijzijnde supermarkt kocht ik van mijn beetje zakgeld een pakje met stickers in de hoop nu eindelijk eens dat gapende gat uit mijn stickeralbum op...