Alle inzendingen over stiltecoupe

Sedert jaren was ik voor het eerst weer met de trein van mijn woonplaats naar de dichtstbijzijnde stad om naar een theatercollege van Ruben Terlou en Jelle Brandt Corstius te gaan. Gezien ik mijn auto enige jaren geleden weggedaan heb bleef er geen andere optie over dan met het openbaar vervoer te...

Het was heel lang geleden dat ik met de trein geweest was. Elke coupé stond nog blauw van de rook, de asbakjes klepperden dat het een lieve lust was, als de deur van het toilet openging raakten reizigers met een staanplaats niet zelden buiten bewustzijn en niemand had nog van Wifi gehoord. In de...

Zojuist, vlak voor vertrek, deed zich in in de stiltecoupé in de trein richting Schiphol een situatie voor, die ik u met plezier niet wil onthouden. Een wat oudere, nogal streng ogende vrouw nam het op zich een stel links van haar op de geldende bepaling der stilte (die in overeenstemming wordt...

Bussen met de tekst: 'Sorry geen dienst'. Vroege vogels in rode jassen die het gratis krantje Dag uitdelen. Lopen op een stilstaande, want defecte roltrap. Een breuk in de bovenleiding tussen Bodegraven en Woerden. Echt Hollandse kwaliteitssnacks zoals kroketten, frikandellen, kipkorn,...

soms is het zo stil dat ik me wel eens afvraag of ik er nog ben Ik moest aan bovenstaande senryu van eigen hand denken toen ik de trein naar Apeldoorn binnenstapte en hem zag zitten. De man die ik vorig jaar elke avond in het plantsoen in Deventer had zien zitten, terwijl zijn...

Ik had ze al met kratten bier over het perron zien zeulen. Twintig mannen van een Hellendoorns voetbalteam verdelen zich over de Intercity van Zwolle naar Leeuwarden. Ieder weekend kunnen ze nauwelijks elf man opstellen maar vandaag zijn ze er allemaal. Hun jaarlijkse uitje. Het is iets over...

De avond ervoor had ik mijzelf nog even vlug-vlug in de kindertijd van Mata Hari verdiept om mijn geheugen op te frissen en er een soort bedevaartstocht van te maken. De diepste reden van mijn ziel was dan ook een speurtocht naar de nog zichtbare, maar vooral ook onzichtbare tekenen van Mata Hari's...

Op mijn dagelijkse wandeling door het Deventer plantsoen, zag ik hem plotseling zitten, op een bankje, omringd door wel honderd duiven. "Roekoeman!!" riep ik "Mijn hemel, dat is lang geleden." Hij keek op van het voeren: "Ah meneer,.. Martens was het toch? Dat u destijds nog levend uit die...