Alle inzendingen over verdri

Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik...

...moest achterblijven. Niet alleen kinderverdriet. Nog zie ik voor me hoe ontdaan mijn man was toen hij dat briefje vond van één van de zoons: ‘De kanarie is dood, ik heb hem meteen maar even begraven’. Het beestje dat mijn eega jarenlang had vertroeteld. Zo maar weg, ineens, zonder...

...dat je me ver achter je liet Ik gek werd van verdriet Je laat 't kind aan je hand los, wordt naar me toe gedreven Zacht pak je mijn handen beet, kijkt En ik zie opeens een traan, jouw traan Voor mij... Ik kijk je onbeholpen aan en streel je wang Dan pak ik je beet, voel je tranen in...

...heden en het verleden vermengen ze met elkaar. Verdriet zie je ook vaak, al weet je niet wat er allemaal in hen omgaat. Ze huilen omdat ze geen grip op het leven hebben, en dat maakt hen verward. Daarna volgt de fase van de acceptatie: dan zie je dat mensen berusten in hun situatie. Vaak is dat...

Het is middernacht. Weer vestigen mijn ogen zich op het zwarte asfalt van de snelweg en op het wazige, grillige, rode en groene spiegelbeeld van de stoplichten bij de kruising die ik zo vaak gepasseerd ben. De slaap, de zoete, verkwikkende slaap, die de ledematen lamlegt en de geest verdooft, wil...

De chauffeur schoof het portier van de auto open: "Weest u voorzichtig met instappen!" vermaande ze me Meteen daarop volgde "de schok der herkenning": "U bent er een van Broeckx, van Broeckx uit de Gerard Brandtstraat!" Met die constatering kon ik het alleen maar hartgrondig eens zijn. Mijn...

...ik niet meer verder kon. Doodmoe en weerloos van verdriet, sijpelde de pijn nog dieper binnen en ook die ondraaglijke, op dat moment zijnde , lege doordringende stilte. De beelden van de voorbije maanden flitsten als dia's voorbij: al die dagen, die momenten van delen, wandelen, lachen, genieten,...

Het waren haar lievelingsboeken: een boek met "cocktails"; badinerende stukjes die vooral ook over het huishouden gaan en wat daarbij zoal komt kijken en een boek met Franse recepten van Heleen Halverhout. Het waren de boeken van mijn overleden moeder en ach, als ik hun bladzijden zo opsla,...

Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...

...dat staat buiten kijf, maar moet besluiten dat verdriet om eerder verloren dieren en diepgaande en vergaande ontroering om de dieren mij bij mijn eventuele toekomstige taakvervulling zullen overweldigen en mij het werk onmogelijk zullen maken. Hoeveel liever zou ik een dergelijke,...

Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik...

Vroeger, in lang vervlogen tijd, was het poffertjes eten met mama of oma; nu moet ik voor mijzelf een plaats reserveren en veroveren te midden van de menigte en voel ik mij een "displaced person" alleen aan het tafeltje met uitzicht op een nagebootste Griekse tempel, bekroond door het beeld van een...