Alle inzendingen over vertedering

Onhandigheid kan soms zó vertederend zijn, tenminste vooralsnog.

Op mijn heenreis naar het naburige dorp passeerde ik een hoog oprijzende molen met gladde, witte muren waarop spookachtig licht viel uit vele schijnwerpers. Ik ging op bezoek bij mijn klasgenote van de lagere school die de nonnen al evenmin op handen had kunnen dragen, en die, zoals ik mij...

...ik er alleen nog maar van een dolk te steken in haar verraderlijke hart. Keer op keer draai ik die om, nacht na...

Vol goedmoedige moederlijkheid, vertedering en zorgzaamheid bekijkt de grijsharige mevrouw, die wellicht zelf ook oma en moeder is, de Afrikaanse kindertjes in de bus, eveneens begeleid door hun moeder. Zij rusten in een kinderwagen en kijken met grote, kinderlijke en zozeer onschuldige, bolle,...

.....bij een andere gelegenheid vroeg mevrouw om nachtjaponnen. Het sneeuwde op de dag waarop ik daar op uit ging en op de markt, voor een kraam, zag ik geschikte japonnen hangen. Ze waren lichtroze, blauw en groen van kleur, wapperden in een licht briesje en leken wel wat op vormeloze zomerjurken...

......na deze bezigheid gingen we wel eens aan de wandel door de gangen van het tehuis. Daar lag in een verre uithoek een zaaltje dat voor de gelegenheid verduisterd was en waar dames en heren met grijze hoofden en geplaagd door de vele kwalen die door een gulle, maar misdadige, onbekende hand...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst....

Even laat ik zijn opmerking tot mij doordringen. “Dat kan ik mij best voorstellen”, antwoord ik vertederd, “mij laat het ook niet helemaal koud”. Zeven jaar is m’n neefje. Op grote felgekleurde kussens zitten we samen pal voor de TV. We kijken naar de DVD van zijn grote held.. De...

Een schrijfsite is een openbaar gebeuren. Een ieder moet daar 'zijn of haar' inzending (met inachtneming van de daar geldende regels) kunnen plaatsen. Punt. Een schrijfsite is of moet 'geen theekransje' zijn met ouwe-jongens-krentenbrood onder elkaar en met vertederende woordjes naar...

De "Vincent Shop" vormt een bescheiden winkel met tweedehands goederen, gesitueerd onder de pinakels en ornamenten van de Heuvelse Kerk, die uittorenen boven haar binnenplaats en ingeklemd in de binnenstad als een parel in een oester. Men kan hier allerlei afgedankte spullen bewonderen zoals een...

Vandaag ontmoette ik mevrouw vóór "PortAgora" een dame van 84 jaar en toen we in gesprek raakten, bleken meteen al de overeenkomsten in ons verleden: beiden zijn we typiste geweest, zij het dat mevrouw in de watten gelegd is en ik verstoten ben. Het grijze haar droeg mevrouw opgestoken en haar...

...luid te schreeuwen bij elk tafereel dat haar vertedering teweeg bracht: "Ach, kijk daar eens!", "Ach wat leuk!", "Ach wat lief!" Om de onschuldige, grijze, glanzende hoorn van de gemsbok, die door de bus de ronde doet ter bezichtiging te vergelijken met een dildo of met een...

...de trieste en uitzichtloze weg die zij bewandelen, om een metgezel in het land van de kindsheid en vervreemding waarin zij nu onbestemd ronddolen. En mededogen en vertedering bezetten je hart om de ongehoorde roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu hulpeloos...

...op de trieste en uitzichtloze weg die zij bewandelen, om een metgezel in het land van de kindsheid en vervreemding waarin zij nu onbestemd ronddolen. En mededogen en vertedering bezetten je hart om de "ongehoorde" roep van de ouderdom, om jouw vader en moeder, eens zo krachtig en vitaal, nu...

De zelfgemaakte poppen met de vertederende, lieflijke uitdrukking op de gezichtjes heeft ze weggeschonken, gegeven aan kinderen die haar niet kennen, kinderen van de naburige crèche, van wie ze de overgrootmoeder zou kunnen zijn, maar ze is geen overgrootmoeder, want ze heeft nooit een kind het...

Op mijn dagelijkse wandeling loop ik even langs de vaart. Ik meende er een moedereend met jonkies te zien zwemmen. Jawel hoor, daar zwemmen ze. Een trotse moedereend met een stuk of acht donzige geelkoppige bolletjes driftig achter haar aan peddelend. Hopelijk kan een eend niet echt goed tellen of...

...feeërieke plaatje. Vader kijkt op de foto met vertedering en zorgzaamheid in de richting van de echtgenote en de meisjes. Ik draag het korenblauwe jurkje met de pofmouwtjes dat ik mij herinner omdat het knelde om mijn bovenarmen en ik zoek verlegen bescherming bij vader. En daar is mama, nog...

De winter is vandaag officieel begonnen. Ik keek uit mijn keukenraam en zag een vogel zich in een plas water op de stoep wassen. Vertederend vind ik zo iets. Mijn gedachten zwerven dan wel verder en ik dacht aan zijn kwetsbaarheid van dat moment. Stel dat er een kat zou komen, zou hij dan nog...

'Hoe langer ik terugkijk, hoe strakker de knoop in de tijd' (blz. 9). Deze tijdloze bundel is mooi en zinvol, zonder zwaar opgemaakte pretenties, puur de naakte woorden plaatsend die gevoelsmatig opkomen, vanuit de mysteriën van de goddelijke vrouw, althans die indruk krijg ik. Regressief, maar...

De maatschappij verruwt, hoort men wel eens. Wie Nederlands.nl volgt, zou kunnen denken dat ook onder de zondagscolumnisten tegenwoordig andere waarden en normen gelden. Watze E. vecht een vete uit met reaguurder Ruurd vd W. die niet gediend is van de stijlwapens die de columnist inzet tegen de...

...van eeuwige tot eeuwige, een passie en een vertedering die zich niet laat uitsmeren en oplossen. Ik heb haar goddelijke erotiek gevoeld, de vrouwelijke Jezus, de schoonheid van het hart dat durft te stralen in alle menselijkheid. Zij zit in mij en ik in haar, wij dansen rond hetzelfde...

”Zou ik wel of zou ik niet”; dit bedacht ik me toen ik van boodschappen doen de winkel uitliep. Ik ging dus niet op visite bij mijn pleegvader. Het gevolg was, dat ik een andere route naar huis nam en op een gegeven moment achter een vrouw aanliep die iets met haar been trok. Ik liep een...

Eerst breken wij dat ene stukje aarde af en horken keurig uit de grond van ons hart, een afgekapt minituintje met de dieren aan. Zie ons dan lekker tekeer gaan met zo'n goddelijke gang als de onze, dat is ook wat. Zo stampen wij graag de aarde net zo plat als het papier, waarop de mensch pas echt...

Voor de eerste regendruppel viel was de aarde een knapperige korst. Toch welt er water op uit ongerepte kieren. God vergaart wat klonters van slijk en kneedt Adam. In het oosten spreidt hij een tuin waar de appels blozen als gniffelende meisjes met een vonk in de iris. Daar groeit de verboden boom...

Of de onvermoeibare vriendschap tussen een meisje en haar hond. Het is zondagvoormiddag en ik rij met mijn wagen naar de hondenschool. Naast mij zit een meisje, een meisje dat ik vroeger graag “mijn kleine meid” noemde. Dat gaat niet meer zo goed, ze wordt groter, zie je. Achterin zit Wodan,...

Ik heb natuurlijk talloze literatuurfoto's in mijn geheugen opgeslagen, want ik ben er nogal wat tegen gekomen in mijn leesgierig leventje. Heel veel foto's van literatuurmakers uit het verleden. Van Rimbaud bestaan enkele duidelijke jeugdfoto's, wat geschilderde/getekende portretten en enkele zeer...

...hem aan waggelen. Een golf van verbazing en vertedering trekt door me heen. Ik rem. ' U heeft gezelschap', wijs ik. Zonder om te kijken blijft hij staan. Zachtmoedigheid trekt over zijn vroegoude gezicht. ' Ik ga ze leren zwemmen', zegt hij. ' De moedereend is een week geleden op de...

Alsof verkrachting nooit waar kan zijn. Dan heeft algauw de parfum het gedaan en zijn het niet je veulste witte tietjes of rondom dronken, dan komen ze wel voor de verandering aan...met een horde uitvluchten, zo krijgt verkrachting opeens een heel andere naam. Dan mag zo'n imam in Duitsland...

Ik heb al wat droevige dingen gezien in mijn leven. Een kind dat zijn eigen vader zag doodgeschoten worden in een kapotgeschoten stad en daarna zelf een kogel in de keel kreeg, op vier uur vliegen van hier. Vertederende zeehondjes die met een hakbijl doodgeknuppeld worden. Mijn bejaarde buurman...

...wat kippig rondscharrelen, wekken ze geen vertedering, maar de gedachte aan een karbonade.’ ( Uit ‘In het woud’ in de bundel ‘De vrolijke jaren’.) In verscheidene verhalen van Carmiggelt gebeurt in feite zo goed als niets, maar hij weet er altijd weer een boeiend verhaal van te...