Alle inzendingen over volwassenheid

Ik zette koers naar de Z.straat. De grauwheid en troosteloosheid van de buurt was opvallend. Ik belde aan op huisnummer vijfenveertig. Binnen zou ik mijn "psychiatrische vrienden" aantreffen; verzand, uitgeblust, afgestompt, zonder hoop of toekomst, losgelaten door hun hulpverleners en veroordeeld...

Het lot had me opnieuw naar de inrichting gevoerd en daar wachtte mijn broer op me als vanouds. Grijze haren sierden al zijn achterhoofd maar tot zijn stervensdag zou hij een onmondige kleuter blijven, een kind in het lichaam van een volwassen man. En tot mijn verrassing en ontroering reikte mijn...

Hoe kan het dat een vogel in een kooi blijft zingen? Stel deze vraag aan een kind en het zal zeggen: “Omdat een vogel zingen wil.” Stel de vraag aan een volwassene en zijn antwoord zal zijn: “Omdat de vogel niet wil dat hij gevangen zit.” Het kind ziet de dingen zoals ze zijn. De...

...in het tot dan toe onbekende terrein der volwassenheid, streden de strijd die hen tot man of vrouw zou maken. Op het terras van het nonnenklooster waarin de schoolklas haar tijdelijke onderdak had gevonden speelde een meisje gitaar en zij zong een lied over liefde, over verlangen, De...

Deze moeder lijkt het leven te zien als een spel waarin mensen slechts pionnen zijn zonder gevoelens, zonder een eigen wil en overtuigingen. En die pionnen dicteert zij zonder gewetensbezwaar. Als het haar uitkomt hen te prijzen, doet ze dat, als het haar uitkomt hen te vernederen doet ze dat. Als...

Ik dacht, volwassenheid, speelsheid, afstandelijkheid, eindelijk gevonden, eigenwaarde gewaardeerd, niets is minder waar. Ook hier vangt men vliegen af, muggenzift men je tot in het graf, mijn geluksnummer is vier. Ik vraag verschoning aan diegenen die mij eerlijk hebben gedaagd, zij kennen hun...

...aan mijn zijde stond in de turbulente puberteit en die tenslotte de kalme wateren van de volwassenheid met me bevoer....

Wij willen terugkijken op een goede jeugd. Wij zijn het kwaad ontgroeid en gezond volwassen geworden door te vergeven en te vergeten. Langs een hele zware weg, dat wel, ja, we hebben het moeilijk gehad, wij kennen het leven en wij kijken nergens meer van op, alles dragend, nooit klagend. Wij hebben...

...vriendin verklaarde dat een en ander zal uitmonden in de wispelturigheid en verwendheid die de volwassenheid tegenwoordig algemeen kenmerkt.

Met de expertise van hun volwassenheid en levenservaring die geheel tegengesteld is aan mijn weerloosheid, kwetsbaarheid en argeloosheid kwebbelen en babbelen de grijsharige dames naar hartenlust op de achterbank van de Opstapbus die als een mislukte cake-walk hobbelend, hotsend en botsend haar weg...

Het autobusje was zijn gestage gang gegaan door de zomerse landerijen, was de Belgische grens gepasseerd en had etablissement "De Kaasboerin" in Mol bereikt. Aldaar zouden we getrakteerd worden op "Het Nederlandse Lied". De gebeurtenissen van deze middag hebben mijn grote schrik en...

...onschuld, die tijd van mijn kinderjaren, toen de volwassenheid mij nog niet overweldigd had, toen ik "Tacitus en Wolkers nog niet kende" zette mijn moeder mijn geliefde poppen in een kring in de fauteuil en ze kregen allemaal een kleurige strik om... En zo treden mij de vage en vluchtige...

Voor de welbekende, nodende ingang van die wonderschone grot, waarin betoverde elfen bij vollemaan dansen, staan twee grimmige reuzen, met een zware knots in de hand. Hun strenge ogen zien strak vorsend neer op de Eftelingbezoekers. De beide geduchte bewakers spreken met een zware stem,...

In het geliefde sprookjespark bij Kaatsheuvel zie je heel afwisselend bos rondom de sierlijke vijvers en overal tussen de huizen en kastelen, die de eeuwenoude, edele vertelkunst beelden. Stevige dennen en pijnbomen van het ruige Noorden, geurige, bloeiende bomen en struiken uit het Zuiden, en ook...

Het was in die tijd, waarin de guirlandes van Kerstmis, opgehangen boven die landelijke weg, die mijn auto doorkruiste, wondermooi oplichtten.... Hoe was het licht dan toch in de wereld gekomen, waar het leed en het ongeluk en de vernietiging zozeer zegevierden? Mijn arme broer had me verwelkomd...

De avond, of, beter gezegd, de nacht was gevallen en een bleke, ronde maan vertoonde zich aan de hemel. Ik had mijn "Russische", mallotige bontmuts met haar zachte flappen die mijn wangen als een liefkozing strelen opgezet en zou ter plekke, in de tot Wijkcentrum verbouwde kerk een aantal dames,...

Met in m’n oor een kleindochter die op de fiets naar de drogist gaat om hoestdrank te halen, staat ze bij de Etos, alwaar de dame vraagt hoe oud (jong) ze is en ze antwoordt: 13 jaar mevrouw. Oh hoor ik op de achtergrond, dan mag ik je dat niet meegeven! Heel goed, die regels maar ik zeg...

De meeste consumenten willen liever geen bio-industrie. Toch zijn er maar weinig consumenten die afzien van het eten van vlees of principieel bij de biologische slager kopen. Gemakzucht en gehuichel, houden het kistkalf in stand. Het lijkt me dan ook niet raadzaam om te wachten tot de consument...

...verbeeldingskracht is in de lange jaren van mijn volwassenheid afgestompt en verzwakt. Niettemin sla ik in nachtelijke uren vaak het merkwaardige pand aan de overkant van de snelweg gade dat een moderne versie lijkt te zijn van Poe's schepping, waar lichten branden, waar mysterieuze en mij...

Met verwondering en ontzag, zie ik af en toe een documentaire op de kijkkast, oftewel op de televisie want tja, als je zo’n ding in huis hebt, dan wordt er niet alleen door mijn persoontje geleefd en gekeken maar ook door anderen, zoveel is wel duidelijk. Nou hebben mijn eega en ik niet...

“Je moet het loslaten”, wordt altijd gezegd tegen iemand die dat juist heel moeilijk vindt en niet begrijpt hoe je dat dan moet doen. Loslaten is namelijk doodeng, wat gaat er gebeuren als je loslaat? Juist vasthouden en de regie houden, geeft controle, zekerheid en veiligheid. Loslaten gaat...

De kwetsbare beentjes van de lieflijke baby rusten op de schoot van de moeder, die het meisje dat haar dochtertje is boven alles ter wereld liefheeft. We schrijven vijftiger jaren van de vorige eeuw. De moeder draagt een ouderwetse zijden jurk. De vader aan haar zijde kijkt met liefdevolle en...

...een klein, kleurrijk speelgoedje, een mannetje van plastic, dat hij speels liet stuiteren op de straatstenen. Hij had nog niet de arena betreden, de slangenkuil, het strijdperk van de volwassenheid; het land achter de horizon. Heimelijk en stilzwijgend sprak ik de wens uit dat het...

Vroeger op school kreeg je een feestelijk prentje of een stempeltje in je schrift als je netjes geschreven had en als je braaf geweest was bracht Sinterklaas een speelgoedje in de schoen die je verwachtingsvol bij de schoorsteen gezet had. Nu ben je volwassen en als je vol plichtsbesef meedraait...

Tijdens een zondagmiddagwandeling kwam ik haar tegen in haar scootmobiel. De eeuwige bijstandsmoeder, inmiddels van middelbare leeftijd, met voorop haar ellenlange ellende reed mij vrolijk tegemoet. Ontwijken was onmogelijk. Als zij eenmaal aan het vertellen is, houdt ze niet op en het is moeilijk...

'Lieve lieve Walter, denk eens aan mij, je bent net thuis en praat alweer over weggaan, je bent nog zó jong, je hebt je school, werk en ander verplichtingen hier.' Je haalt je schouders op, niet erg volwassen, hoe dring ik tot 'm door, wat zijn z'n plannen, werken of...? Natuurlijk mist hij...

Afscheid Als aders op witte huid, zo staan ze aan de lucht, de bomen aan de einder. Landschap dat zich sinds altijd herhaalt in glooiende eeuwen akkerland. Het voorjaar wacht in harde botten maar de sleedoorn bloeit als toen ik nog een meisje was, lichtjaren her. Lente breekt zich...

Ik zou zo graag willen dat er geen terroristen meer bestonden. Geen verhalen waaraan je twijfelen moet en kan. Gewoon beleefde en vriendelijke mensen, zou dat iets zijn wat nog kan? Dan kom ik deze morgen geheel tegen de gewoonte in op een plek waar alles vredig en vriendelijk is. Alle mensen...

...was mijn eerste vriendje.Toen de volwassenheid onze ijle jeugddromen had verwoest en vernietigd en het corrupte spel van het maatschappelijk leven ons in beslag nam en verhard had, kwam ik Martin plotseling nog eens tegen en blij en verrast lazen we de herkenning in elkaars ogen en...

...volgorde aan het bewandelen is; van de volwassenheid naar de jeugd; van de ouderdom naar de kindertijd. Ik vraag haar of ze op het denkbeeldige scherm van haar bewustzijn wellicht een mooie herinnering kan toveren die haar kan troosten, zodat ze geestelijk weer vertoeft in de sfeer...