Alle inzendingen over wachtenden

Die zondagmiddag, wachtend bij de bushalte op de komst van mijn wandelmaatje, droeg ik de muts die mijn gezicht geheel omsluit en die mij schijnt te flatteren, hoewel ik me daarvan niet bewust ben en die me welhaast het aanzien van een moslima verschaft..... Aanspraak was dus niet uitgesloten en...

Toen ik van huis ging verwelkomden mij de narcissen, in keurige colonnes wachtend op de aanstaande lente, in het plantsoen naast mijn flat..... De ijverige dames waren samengekomen in een lokaal van het nabijgelegen Wijkcentrum, en gezeten rond een lange tafel volvoerden ze hun knutselwerkjes....

Van huis uit heb ik een hekel meegekregen jegens 'Moffen', mijn vader heeft indertijd het vege lijf kunnen redden door in het kolenhok van de buren te gaan liggen. Dat verhaal is vaak verteld bij verjaardagen waar de stoelen in een kring werden opgesteld. Koffie met gebak, nog een bakkie,...

...bouwwerk verzachten zich, de ogen lichten op; de wachtenden kijken nu vertederd naar de kleine man die als het ware zijn toekomstdroom tot leven doet komen en een oudere stramme en manke man met grijze baard en met een kalotje op herkent de droom, die hem melancholiek stemt en hem doet denken aan...

Wachtend op mijn vriendin en na een wandeling langs het decor van mijn studententijd dat zich als een avenue, als een soort alternatieve boulevard uitstrekt en geflankeerd wordt door gebouwen met indrukwekkende namen van beroemdheden als Dante en Montesquieu had ik mij geposteerd aan de voet van de...

De zeventig- en andere hogere plussers van vandaag herinneren zich nog hun kindertijd al te goed, o.m. de oorlogsjaren van WO II. Gebrek aan alles was de toonzetter. Ze weten nog maar al te best hoe er in de rij werd gestaan voor het afhalen van de rantsoeneringszegels, voor de zeldzame...

Zo af en toe moet men voor bepaalde zaken naar het kantoor van de deelgemeente in zijn of haar woonplaats. Afgelopen week waren mijn echtgenote en ik al even na openingstijd aldaar aanwezig, om haar nieuwe reispas op te halen. Gezien het vroege tijdstip waren er nog maar negen personen aanwezig en...

...Moet dit tafereel tot troost dienen voor de wachtenden die in angstige spanning en met onbestemde vermoedens van mogelijk onzegbaar en onvoorstelbaar toekomstig onheil hier de wachtkamer bezetten? Hoe dit ook zij, de harde platen, de mechanische ogen van de onverbiddelijke apparatuur...

Zittend en wachtend op mijn beurt bij de huisarts, hoor ik voor een groot deel alleen maar hoesten, proesten en niesen in de wachtende meute die de rest van de stoelen bezetten. Verkouden, griep of andere virussen en lelijke monsters hebben bezit genomen van de mensheid! Wanneer je boven een...

Het zwembad is winterklaar. Gistermiddag nog een rondje gemaakt om langs de 'hors-sol'randen de waterlijn te ontdoen van insecten, veertjes, esdoorn-helikoptertjes, catalpabladeren en larven van watertorren. Voor de laatsten is ons zwembad een waterparadijs. Ze maakten het jachtinstinct in...

...bij de Aldi. Wederom: brandend water. Andere wachtenden spraken schande van mijn opmerking en gelukkig een enkeling had ook de vrouw vol verwondering gevolgd. Wat mij dus opvalt is dat ik er om kan lachen en dat anderen dat dus ervaren als een daad van asociaal gedrag. Mijn verbazing is...

Ze waren laf. Angst om de magere overschot die hen nog restte te verliezen. Krampachtig levend op een boom met daaraan slechts een tak. Geen bloesem om mee te pronken, geen vrucht om te proeven. Zelfs geen enkel blad nog om te beschermen. Laf van angst wachten ze er. Tot de tak zou breken. ...

...in het bejaardenhuis waar ze mij liever kwijt dan rijk zijn, want er zijn nog veel wachtenden na u, meneer.

Niets lijkt me zo ondankbaar als het verzorgen van een voorprogramma. Je weet dat het publiek niet voor jou komt en dat ze je niet kennen, laat staan je muziek. Het is een wedstrijd die je niet winnen kan. Aan jou de taak om het publiek op te warmen, met als het meezit een enkel...

...economische crisis hier. Ik gluur naar de drie wachtenden voor me. Die hebben ook weinig te maken met bezuinigingen. Ze lijken wat rustiger dan ik zelf altijd ben in zo’n rij. Ik twijfel of ik weg zal gaan, maar zij lijken geduldig te wachten tot ze in actie mogen komen. Dat wachten op...

Wat een tijd, 43 jaar geleden is het dat je ter wereld kwam. Het lijkt de dag van, oké niet van gisteren of vorige week maar dan op zijn minst, een maandje of wat - dat je geboren werd. 43 jaar geleden alweer en ik weet nog dat het op een woensdag was, jawel! Na een lastige zwangerschap - nee geen...

Toen ik nog een kind was, en de zee ver weg, zag ik soms, de enkele keer dat ik op een vakantie op een boot ging, naar Engeland of Scandinavië, meeuwen. Of als ik op de boot van Schiermonnikoog voer; meeuwen. Omdat ik ver landinwaarts woonde en eigenlijk toch weinig op vogels lette, waren meeuwen...

Al twee dagen heerst er op de voorpagina en op de tabbladen van deze site een betrekkelijke rust, nadat een beginnend brandje lijkt te zijn geblust en de gemoederen enigszins zijn gesust. Na het aandragen van vele zinnige ideeën, suggesties voor verandering van het waarderingssysteem of evenzo...

Gewoon een telefoontje van gewoon een bekende, maar dan iemand die je niet zo vaak spreekt en dus niet van alle narigheden op de hoogte is, want je kunt je vast wel voorstellen dat niet iedereen op de hoogte gebracht hoeft te worden? Toch? Zo'n simpel telefoontje waarin belangstellend en dus niet...

...wat niet van toepassing is op een lange rij wachtenden vóór U. Gezien de manier waarop het nieuws gebracht wordt, staan zij daar volgend jaar nog. Blijkbaar stellen we nogal wat voor, zo heelhuids en voordelig mogelijk overkomen. U wilt een liedje, misschien wel twee. Dan doen we er van...

Bij de vroegere poort aan de Noordzijde van de Efteling stond een stenen, zwarte pelikaan op een hoge sokkel. Terwijl deze vogel voortdurend een straal water uitspoog, verwelkomde hij de binnenkomende bezoekers van de Efteling. Vele jaren was hij het eerste beeld, dat de mensen zagen als ze in het...

De theezakjes in de doos zijn met elkaar aan het praten. Ze zijn wat verdrietig. Eentje zegt droevig: ‘Wat heb ik nu aan mijn leven? Eerst zit ik in een donkere doos. Dan word ik eruit gehaald. En ga ik in een glazen pot of in een glas met gloeiend heet water. En daarna verdwijn ik in de...

Ruimte van gedwongen oponthoud. Stoelen in een halve cirkel. Rust en gefluister. Weekbladen uit een stapel getrokken en deels uit een map ontsnapt, verspreid over de als tafels gebruikte, brede stoelleuningen. Ik wil niet wachten maar doorgaan met mijn leven. Waarom zou ik wachten? ...

...bedoeld is om je klein te maken. Voor de wachtenden zijn rijen kubussen geplaatst – zonder leuning. Het is niet de bedoeling dat u er lang blijft wachten. Toch zitten er fatsoenlijke burgers te wachten op hun beurt. Nummer N 352, roept een lichtbord op. Het gebouw ontbeert menselijke...

De stee ligt rustiek verscholen in het landschap, alsof het een is met de wereld, vanaf het begin der tijden. In de weiden eromheen grazen koeien en liggen ze vredig herkauwend hun bestaan te overpeinzen. Om vier uur sukkelen ze met hun zware uiers in een lange rij naar de melkmachine, geduldig...

Maar: je eigen leed is meestal het ergst, het hardste, het gemeenst, het meest " binnenkomend" zeg maar en toch: wanneer je zoals ik opgenomen moet worden omdat artsen dat nodig vinden en je eigenlijk ook best wel ziek bent, kom je pas achter de narigheden van anderen en wordt je met de neus (...

Hij staat er met een soort straatkrantje, niet de straatkrant die we jaar en dag zagen, maar een andere. Het lijkt niet eens op de vorige en dat is nou jammer, want in de vorige straatkrant stonden altijd leuke dingen, een voorwoord, een verhaal soms van een dakloze die een woning had gekregen en...

(voor August Willemsen) Jij keek schuin achterom, tijdens Poetry International, een schichtig hert in angst voor naderende roofdieren. Op de dauwwebben in je omheiningen van heesters gooiden de elven met speren, boosaardige trampolinespringers. De zaal zat vol, wachtend op de succesvolle...

Grappig toch? Een paar weken geleden, stond er een file voor de brug, een van de wachtende automobilisten zag een collega een aantal wagens voor hem wachten en dacht: ik haal een geintje uit, hij stormde uit de auto met een plastiek kindergeweertje (niet van echt te onderscheiden), trok het portier...

Ik ben zo alleen. Het is zo koud, zo donker om me heen. Is er dan niemand die om me geeft? ! Help! Help me alsjeblieft! Laat me nu niet in de steek. Ik voel me zo alleen, zo verdrietig… Als ik nu zou sterven, dan zal ik blij zijn… Niemand zal mij missen, niemand zal om mij huilen, niemand…...