Alle inzendingen over wandeling

De lange laan eindigt in een blauwachtig verschiet, zoals de toekomst en het leven zich hullen in naamloze nevelen van onzekerheid. Mijn gestage pas brengt me naar Zorgcentrum "Zonnehof", een instituut dat haar naam niet in alle opzichten eer bewijst, maar vanaf het eerste moment van onze...

Alie zat voor het raam en keek van achter de geraniums naar buiten en zag haar man Gerrit aan komen lopen. Wat ziet hij en beroerd uit, dacht ze. Hij wilde zijn dikke buik kwijt en om die weer slank te krijgen ging hij iedere morgen een uur flink stappen. Zij werd er niet goed van. Een karbonaadje...

Het was een uitspraak aan haar adres van de radioloog van het Verbeeten Instituut, bij uitstek een oord van onheil en verdoemenis, door stadsbewoners gemeden als de pest: "U is niets bespaard gebleven". En zo was het ook. Ze had veertien jaar geleden voor mij gekozen om samen te wandelen op...

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een...

...zoals hij is. Echt geloof me, ik ervaar een boswandeling als iets ‘zenachtigs’ of hoe je het ook maar wil noemen, zonder concentratie, zonder moeite, even weer voelen en beseffen wat en wie je bent, tot een soort van inkeer komen of zo. Heerlijk. Het bos is een groene kathedraal zonder de...

Wandelen is vooral kuieren en veel stilstaan, luisteren en verwonderd blijven over de pluizige, donzige schoonheid van de vogels in broedkleed, verwonderd over de eigenaardige, uitdagende, opgewonden zang van de winterkoning of feller, heviger nog de bijna brutale roep van de cetti’s zanger - het...

Op advies van mijn stappenteller wandel ik langs de Rietput, een grote plas dicht bij huis. Er liggen twee slapende eenden in het gras, de linker heeft een glanzendgroene kop met witte band om zijn hals, de ander is bruin gevlekt. Koppen diep in hun veren gestoken, één oogje open. De zon schijnt,...

Gisteren heb ik erwtensoep gemaakt, een grote pan vol. Wulpse Alie zou vandaag bij me komen eten en het zal mij benieuwen of ze mijn soep lekker vindt. Buiten was het koud en het stormde en ik was bang, dat de populieren achter mijn huis zouden omwaaien. Echt weer voor erwtensoep. Tegen vier uur...

"Auberge du Bonheur" is een benaming die veel goeds schijnt te beloven. Zou het Geluk hier zijn domicilie gevonden hebben, waar het nergens in de wereld thuis schijnt te zijn? Hoe dit ook zij, we vertrekken vanaf deze "herberg" om in het stervormig aangelegde park in de nabijheid te gaan...

De villa's daar lijken alle een eigen identiteit te bezitten, een eigen karakter, als het ware een eigen persoonlijkheid, misschien afgeleid van de smaak en identiteit van hun respectievelijke architecten...... Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten...

We staan te wachten in de hal van het tehuis, tot de glazen schuifdeuren beschilderd met een Tweemaster, zich openen. Voorzichtig stappen we naar buiten. Ze loopt beter dan ooit, de ‘sloffen’ die ze draagt vanwege haar ingezwachtelde onderbenen, geven haar ruimte. Ze leunt op mijn arm....

...kerktoren die het plein domineert is wondermooi overschaduwd met een patroon van lichte en donkere tinten. Na mijn wandeling bereik ik mijn bestemming; een klein fitnesslokaal aan het Energieplein......

...al niet meemaakt op een doodgewone alledaagse wandeling. P.S. Ik zie u denken: best een mysterieus onzinnig verhaal, maar hij zal wel de weg zijn kwijt geraakt. Gelukkig ken ik mezelf en weet dat ik gemakkelijk verdwaal. Toch nog maar eens op Google Earth inzoomen. Er lopen drie parallelle ...

...onder mijn voeten voelen. Ik ging voor een fikse wandeling over de hoge rotsen. Het was prachtig weer en de zon zakte langzaam in de immense Barentszzee. De stilte was op zich al enorm helend en daar kwam het fantastische uitzicht nog bij. Zo wijds als daar had ik de zee nog nooit gezien. Hier kun...

''Het is mooi weer, zullen we een eindje gaan wandelen, darling?'' ''Goed idee van je ouwe, ik ga met je me, even mijn schoenen aantrekken.'' '' Het al oude echtpaar verliet de woning en gingen op stap. Hij zag er keurig uit in zijn zwarte kostuum en hoed. Zij nam het niet zo nauw met...

...aan de horizon. Mijn beste vriendin had een wandeling voor ons uitgestippeld en gelukkig konden mijn benen me nog dragen. Aan een houten, verweerde tafel, samengesteld uit planken, genoten we nog van worstenbrood en chocolademelk en we togen huiswaarts door het schitterende winterse...

Ze zat tegenover me aan de rommelige tafel, bezaaid met paperassen en in een boekenkast aan de wand getuigde nog altijd een werk, getiteld "English Verse" van haar opleiding..... We zouden, zoals ieder jaar, voor de Kerstkaarten gaan zorgen. Haar gestalte tegenover mij bood, door middel van...

Haiku Glanzen overal in het bos witte bloempjes? Zonlicht treft grondloof! Prozatekst Heerlijk heen en weer banjeren en rondkijken in dat Lentebos! Even met de ogen knipperen... Die glanzende zilverkleurige vlekjes; zijn dat allemaal witte bloempjes? Eens beter kijken. Nee, al die...

...Veertien van hen zijn komen opdagen voor de stadswandeling van vandaag. Waar ik ooit liep in diepgaande wanhoop en vertwijfeling loop ik nu blijmoedig. Zomerrozen in diverse tinten sieren nu de gevels en de binnenstad opent zich voor onze blikken. Daar was eens de kerk van de Noordhoek, daar...

...die men geloof ik de "Grotto" noemt in het hart van ons Sterrenbos waar leuke honden dartelden en men verpoosde. Tijdens onze wandeling plukte mijn vriendin nog een zacht, groen blad van de lindenboom en de aanraking was als een liefkozing.

Wie een ander niet met zijn dode lichaam wil opzadelen, die wandele als Henoch met God.

Voor Kareltje: Lange mensen wandelen het liefst met kleine hondjes.

JHWH Zelfs een uil ziet nog beter in het duister dan jij in het licht of wandel in Zijn Hand en niet in de duisternis

...bent. Ik dank mijn lieve honden voor de mooie wandelingen die ik met ze heb mogen maken en voor de door hun aan mij geboden trouw, vriendschap en opgewektheid. Het wandelen zonder hond is dus geen echte opgave, het is te doen, en ook wel onderhoudend. Maar zo onderhand heb ik veel dingen op...

“Ik vind jou lief”, zegt Charlotte, mijn kleindochter, volkomen onverwacht tegen mij terwijl we samen hand-in-hand lopen te wandelen. Ik kijk het blonde huppeltje van nog geen vier jaar vertederd aan met misschien wel iets van: Waar is de dubbele bodem? Want laten we wel zijn, hoe vaak...

...wankelend op mijn benen maak ik een wandelingetje door de winkel. De blauwe wandelstok zal voortaan mijn wandelingen begeleiden en mijn verouderende lichaam steun bieden.

...mee en enkelen van hen hadden geen zin in de wandeling.... Ik had een klein geschenk bij me. In het boek met de kleurige afbeeldingen dat ik meegebracht had, had mijn zeer zwakbegaafde broer de plaatjes van zijn keuze met de handen beklopt, zoals hij gewoon is te doen, vermoedelijk om...

...waar ik mijn auto parkeer om mijn honden een wandeling in dat bos aan te bieden, woont een boer die er enkele varkentjes op een perceeltje houdt. De beestjes kunnen er heerlijk wroeten en iedere keer als ik er parkeer komen ze al knorrend, enthousiast op ons aflopen. Wat hun boven het hoofd...

Rusteloos loop ik in de huiskamer en denk aan vroeger toen ik nog werkte en een druk gezinsleven had met vrouw en vijf kinderen. Toen was het leuk, vooral toen ik in de jaren zestig mijn eerste auto, een witte Daf met een zwart dak, had gekocht voor 900 gulden. Een rijbewijs had ik al, want mijn...

...er bij te nemen, waar ik wel apart een redelijke wandeling mee kan maken. Aangezien ik zelf ook op leeftijd ben, neem ik dus geen pup. Heb trouwens nooit pups gehad, je weet nooit tot welk karakter ze zich ontwikkelen. Goed bepaalde rassen hebben over het algemeen wel overeenkomstige...