Alle inzendingen van I.Broeckx

In die tijd, de vijftiger jaren van de vorige eeuw, kregen vrijwel alle jonge meisjes een strik in het haar. Ik sta ermee op de foto in een feeërieke jurk naast mijn trots glimlachende, nog jonge moeder. En zo herinner ik me nog zo goed de kleurige, zijdezachte strikken, geweven uit fijne stof....

In de Kringloopwinkel scharrelden enkele kooplustige klanten rond. Een dame beschouwde vol belangstelling een rek vol kleding, koos op de tast daaruit een schijnbaar willekeurig kledingstuk, bekeek dit nauwkeurig en hing het na haar inspectie weer terug om haar aandacht op iets anders te...

Ik vernam dat in het onmetelijke, welhaast onbeheersbare regionale Tilburgse archief slechts jouw naam wordt bewaard; een schamele, ogenschijnlijk nietszeggende aanduiding van jouw geliefde naam die zoveel betekenis heeft voor mij en van je geboorte- en sterfdata, vermeld naast de onvergetelijke...

Toen de helgele, elegante auto met aan de buitenkant het toverwoord "Ambulance" was gearriveerd en toen de verplegers in de groen-gele kledij mijn huis hadden betreden, was ik dankbaar en woorden van dank vloeiden dan ook overvloedig van mijn lippen. De adem was me benomen door de onheilspellende...

Het valt nauwelijks te ontkennen dat Kapsalon "PureLou" gesitueerd is aan de Schouwburgring. In een ruimte die men als een zaal zou kunnen kenschetsen, staan hier de zwarte leren fauteuils voor de spiegels die een hele wand beslaan. In de tuin achter het pand ligt een grijs stenen Boeddhabeeld...

In de met veel kunstzinnigheid ingerichte etalage van de zaak aan de Schouwburgpromenade - de overdekte winkelgalerij die welhaast ten onrechte is ontworpen om een architectonisch sieraad voor onze arme stad te vormen - paradeert een citroengeel beeld, uit papier-maché vervaardigd, van een...

Eens, in een jaar waarin het St. Elisabeth Ziekenhuis - dat tallozen in haar zalen gehuisvest, verzorgd en al dan niet genezen heeft - nog altijd haar muren verhief aan de Jan van Beverwijckstraat (op het grondgebied dat na de sloop plaats bood aan psychiatrisch ziekenhuis "Jan Wier"), toen ik...

Op het Pieter Vreedeplein staan frisgroene palmen die breed uitwaaieren en die doen vermoeden dat hier de tropen regeren. We beleven echter een bij uitstek Nederlands voorjaar en regenbuien dalen op ons neer. De commercie viert hoogtij op het plein en men doet zijn best bij "Brownies and Downies"...

Hoewel ik terecht zeer twijfel aan mijn charmes van oudere en bedaagde dame, scheen hij zeer geïnteresseerd. Het was een dag waarop een wonderbaarlijke, vervroegde zomer was ingetreden, een voorbode van wat ons dit jaar nog te wachten staat en via de ondanks alles vervallen straten met hun...

Op mijn zwartgelakte vitrinekast staat tot op de huidige dag de schelp die ik eens vervaardigde uit dikke, aardse, grijze klei. De schelp bevat in haar binnenste, in haar innerlijk een bal, eveneens uit klei samengesteld, die is als een parel in een oester. Deze bol acht ik symbolisch voor mijn...

Bij de halte van lijn 1 aan het station sprak een jongedame me aan. Ze vroeg of ik het koud had. Inderdaad was de temperatuur in dit vroege voorjaar nog niet hoog gestegen en zelf droeg de dame blote voeten met keurig gelakte nageltjes in slippers. "Hebt u gaan andere schoenen?" vroeg ik haar,...

Eens kwam de lieflijke vogel met het maïsgele verenpak met de zachte, beschermende veertjes die het diertje omhulden als een natuurlijke jas mij vergezellen. In het huis van zijn gouden kooi zong hij iedere dag het hoogste lied. Hij pikte opgewekt en voortvarend van het zaad in het voederbakje en...

Ze bezette de plaats vóór me in de bus en sprak me á bout portant aan. Grijs haar lag warrig op haar schedel en een okergele das hield haar hals warm. Ze verklaarde de laatste tijd veel Kringloopwinkels te bezoeken. De relevantie van deze mededeling trad me niet onmiddellijk helder voor de geest...

Met heel veel moeite had ik hem opgespoord; een oudere, grijsharige meneer met kalende schedel die bij kennismaking handig, humoristisch en zeer levenservaren bleek te zijn. Snel, voortvarend en deskundig heeft hij in mijn flatje de grote prent waarop die Praagse kerk staat afgebeeld die zozeer...

De mannen- en vrouwenstemmen hebben zich verenigd in het koor dat op gezag van de gigant en het genie Mendelssohn de jammerklacht "Kyrie Eleison" ten hemel heft: Grieks voor "Heer heb medelijden". De larmoyante klacht is gericht aan de onbekende God die de wereld heeft achtergelaten in diepe...

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals...

In de wachtkamer van de arts, bevolkt door meerdere patiënten, wierp hij aanvankelijk aarzelende en onzekere blikken in mijn richting als een ontdekkingsreiziger die voor het eerst voet aan land zet op een nog onbetreden continent, tot hij mij aansprak. "Ik ken u van de bus. Ik ben dertig jaar...

Ik kwam mevrouw tegen op de markt. In een kinderwagen koesterde zij teder een petieterig lieflijk hondje met krullerige vacht, aangekleed en omhuld door doeken tegen de kou. Twee hondjes had zij al af moeten geven, deelde zij mij mede, maar nu was het kleine hondje in de kinderwagen haar lieveling,...

In de massieve zwarte kolos die in de Tilburgse volksmond wordt betiteld als "de doodskist" vond eens het zoveelste onheilspellende, rampzalige en tot wanhoop stemmende toneelstuk plaats op het onzalige toneel of podium van mijn leven. Gezeten aan de computer behoorde het tot mijn taak als een...

Op 11 maart 1988, dertig jaar geleden, mocht ik in de Joannes van Oisterwijkstraat de sleutels gaan halen van de woning die mij sindsdien tot een thuis is geworden. Ik heb deze opgesierd en ingericht en de welhaast onvermijdelijke wederwaardigheden die ieders leven zozeer kenschetsen, zijn er...

Zestig jaar nadat deze in het bezit kwam van mijn zo dierbare zus, bewaar ik nog een pop die eens de naam "Elsje" kreeg toebedeeld. Als een symbool van uiterste lieflijkheid, kwetsbaarheid en hulpeloosheid draagt de pop een roze jurkje en alle kentekenen, karakteristiek voor poppen uit een zo...

Iedere morgen om acht uur ontmoeten we elkaar. Het is een soort oneigenlijke "date". Hij draagt exuberante tatouages en gouden ringen in de oren en zijn buik springt naar voren als een eveneens oneigenlijke, want "mannelijke" zwangerschap. We zijn beiden vaste klanten van de Aldi. In de lange...

In de Veemarktstraat vindt men een klein halletje waarin het stenen beeld van de heilige Vincentius á Paulo met het kindje op de arm opgesteld is dat als het ware waakt over de kooplustige bezoekers bij de toegang tot de Vincent Shop. Ik drentel daar ogenschijnlijk belangstellend maar in feite...

Eens, in dat verre, haast vergeten jaar, had de dokter ons bezocht in mijn ouderlijk huis. De trouwe huisarts, die zes jaar daarvoor geassisteerd had bij de bevalling en mij mede ter wereld had gebracht, had mijn hand bij die gelegenheid vastgenomen; een vreemd en wonderlijk gevoel! Mijn longen...

....en zo rusten mijn ogen vaak op het merkwaardige maar zo mooie en architectonisch zo geslaagde gebouw dat enkele jaren geleden verrees aan de overkant van de snelweg die mijn woning flankeert en daarnaast zie ik de onschuldige kinderen met hun skeltertjes en stepjes op een smalle geasfalteerde...

Het grote plakkaat met daarop vermeld de naam "Kruikenstad", een "epitheton ornans" voor onze arme en armzalige stad dat op ons station naast de trotse vermelding van haar naam "Tilburg" is aangebracht en dat eens per jaar haar tijdelijke bestemming als paradijs voor feestvierders aanduidt,...

Waarachtig, onvermoed zag ik daar, aan de voet van de oude, bedaagde eik, te midden van een wereld die aan het vergaan is, te midden van de somberheid en onder een bedekte, asgrauwe hemel, het uiterst fragiele, kwetsbare, witte sneeuwklokje, als te voorschijn gekomen uit een sprookjesboek, als...

De huizen in de omtrek, die ik beschouw vanuit mijn hooggelegen venster, lijken als geknipt uit een bouwplaat uit mijn verre, haast vergeten jeugdjaren, als opgebouwd uit de Lego-steentjes die Sinterklaas eens bracht. Daar huizen het geluk en het leed in al hun oneindig verschillende...

De bougainvillea bloeit zowel in Griekenland bij het vakantiehuis van mijn trouwe vriendin als in ons koude, natte Nederland. En wel bij restaurant "Panache" aan de Westermarkt waar ik haar eveneens kon bezichtigen. Waar zij tot plezier, genoegen en vreugde van de restaurantbezoeker en van de...

Dat de symmetrische zwarte figuren, die ik aantrof op het voorwerp dat ik in de nabijgelegen supermarkt aanschafte, mijn broer zouden aanspreken, vermoedde ik met recht en reden. Hij beklopte ze dan ook met de handen zoals hij gewoon is te doen wegens zijn idolatrie. Vaak had hij mijn naam...