Dagcolumn over eenzaamheid

Daar stond-ie voor mijn deur. Een dikke trui aan, de grijze haren door elkaar gewaaid van het kleine stukkie tussen zijn huis op nummer 46 en dat van mij op nummer 40. ‘Ik zou graag weer een hondje willen, de mijne is doodgegaan. Begrijp je, het is zo alleen zonder.’ Ik begreep het. Maar hoe...

Hoosregen tegen de ramen. 10 over 9. Daar komen ze. Elke week stormen ze mijn kantoortje binnen. Om 10 uur begint hun vergadering. Dus koffie erbij en ouwehoeren maar. Over alles behalve werk. Wat ga jij doen vanavond? Lekker chillen. Dacht het niet, fucken joh met m’n vriendje. Hé ouwe rukker,...

Als ik een dag heb geschreven, it’s a living, ben ik binnenhoofdig. Dat is iets anders dan in gedachten. Als je in gedachten bent, denk je gewoon na. Je let weliswaar niet goed op, maar je kunt elk moment ‘uit gedachten’ komen en meedoen met wat er om je heen gebeurt. Binnenhoofdig is meer...

Laatst zij iemand dat zij er alleen voor stond. Dat was niet zo. Kijk maar, hij woont in een huis en dat huis heeft een kraan. Die kraan zit vast aan een enorm leidingstelsel en brengt hem dus dagelijks, elk moment dat hij dat wil, schoon water. Hij hoeft niet voor zijn water te zorgen, dat doen...

Oordeel niet, voor je het hele verhaal kent. Voor de rechter staan zelden doortrapte misdadigers en heel vaak sneue mensen die verloren zijn in de complexe bureaucratie, vertrapt door Kafkaäanse regels, mensen die een klein bedrag ‘geleend’ hadden en oprecht van plan waren het terug te...

Isidoor kijkt door het vensterraam naar buiten. Hij zwijgt, omdat alles al gezegd is. En er niemand meer is die luistert. De winterzon is een lentezon geworden. Haar stralen belichten de bruine vlekjes van zijn uitgemergelde hand. De schommelstoel waarin hij zit, wiebelt alleen als iemand hem een...

Nu ik aan de vooravond van mijn midlife crisis sta, gebeurt het dat ik stiekem mijn naam intik in Google. Nu ja, stiekem. Niet dat er iemand over mijn schouders meekijkt. Ook dat nog. Voor mij geen Harley Davidson, reis naar Thailand of zwemvijver om mijn overgang naar deel II te verzachten....

Het was een gemoedelijke bedoening die middag in Zaal de Roos aan de Zwanenburgwal. De raadsleden de griffier de notulist de wethouder ze zakten los van elkaar allemaal steeds meer onderuit. De gracht werd eerst donker en toen weer langzaam licht. Dat kwam van de sneeuw die onvoorspeld groots en...

‘Voor u mevrouw ook drie vraagjes. Wanneer heeft u voor het laatst seks gehad?’. De dame op straat voelt zich duidelijk overvallen, lacht nerveus en antwoordt aarzelend, ietwat preuts zelfs misschien, ‘Ja gisteren’. ‘Met wie?’ “Met mijn man natuurlijk”. 'Waar?’ Ze kijkt nu...

Het blad Ratio (1964/65) en Henk J. Meier waren dramatisch één. Zo merkte ik bij lezing na opvraag uit OBA-archieven. Henk schreef het merendeel en zeker spraakmakende deel. Ratio begon waar het vrijdenkersblad ‘Bevrijdend denken‘ ophield, in 1964/1965. In nummer 1 stelde de redactie:...

Hoe krijg je het ook voor elkaar...nou val je niet zomaar af, het is de manier waarop zeg, dan gaat het over dikke pech; dat ligt nooit aan de wijn en behalve eten is er nauwelijks beweging in te krijgen, naar mijn mening. Evenzo ben je van alles of niets, wat men al heeft. Ziek, zwak en misselijk...

Ik zie hem naderen vanachter een boom. Een opgewonden uitdrukking op zijn tanige gezicht. Hij is niet groot. Een middelmatige man. Op leeftijd. Op een ouderwetse fiets, zo’n degelijke met trommelremmen. Het chroom glimt, een lamp die nog aangedreven wordt door een dynamo steekt groot af onder het...

Het was een waterkoude woensdagavond. Twee ouden van dagen, een man en een vrouw, betraden de stationsrestauratie op Utrecht Centraal. De schuifdeur was maar heel even open geweest. Toch brachten ze aardig wat tocht mee, deze bezoekers. Ze gingen zitten aan een tafeltje bij het raam. Hun jassen...

Ik houd van mensen die iets te melden hebben. Daarom ga ik graag naar het theater. Lekker op het pluche in een intieme setting. Alleen maar ontvangen. Eén van die voorstellingen vergeet ik nooit meer, een avondje Stef Bos. Hij was zojuist teruggekeerd uit Zuid-Afrika en duwde ons diep in de...

De gastvrouw heeft een mooi stel benen. Ze draagt een knalgeel jurkje van weinig stof. Misschien vindt hij toch nog iets van troost deze avond. Haar ordinaire schreeuw tegen haar kind scheurt zijn gedachte doormidden. Hij schudt haar hand terwijl ze haar wangen tot steen vormt. Links, rechts,...

Ik loop elke dag vier maal met onze hond in de prachtige bosrijke omgeving in en rond ons dorp. Maar sinds t begin van afgelopen week kom ik steeds minder mensen tegen. En als ik ze tegenkom dan lopen ze met n grote boog om ons heen. Wat is er aan de hand? Ben ik melaats? Heb ik lepra?...

Het is gewoon een bankje in een straat. Mijn straat. Het staat ongeveer op de helft van de route van mijn huis naar het kleine winkelcentrum waar ik elke dag wel even kom voor het een of ander. Beter gezegd, het bankje staat aan het eind van een brede groenstrook tussen twee lange...