Alle inzendingen, jaar 2011, week 35

Voor Joanan..... Soms ben ik een dichter en soms ben ik dichterbij de hel, soms mag je me niet en soms wel.

Fijn dat we de koninklijke familie minder politieke macht toewensen, maar jammer dat deze wens niet kan worden uitgevoerd! Door verstrengelde belangen en afgebakende ondertekeningen, verdedigd door valbruggen, diepe grachten en zwaarbewapende scherpschutters en obscure handlangers!

Iedere generalisatie is een nederlaag van het verstand. Het vereist moed om onzekerheid als vast gegeven te aanvaarden.

Een mens kan nog zoveel boeken hebben gelezen, de hele bibliotheek van A tot Z doorlopen hebben, maar dat wil nog niet zeggen dat hij of zij een wijs mens is.

Wie een ander er zonder de minste of geringste aanleiding van beschuldigt dat hij kunstenaars en dissidenten naar Siberië zou willen sturen, kan beter met zijn pantoffels bij de centrale verwarming gaan zitten.

Ik ga even terug naar de vertrouwde schulp, muziek. Nazareth - Sunshine, rauw en mooi. Ondertussen dans ik voor Joke de Driekus, hoop stiekem nog op een bijdrage van mijn 'oude' vriend Günter.

Ik vind Maxima nog steeds een knappe en lieve vrouw, ondanks dat ze met Willempie is getrouwd, ondanks dat haar vader een foute minister was, ondanks dat ze zwelgt in haar rijkdom, ondanks dat ze doet alsof ze zo begaan is met de armen en misdeelden, ondanks haar overdreven dure vakantieadressen,...

Depressieve mensen kunnen beter een boek schrijven met Emile Ratelband dan de pen aan zichzelf slaan.

Een beetje schrijver leeft als een koning en sterft als een zwerver.

In de aanbieding, het trio van de week: Paarlen, Guus en Joanan. Komen ze uit de kast en voegen zij iets toe ?

Ik kijk liever naar de herhalingen van 'Toen was geluk heel gewoon', waarbij vriendje Stokvis zo humoristisch ad rem is, dan naar 'Derrick', waarbij ik steeds de terechte satire van Jiskefet voor me zie. Liever die dikke pens van Gerard Cox dan dat oeverloze gezever van Herr Derrick!

Teksten anoniem beoordelen met het laagste cijfer vier. Dat kan helaas op deze mooie schrijfsite. Kwaliteit van inhoud en vorm zijn criteria. Maar andere motieven als boosheid, jaloezie of rancune, lijken soms ook mee te spelen. Schaf deze middelbare school cijfermeuk dus af. Of beperk keuzes tot...

je verjaardag vieren is vieren dat je leeft.....ik ben graag op mijn eigen verjaardag

De kilo-knaller moet blijven voor al die mensen die het niet zo breed hebben en toch, naast de aardappels en groenten, een stukje vlees en jus wensen op hun bord.

Bij hun in de PC, Jort Kelder en consorten, ging het afgelopen week over tassen. Handtassen. Jort interviewde voorbijgangers en een expert Bodo Breg gaf wat inhoudelijke informatie: “Elke vrouw heeft minimaal tien twaalf tassen.” Ik weet niet hoeveel handtassen mijn vrouw heeft, maar zeker...

Lachend liep je op me af om een moment, een tijd die zeven dagen leek te duren, vlak voor me te blijven staan. Uitdagend, alsof je mijn verlangen nog verder wilde aanwakkeren. Je strekte je handen naar me uit, vlocht je vingers door de mijne en bezat me met je groene ogen. Toen deed je een paar...

Eindelijk is het zover. Sabine staat aan de start met haar zwarte crossauto met bloemetjes in de autocross van Sumar! Ze heeft haar helm op en overall aan en staat op scherp. Ze geeft vol gas en stuurt als eerste de bocht in. Slippend krijgt ze een duwtje van dat meisje met lippenstift maar ze...

In mijn vorig leven omstreeks 1900 was mijn vader een alcoholist en mijn moeder, een klein vrouwtje, die de hele dag op vader en de kinderen liep te schelden. Van de negen kinderen was ik de oudste. Van mijn vader moest ik fietsen stelen, die hij dan verkocht voor zijn drank. Ondanks dat er weinig...

Voor de oorlog was mijn vader vuilnisman en ik zie hem nog door de straat lopen met zo'n ratel om de mensen te waarschuwen, dat de vuilnisbak buiten moest worden gezet. Die bakken waren veel kleiner dan de die van nu. Bij ons staan er nu drie voor de deur, één voor het papier, één voor de...

Darmkanker, onbehandelbare suiker, de hand aan zichzelf en een snikkend menske dat niet meer weet waar het aan toe is. Dat kom ik tegen en ik kom eigenlijk alleen maar schoonmaken, stofzuigen, dweilen, de plee laten glanzen en op zijn tijd een kopje koffie zetten. Zorg is een uitdaging.

Teunis was in de tuin. Stikdonkere nacht omgaf hem. De vurige stralen uit de ogen van het houten hoofd werden laaiende vlammen, die steeds groter werden. Tenslotte waren het geweldige vuren! Dat vuur woei alle kanten op en _ stak de hele wereld in brand! Daarna spoog de mond van het houten hoofd...

In een oud, klein huisje, even buiten het dorp, woonde een jonge houtsnijder. Korte tijd geleden had hij het woninkje betrokken, dat vroeger van een boerenknecht was geweest. Teunis, een bekwame kunstenaar, wist met zijn mes en beitel als het ware uit hout wat te toveren. Machtige leeuwenkoppen en...

Mensen lopen langs me heen, kijken strak voor zich uit en verdwijnen tussen andere mensen zonder een spoor na te laten. De stad zwijgt. Zoals altijd. Stenen hebben geen geheugen, zijn slechts een dode reflectie van wat is geweest. Je moet heel goed kijken wil je de schimmen uit het verleden...

Mijn jongste dochter Nel is zesenvijftig jaar geworden en ik moest aan haar denken toen ze nog vijf jaar was. Een verlegen mager meisje met blond stijl lang haar en grote blauwe ogen. Ze wilde vaak op mijn schoot zitten en moest ik een verhaaltje voorlezen, Klein duimpje vond ze erg leuk. Op een...

‘Laten we samen een slibtongetje gaan halen, ik weet een restaurant waar we lekker kunnen eten.’ Wim en ik zijn de hele middag bezig geweest en we hebben trek gekregen. Het is al tegen zessen, dus onze magen laten voelen dat er wel weer wat gegeten kan worden. ‘Waar gaan we heen?’ vraag...

Het organiseren van een tiendaags sportspektakel in Ahoy is geen garantie gebleken voor de opleuking van het NTTB-imago of een mooi rendement in de vorm van lawines nieuw opgegeven leden. Drie maanden na opvallend veel hosanna's eisen de WK-inspanningen hun tol in de veelgeplaagde...

Heerlijk rustig was het in de waardpolder en het goudgele graan wuifde in de wind, daar houd ik van. Daar leerde ik vlak na de oorlog Greetje kennen, een blonde boerendochter. In een grote schuur van een boerderij zou een dansavond plaatsvinden. Toen ik haar aan de telefoon had of ze ook ging had,...

(voor Wystan Hugh Auden (1907 - 1973)) Je bent geboren in York, waar je serieuze vader George huisarts was en je behulpzame moeder Constance een religieus getinte verpleegkundige, die al toesnelde als je voor de gein een eenbenige speelde. Als de jongste van drie zonen werd je wel eens extra in...

En de tijd begon te lopen in 1979. De witblauw gekleurde brugklas ging voor het eerst van start op de schoolcross. Gymleraar Kees, met de lange benen en de grijns op zijn gezicht, fietste, met de stopwatch in de hand, met ons mee. De 4 stoere vrienden gingen ook hier de strijd met elkaar aan....

Ik zit op een bankje in een vierkante ruimte met aan weerszijden een gat in de muur. Mijn voeten rusten op tranen uit de Amazone gevangen in hardhout en visgraat. Het venster naar hemel en vrijheid wordt gedragen door baksteen en mortel. De zaal zoemt. Vliegenvleugels fluisteren, bijen...