Hartenkreten

Als in extase greep ze mijn beide handen, kennelijk veronderstellend in haar idealisme dat ik de "Godmens" zou zijn, "The benefactor of mankind", de grote weldoenster die al het leed kan wegnemen, die alle wonden kan helen. Haar oude en verweerde gezicht lichtte op in een hemelse glimlach. Maar...

We waren met ons groepje naar de metropool aan de Rijn vertrokken. In de hotelkamer waarin ik geen oog dicht zou doen, sierde reeds een levensgrote foto van de wereldberoemde kathedraal de wand. We zouden later ook het gotische bouwwerk dat in jeugdjaren al zozeer tot mijn verbeelding had...

De regen regent zachtjes en gestaag en haar rustige en rustgevende ritme tegen mijn ramen leidt me door de nacht. In het glanzende zwarte asfalt van de snelweg naast mijn woning weerspiegelen de rode, groene en oranje stoplichten en in de verte is de brede felrode band van neon van het tankstation...

Na de Wereldbrand, na de helse verschrikkingen waaronder hijzelf ook geleden had, begon hij cultuur, kunsten en wetenschappen te vereren. Hij was mijn arme vader, sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden. In mijn ouderlijk huis bevond zich op een houten plank, ondersteund door...

Als de hemel die blauwe tint aannam, eind november, begin december was weer de tijd gekomen dat de Goedheiligman in het land was en dan mochten we bij oma komen. Oma bewoonde het kapitale pand in de Gerard de Bondtstraat met de achterkamer waarin vele tropische planten op hun bloei wachtten. In...

De bomen aan mijn venster, de aloude, trouwe boompartijen die mij al mijn hele leven vergezellen dragen nu het gewaad en de kleur van een nieuwe herfst. En een nieuwe herfst treedt aan in een leven dat geteisterd is en getormenteerd en veelbewogen. Mijn ziel die in mij rust is gesmeed en gehard in...

....en in de verte, aan de horizon, aan de einder van het landschap, geflankeerd door de bebouwing en overwelfd door de lichtblauwe hemel, zag ik de bussen van "Arriva", zo vaak het decor van mijn wanhoop en vertwijfeling in het verleden, af en aan rijden. En vanuit mijn hooggelegen ziekenkamer...

Mijn oude leren bank vertoont scheuren en gaten. De bank vormt een erfstuk uit mijn goede, solide, oude ouderlijke huis. De schade aan mijn bank is als de wonden, geslagen in mijn hart door de talloze kwetsuren uit een lang leven: door armoede, liefdesverdriet, desertie en de harde, wrede woorden...

Het zwembad was als een ouderwets "Kurort" al in zwang sinds de negentiende eeuw, met gepleisterde wanden in de kleedhokjes. Je kon het bereiken via een natuurlijke laan met merkwaardig geknotte boompjes en mijn beste vriendin liet niet na het de hemel in te prijzen; ze spartelde uitbundig met...

Ik ben op deze kamer ondergebracht, bij de longlijders. Twee grote, kleurige plastic ballonnen, gedecoreerd met grappige, lieflijke kindergezichtjes zijn opgehangen boven het bed van de man wiens longen zijn aangetast. Hij sleept rond met een merkwaardig, onhandig kastje met oplichtende lampjes dat...

De vriend verschijnt in de ziekenkamer aan het bed. Plotseling staat hij daar met zijn indrukwekkende grijze haardos, als een helm om de schedel gelegd en met de eveneens grijze snor die zijn bovenlip siert, aldus de solide vriendschap, de trouw en de levenservaring demonstrerend, de gouden gaven...

De benauwdheid dreigde me te verstikken en de hevige hoestbuien volgden elkaar snel op. De ambulance kwam in allerijl en ruggelings en blindelings, haast onbewust volgde ze haar parcours door de nacht totdat kennelijk het Elisabeth Ziekenhuis in zicht kwam en bereikt was. Snel volgde op de...

Natuurlijk zat het eraan te komen, het virus is aan de winnende hand en dus: gaan we opnieuw in een lock-down, nog los van het feit wat we er allemaal van vinden, los van het feit wat we van dit demissionaire kabinet vinden, is dit de enige logische oplossing voor een enorm groot probleem. Zoveel...

Op het nieuws wordt al een aantal maanden de ether in geblazen dat: de mensen meer zijn gaan sparen, miljarden staan er inmiddels op spaarrekeningen van talloze mensen en op zich is dat een heel mooi gebeuren. Sparen is goed en wijs, verstandig en slim, al is niet iedereen het met de paplepel...

Ik kwam mijn bovenbuurman toevallig beneden in het trapportaal tegen. Het uitbundig krullende borsthaar sprong als het ware naar voren aan zijn hals, in de opening die vrijgelaten werd door zijn trui en ik vroeg hem of zijn liefdesverdriet waarover hij mij eerder gerapporteerd had, nu voorbij was....

Opnieuw ging ik vandaag mijn trage gang naar het ziekenhuis, allerminst mismoedig gestemd in een laat seizoen over het bochtige pad langs onze woningen in de richting van het nabijgelegen ziekenhuis. De blaadjes warrelen al omlaag van de bomen en ik vind het wonderlijk en zo komisch dat een klein...

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren...

....en in dat schamele boekwerkje uit het bescheiden bibliotheekje van mijn arme vader, die ik zozeer liefhad en zozeer betreur, trof ik toen ik het toevallig opensloeg de foto aan van de man die mijn vader zozeer vereerde: professor doctor Van S. die in het onderhavige werkje schreef over De...

In een mistig, vochtig seizoen, toen een late herfst de wereld verraste en toen de bomen beantwoordden aan de opdracht van de Natuur, aan de cadans en het ritme, hen door een Onbekende ingegeven, zag ik haar weer. Ik wachtte al geruime tijd op het terras onder de zwarte luifel waaraan regendruppels...

Nog maar acht is tie, acht zomers, herfst-winters of lentes, het maakt niet uit, hij is acht en soms is ie zo ongekend stoer is het een kerel (tje) van formaat, dat zegt in elk geval de maat van zijn kleding wel, die welhaast elke twee maanden groter moeten? Acht is ie, onderweg naar negen...

Het assortiment bij de "Jumbo" aan het Sint Annaplein in Tilburg kan men niet onderschatten: in de met talloze artikelen overladen zaak waren de plastic huishoudhandschoenen na enig zoeken echter wel te vinden, zij het dat ik niet leef in een wereld of sfeer waarin "huishoudhandschoenen" een...

Ineens een verlies iemand die ik heb gekend voorgoed in mijn hart. Hoe onverwacht en plots vleugels braken van een volledig uitgeputte vogel onder het gewicht van vermoeidheid waarbij hij ook nog eens hard is gevallen in een weide Onafgewerkt en onvolledig zijn levensreis was, hij heeft...

De wonderlijke en prachtige wereld die mij eens opgenomen heeft bij mijn geboorte zal ik eens weer moeten verlaten..... De nog jonge man die mijn vader was, breedgeschouderd in het colbert, houdt mij in zijn armen op die zwart-wit foto uit 1953; een hulpeloze, kwetsbare baby. Het moet zomer...

Tandartspraktijk Tilburg Zuid is gevestigd in wat men een groot "kantoorpand" zou kunnen noemen. In de wachtkamer ontmoet ik enkele kinderen met hun gesluierde moeders. Een zwartharig meisje van een jaar of elf draagt twee joyeuze staartjes in het haar en een brilletje op de neus met ronde glazen...

De eerste algebrarepetitie leverde me een drie op en dit cijfer vormde een teleurstelling. Vol enthousiasme had ik me op de opgaven gestort. Het ging zo goed met de talen; waarom nu niet met de wiskunde? Ik bloosde vaak in de klas bij de elegante meneer Lepelaers, maar hij had van zijn kant met...

De nog jonge, zwartharige man; in mijn ogen inderdaad een jongeman en mijn nieuwe tandarts, die zo gebrekkig Nederlands spreekt had niettemin het woord laten vallen dat de voorgestelde behandeling aanduidde; het gewraakte woord; "wortelkanaalbehandeling" en ik kon hier niet blij om...

Ik spreek haar aan met de naam die haar gegeven is (door liefhebbende ouders???), haar naam die nu bijna door niemand meer uitgesproken wordt: "Trudy ben je weer op pad???" De dag duurt te lang in het flatje en nu bivakkeert Trudy in de restaurants. Is zij weggejaagd bij de GGZ??? Zij heft haar...

Ja, je moet wel ergens kunnen vergaderen natuurlijk dus waarom dan niet op dat schitterende landgoed waar men in september ook al te gast was, al gaat het dit keer niet over de te maken formatie, want die schijnt dus echt niet van de grond te kunnen komen, neen, ditmaal gaat het over de - te nemen...

De meisjes van Broeckx, Cecile en Ineke, hadden de leeftijd van respectievelijk zeven en tien jaar bereikt. Handje in handje waren ze verschenen voor Sinterklaas; een duizelingwekkende autoriteit en samen moesten ze twee keer per jaar de weg afleggen naar het witte huis van tandarts Claassen aan...

Ze verbergt haar lange, zwarte haar steevast onder een sjaal, gewikkeld om haar hals en kijkt met zwaar opgemaakte ogen de wereld in. Inmiddels is half Tilburg door haar luidkeelse "redevoeringen" in het voertuig ervan op de hoogte hoe het ervoor staat met haar gebit en van al haar...