Hartenkreten over emoties

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals...

Mevrouw gaat nog altijd iedere week naar het graf van "ons Angelique" aan de Hoflaan en ook vandaag, als ik haar ontmoet in de bus, staan de tranen haar in de ogen. Ze draagt echter de groen/oranje carnavalssjaal, naar eigen zeggen "om er toch maar iets van te maken". Ook heeft ze een grote,...

....En zo staat me nog het een en ander bij uit verre, schemerige jeugdjaren dat zich echter slechts in vage, schimmige, onduidelijke contouren aan mijn bewustzijn manifesteert. Het speelgoed waarmee we speelden, de spannende jeugdboeken uit de schoolbibliotheek die we lazen. Zoveel zou ik op...

Hij had zijn pet afgelegd op het bureau van de arts, de arts die hij zozeer vereerde wegens zijn naïeve en zozeer onterechte verheerlijking van de medische wetenschappen waarin hij zozeer teleurgesteld zou worden. Ze zouden hem pijnigen met een pijn, die ik hem allerminst gunde, toen ze met het...

Ze waren de gang weer gegaan, ze hadden de weg weer afgelegd vanuit het dorp naar de stad. En ze hadden ongetwijfeld de flats na hun reis met trein en bus zien opdoemen. De flats waartoe ook mijn woning behoort, die al jaren een beschermd stadsgezicht vormen: de eerste flats van Tilburg uit 1954 of...

Onder mijn huis bevindt zich een berging, een ruimte die toegevoegd is aan de woning, een soort toegift en daarin is nu de oude klok opgeslagen, de oude houten klok met de wijzerplaat waarvan ik als kind de cijfers aflas. De in mijn kinderogen wonderlijk gevormde twee, drie, vier en vijf waarmee ik...

Zo zeiden we - bij het overdenken van het vorig jaar - op oudejaarsdag nog: we moeten zo’n jaar niet nog een keer hebben hoor en zo spraken we af, we zouden…tja, dat heet 'plannen' met in feite in je achterhoofd dat je het niet voor het zeggen hebt natuurlijk en dat blijkt maar weer! Het...

In de bus observeerde ik zijn brede schouders in de dikke, warme en kennelijk dure winterjas. Het is de vraag of die schouders zijn leed kunnen dragen. Zijn hoofd gaat schuil in de capuchon. Hij is schizofreen en op mijn desbetreffende vraag antwoordt hij dat het "goed" gaat. De verbittering en...

Ik zit achter mijn computer en wil zo graag alles schrijven wat ik dit weekend heb meegemaakt. Toch houdt iets mij tegen, het is vermoedelijk te veel om op te noemen. Soms denk ik wel eens: “Hoe bestaat het, dat ik alles kan volgen en direct kan reageren” ! Kennelijk gaat het mij erg goed en...

Begrip voor een ander. Tja dat heeft dit mens altijd. Toch ben ik er van de week wel heel erg moe van geworden. Het leek erop dat al mijn energie werd weggezogen. Dit kan ik niet meer tolereren bedacht ik me. Op de bridgemiddag bakte ik er niet veel van. Nu ja mijn gedachten waren er ook...

Dit is geen kroniek van een aangekondigde dood. Slechts een equivalent van wat hem op de grens van de Millenniumwisseling is aangedaan. De voorgeschiedenis heb ik eerder, vaak tussen de regels door, gepubliceerd. Het gaat niet om deze, noch om die periode waarin alles speelde. Nee, het gaat om...

Soms zit je met je emoties diep in de knoop, je wilt zeggen wat je voelt en denkt, maar niemand heeft interesse voor je, tijd voor je, of kent je maar nauwelijks. Wat moet je dan? Afwachten tot er iemand naar je toe stapt? Zelf initatief tonen? Of niks doen, net zolang totdat je probleem zich...

Hoop doet leven zegt men wel eens. Toch heeft het voor mij niet altijd goed uitgepakt. Mijn leven lang bleef ik hopen en dat doe ik nog steeds. Het maakte mij wel tot een erg positief mens. Maar toch, als je steeds weer teleurgesteld wordt, kan de grootste HOPER het niet meer aan. Ik word er...

Mijn alter ego is een prachtige vrouw, een meiske in woord en beeld, een deerne die dendert in gevoelens, zacht mij terzijde neemt en zegt "Streel mijn rode haren, laat toch gaan dat kwellen waarin jij wil bestaan, neem eens afstand van jezelf". Mooi vind ik dat, maar ik sputter wel tegen, ze...

De tranen stroomden over haar gezicht. Wat er precies aan de hand was wist ze zelf niet. Het gebeurde toen ze een hard brekend geluid hoorde op de plavuizen van de kamervloer. Ze ging gauw kijken en zag tot haar verbijstering een mooie blauwachtige vaas aan diggelen op de grond. Ze had hem...

Daar sta je dan, 21 jaar oud. Voor vele jonge lezers onder jullie lijkt het Utopia, daar waar Tegenslag niet gekend is. Het Land waar Regen slechts een betekenisloos woord is en waar Haat uit de straten verbannen wordt. Ik ben net die grens van 21 jaren overschreden mensen en ik moet zeggen,...

"Ik droom van een nieuwe auto", zegt hij. "De allermooiste auto die ik kan bedenken. Dat is mijn wens, mijn allerliefste wens." "Doe het dan", zegt zij. "Doe het, droom niet alleen, koop die auto." Maar hij twijfelt, wikt en weegt. Die nieuwe auto is duur in aanschaf en onderhoud. Duur...

Het naar huilbui neigende vrouwtje begon zachtjes tegen mij aan te tranen. Weet u zei ze, er is altijd wel iets dat stoelt op verdriet, dan krijg ik het te kwaad en komen als vanzelf de waterlanders. Heeft u al eens geprobeerd de zonnige kant van het leven te zien, vroeg ik quasi...

Ik zie zijn lippen bewegen. Zijn grote ogen spreken kwaad, zijn houding dreigend, op scherp. Ik zie hem praten maar hoor hem niet. Hoe vaker ik moet vragen wat hij zegt, hoe banger ik word voor de gestalte, mij onbekend. Mijn doofheid slaat een grens die niet te passeren is. Irritatie tekent mijn...

De trap naar beneden, ik ging terug naar de kroeg waar ik hem tegenkwam. De leegte is overweldigend, eenzaam worstel ik mij door het publiek naar de bar om een glaasje wijn te bemachtigen. Sfeer proef ik, maar niet wat er ooit was. Morgen ga ik terug naar de plek waar ik hem heb achter gelaten,...

Ze zeggen dat het geen pijn doet, maar ik weet het zo net nog niet. Ik heb er toch al een paar maandjes last van inmiddels. Het is dragelijk hoor, dat wel. Morfine is net niet nodig, maar toch… De laatste tien jaar zijn echt voorbij gevlogen. Ik weet dat ik niet heb stilgezeten al die tijd....

Ineens kom ik er achter. Of het ineens is weet ik eigenlijk niet. Mijn leven staat in het teken van mensen begrijpen. Ik begrijp dat mijn ouders meer tijd moesten stoppen in mijn broer. Hij was immers hulpbehoevend. Ik begrijp dat ik niet populair was bij de meisjes, ik ben nu eenmaal graag...

ik zag deze avond DWHN, Driek zat aan maar de pointe strandde in gebral van heertje hazenlip, de humor overschreeuwde zichzelf..... poezenkind krabde de bank, voor- en achterkant, dus er moest iets liggen, de moeite waard, zij daagde mij uit er een stokske voor dan wel achter te steken, je weet...

Ik sluit de deur achter me dicht, met een doffe klap valt hij in het slot. Mijn adem stokt, mij hart bonst. Het is in de namiddag, de klok wijst even over half vier. Het begint al te schemeren. Het zou niet lang meer duren, of de lantaarnpalen zouden aanfloepen. Dan zouden deze mijn silhouet op...

Jaren geleden - en dan praat ik over het jaar februari 1991 - is door ongelukkige omstandigheden mij het recht ontzegd om mijn 3 dochters op te voeden. Om die reden kwamen zij in pleeggezinnen terecht, met daarbij het advies om de eerste jaren geen contact meer met mij te hebben. Ik moet heel...

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan...

Vandaag was het de dag, de dag waar ze zo lang op had gewacht. Nooit geweten dat het toch nog zo snel zou gaan. En nu, nu was het zo ver. Nu vond ze het dood eng. Was ze er wel klaar voor, ze voelde de koude rillingen over haar rug lopen. Ze snapte eigenlijk niet echt, waar ze nu zo bang voor...

Verdriet, boosheid, teleurstelling, dat is wat ik voel. Een gezin, dat zoveel van mij eist. Een kind, dat heel veel extra aandacht nodig heeft; kan er zelf niks aan doen, is een stoornis, maar slurpt mijn energie uit me weg. Een ander kind dat hier onder lijdt, weliswaar in stilte, maar ik...

Soms zijn het rare dagen, de ene dag gaat voorbij met een lach, de andere met een traan. Vandaag is het weemoed wat ik voel, een niet direct te omschrijven gevoel van verdriet en gelatenheid. Ik probeer uit te vinden waar het vandaan komt. Ik vermoed dat het komt van de gedachte dat ik iets...

Gisteren was onverwachts een bijzondere dag voor mij. Ik opende mijn post op mijn computer en ineens stond daar een brief van een voor mij onbekend persoon. Nieuwsgierig zoals ik ben opende ik meteen deze brief geschreven in doc. Terwijl ik de brief begin te lezen begint mijn mond steeds...