Hartenkreten over emoties

Men zegt en men blijft zeggen: "Het is business as usual" of "alles gaat zijn gangetje". Men neemt dus kennelijk het wonder van de werkelijkheid niet waar, de steeds wisselende sferen, ook in de natuur, het geschenk van iedere nieuwe dag en is men er blij mee?

Ik kwam twee dames tegen bij de halte van lijn zeven, aan het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen "big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak" Ze waren het er wel mee eens...

Vrijdagochtend, 13 september 04.25 uur: na een sanitaire onderbreking van mijn nachtrust lig ik al weer enige minuten in bed. Via de met een korte haak vergrendelde slaapkamerdeur en een dichtgeschoven rolhordeur, op ongeveer één meter afstand van onze echtelijke sponde, hoor ik verdachte...

In de bus observeerde ik zijn brede schouders in de dikke, warme en kennelijk dure winterjas. Het is de vraag of die schouders zijn leed kunnen dragen. Zijn hoofd gaat schuil in de capuchon. Hij is schizofreen en op mijn desbetreffende vraag antwoordt hij dat het "goed" gaat. De verbittering en...

Het is middernacht. Weer vestigen mijn ogen zich op het zwarte asfalt van de snelweg en op het wazige, grillige, rode en groene spiegelbeeld van de stoplichten bij de kruising die ik zo vaak gepasseerd ben. De slaap, de zoete, verkwikkende slaap, die de ledematen lamlegt en de geest verdooft, wil...

U bent van plan in te zetten? Ga uw gang! Stapelt u onbezorgd uw penningen op nummer zeventien, nummer vijfentwintig of nummer dertig! In dit onzekere spel is alles onduidelijk, alles ongewis! De revenuen zullen zich op autonome wijze aan u manifesteren. Het is een proefstation, een kweekvijver!...

Het is op die desolate, duistere zaterdagavond, kort voor jouw dood, geweest, moeder!, dat we naar die cafetaria gegaan zijn waar mijn tranen vloeiden en stroomden; mijn tranen die je me verbood, die ik me van jou moest ontzeggen..... Waar ben je nu? Zal ik je eens weerzien zoals ik je vaak zo...

Vijftien jaar geleden kwam ik er achter dat ik als kind en puber affectief verwaarloosd ben. Door mijn ouders. Hoe? Dat zal ik vertellen. Als kind was ik vaak depressief en ik hoefde níet bij mijn ouders aan te kloppen, want die hadden voortdurend ruzie. Ze hadden genoeg aan elkaar. Àls mijn...

Net een contract getekend voor duizend uur, theoretisch noemen ze het werkervaring opdoen; kans op arbeidsmarkt verbeteren. Twintig uur vrijwilligerswerk met een zeer wisselend rooster, kan het maar net combineren met post bezorgen. Om dan vanavond om half negen mijn woning binnen te strompelen en...

De buurt, de wijk waar ik eens de glorie van jouw charisma en van onze liefde mocht meemaken, heeft al haar charme nu verloren. De aanblik van de miezerige, armetierige huisjes kan mij niet meer inspireren. Daar heb ik je gezocht; daar heb ik je gevonden in lang vervlogen tijd, maar de vergetelheid...

De vaalgrijze nieuwe gordijnen met de deftige maar toepasselijke naam "Mission Night" bedekken sinds kort mijn ramen. Zij sluiten de magische nacht en de duisternis die de dromen begeleiden buiten. Ik laat de dromen toe die ongekende universa voor mij ontsluiten. Reeds lang overleden personen...

Bij opruimwerkzaamheden in mijn huis kwam vanachter een kast een klein, kleurig kartonnen clowntje tevoorschijn, een schertsfiguurtje, zoals ik mezelf voel. Het houterige, onhandige meisje leeft voort in mijn gedachten; het meisje dat het slaag gewoon vond en er met niemand over praatte; het...

Ze had de eigenaardige karaktertrek dat ze alles moest tegenspreken. Aan het bouwwerk van haar meningen, dat zijzelf opgetrokken had, viel volgens haar nooit te twijfelen. Nooit vond een opmerking van mijn kant geen tegenspraak bij haar. Ze was eens gekomen voor het huishoudelijk werk en speelde...

Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind.... Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en...

Vol goedmoedige moederlijkheid, vertedering en zorgzaamheid bekijkt de grijsharige mevrouw, die wellicht zelf ook oma en moeder is, de Afrikaanse kindertjes in de bus, eveneens begeleid door hun moeder. Zij rusten in een kinderwagen en kijken met grote, kinderlijke en zozeer onschuldige, bolle,...

Mijn trouwe en jarenlange vriendin stelde mij de machine ter hand; de ongelooflijk verfijnde en ingenieuze laptop met de vele functies die mij zelfs op wonderbaarlijke maar onbegrijpelijke wijze met Afrika verbindt, die een troost betekent in mijn eenzaamheid en die mij dierbaar is als was het een...

Het kan je zomaar ineens overvallen. Angst. En dat maakt het ook zo onvoorspelbaar. En vandaag kwam het weer als een vloedgolf over me heen. Het vreet me op van binnen en maakt dat ik me klein en nietig voel. Deze angst is wel van mij maar wordt gevoed door een ander. Eerlijk? Daar denk ik...

De Dongevallei is een verwilderd landschapspark dat zich uitstrekt tussen rijen moderne huizen van bruinrode baksteen, rond een kabbelende vaart, waarop een enkele zwaan sierlijk voortglijdt en met beukenbomen en wuivende wilgen. Dit vormt de bestemming voor de excursie van de natuurvereniging en...

De zomer veranderde al bijna in een nazomer, maar wilde nog geen afscheid nemen. Het was nog augustus. Met een honderdjarige boot hebben we het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal bevaren, bijna tot aan de "Beekse Bergen", begeleid door een jonge, charismatische vrouw die in een...

De trap naar beneden, ik ging terug naar de kroeg waar ik hem tegenkwam. De leegte is overweldigend, eenzaam worstel ik mij door het publiek naar de bar om een glaasje wijn te bemachtigen. Sfeer proef ik, maar niet wat er ooit was. Morgen ga ik terug naar de plek waar ik hem heb achter gelaten,...

Begrip voor een ander. Tja dat heeft dit mens altijd. Toch ben ik er van de week wel heel erg moe van geworden. Het leek erop dat al mijn energie werd weggezogen. Dit kan ik niet meer tolereren bedacht ik me. Op de bridgemiddag bakte ik er niet veel van. Nu ja mijn gedachten waren er ook...

De therapeute was graag bereid haar honingzoete glimlach weg te schenken, enkele hoogdravende egostrelende complimenten ten beste te geven, de cliënte een paradijselijke werkelijkheid en toekomst voor te spiegelen en letterlijk en figuurlijk haar handje vast te houden à raison van vijfenvijftig...

Er zijn van die mensen die altijd alles beter weten, ik noem ze dan ook Betweters, of je ze mannelijk of vrouwelijk hebt, vermeldt de historie niet want stel je voor dat er ook een vrouwelijke is dan is dat dus een Betweterin, of een Betweteresse? Dit woord wordt natuurlijk nooit opgenomen in de...

Het is goed toeven op het terras van Café "Anvers" op de Oude Markt in het zonnetje van mei terwijl de sonore klokken van onze Heikese Kerk een afscheids- of welkomstlied aanheffen. Ik wacht op de trouwe ex-collega van veertig jaar geleden. Ik beschouw een merkwaardig pand aan de overkant...

De bebouwing in de omgeving van Woonzorgcentrum "De Volckaert" in Dongen mag er zijn en verdient zeker wel een schoonheidsprijs maar vanzelfsprekend blijft het voor de argeloze toeschouwer die het geheel van buitenaf beziet onduidelijk welke onheilspellende vormen van niet te definiëren leed en...

Kijkend naar de opgewekt rondwentelende wieken van de Kerkhovense Molen in Oisterwijk die we vandaag met de "Opstapbus" bezoeken, bedenk ik hoe ik als kind gefascineerd was door molens (alsmede door de rustig bedaard "voortvarende" rijnaken op het kabbelende zwarte water van het...

Ik was vroeg gearriveerd in het WOK-restaurant in het naburige dorp, een locatie die plaats bood aan vele gasten. Bij binnenkomst werd ik meteen al hartelijk verwelkomd door een kennelijk Chinese dame die me een kop koffie aanbood. Ik probeerde bij haar over het voetlicht te krijgen, in weerwil van...

Moeder, je portret in zwart-wit aan de wand lijkt soms tot me te gaan spreken. Je lijkt me je favoriete adagia die je tot levensmotto had verkozen en die ik me altijd zal blijven herinneren weer te zeggen, zoals de uitspraak: "Wie zich aan een ander spiegelt, spiegelt zich zacht" Op de foto draag...

Vandaag was het de dag, de dag waar ze zo lang op had gewacht. Nooit geweten dat het toch nog zo snel zou gaan. En nu, nu was het zo ver. Nu vond ze het dood eng. Was ze er wel klaar voor, ze voelde de koude rillingen over haar rug lopen. Ze snapte eigenlijk niet echt, waar ze nu zo bang voor...

Onschuldige kinderen zijn op slag van hun leven beroofd, niemand had daar iets over te zeggen.......behalve God. Onschuldige kinderen zijn misbruikt en voor hun leven getekend....... in vredesnaam: "God, waarom?" Mijn hart bloedt...