Hartenkreten over ex-liefde

Het was tijdens het boodschappen doen, net tegen sluiting Ik was heftig op zoek naar de nasikruiden was al te laat Toen ik je van achteren zag staan, een kind aan je hand Mijn ogen blijven hangen, lange jas, je haar iets te lang Je bewegingen zo herkenbaar, je lacht, hoor je stemgeluid Denk...

Als een steek een klap een schot. Ik voel het wel maar geloof niet dat deze pijn mij kan overmannen. Je bent weg. Zak langszaam ineen. Verdoofd door eenzaamheid maakt mijn onvertrokken ziel van elke gedachte aan jou een destructief paradijs. Van de schoonheid van een ondergaande zon zak je...

Ik mis je. Omdat je gewoon m'n laatste was. D'r is nog niemand geweest die mijn gevoel voor jou heeft laten vervagen. Elke keer dat ik even figuurlijk thuis wil zijn, moet ik aan je denken. En dan mis ik je. Praten met je, lachen met je, kijken naar je, houden van je. Ik mis je. Denk...

De tijden met jou, ze waren zo paradijselijk, hoe kort ze ook waren! Ik dacht dat jij dat ook vond, toen je me zo teder kuste, mijn eerste kus, en me aankeek met je ogen waarin ik elke keer weer verdronk. Ik dacht dat het voor eeuwig zou zijn, de liefde tussen jou en mij. Dat het niet zo abrubt...

Aandacht, aandacht! Kunnen we alstublieft doorgaan met leven? Kunnen we aub niet te lang stilstaan bij lege momenten? Kan de groep beter aansluiten daar waar loze woorden zijn gevallen? Dank u Hier ziet u dan de ruïne van het hart. Voor verscheidene jaren is hiermee gespeeld en is het misleid....

Hoe jammer het is, de romance die ik met mijn buurman wilde opbouwen is mislukt. Het ging niet en wat er niet is, dat is er niet. Dat wil niet zeggen dat ik het niet jammer vind, ook al ben ik degene die gezegd heeft dat het niet ging. Het brengt verdriet met zich mee en helaas weer wat meer...

Het volgen van onze gevoelens. Of dat nou gevoelens van lust of liefde zijn. Het zijn gevoelens. ONZE gevoelens die ieder van ons met zich meedraagt. En dat is nu precies waarom het draait. Geven wij ons aan een ander vanwege gevoelens van lust of vanwege gevoelens van liefde? Wat is liefde...

Als je aan mij denkt... Denk dan aan mijn kleine tikstapjes naast de jouwe Denk aan hoe gebiologeerd ik je onderarm kon aaien Denk aan hoe graag ik mijn hand op je buik legde ‘s nachts Denk aan hoe zorgzaam ik je schouders epileerde Denk aan mijn veel te luide lach Denk aan ons synchroon...

De start van het avondland in mijn geest aangevuld door het morgenland aangeboden door ons hart. Conversaties die opdroogden. Met als gevolg dat het geloof in ons beiden vervaagde. Toekomstvoorspellers die ons zeiden dat wij een lang leven voor ons hadden. Maar dan wel apart zoals nu blijkt. Nu ben...

Zijn we allemaal aan elkaar verwant? Ze dacht soms op een wel heel kleine wereld te leven. Zo kwam haar broer die zonder vaste reisplannen door Europa reed, zomaar tegen in Italië. Apart deze dingen, maar je hoorde het vaker van mensen dat hen iets soortgelijks overkomt. Of zou er een...

Ik moet toegeven, je stoten waren altijd goed geplaatst, al wist ik niet goed de reden. Maar slechts enkele ervan kwamen boven de gordel aan, de rest was daar meestal ver beneden. Dan weer werd je boos als ik je, heel onzeker vroeg waar ik nu stond, na al je openlijke gekwijl met hem, en trok je...

Ik kwam mijn bovenbuurman toevallig beneden in het trapportaal tegen. Het uitbundig krullende borsthaar sprong als het ware naar voren aan zijn hals, in de opening die vrijgelaten werd door zijn trui en ik vroeg hem of zijn liefdesverdriet waarover hij mij eerder gerapporteerd had, nu voorbij was....

(voor Mirjam Bruijn) Ik heb de laatste dagen zoveel om jou gehuild, dat ik nu niet meer kan en gepijnigd apatisch voor me uit kijk. Na onze grote breuk, die mij in een diepe afgrond deed storten, heb ik alles op alles gezet om ons contact weer te helen. Dat was me gelukt en het leek allemaal...

Wie houdt van Winkelcentrum Wagnerplein moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het ligt in Tilburg Noord uitgestrekt tussen de grauwe, kale bebouwing; een consumptieparadijs zonder weerga, overladen met goederen en artikelen; teveel om op te noemen...... Eens zegevierde hier...

'For my wedding I will dress in black, never again will I look back' Don Henley Het is niet te geloven, maar het staartje over Mirjam is nog niet geschreven. Een soort Mathilde-cyclus in proza. Perk had ook al geen geluk met jongedames. Na drie weken sporadisch contact lag er vandaag een...

Iets van een maand keek ik alert uit mijn doppen, want ik zou haar zomaar ergens kunnen tegenkomen, zelfs toen ik wel wist dat ze weer in haar huisje zat, kwam ik haar nog steeds niet tegen, hoe ze het deed, weet ik niet, maar het lukte haar, tot vandaag dan. Juist toen ik helemaal niet meer...

Met elke stap verwijder ik me verder tot alleen haar geur nog bij me is. Nu ook die vervlogen is loop ik alleen met mijn gedachten door de smalle straten van de stad. Zal ik haar ooit nog zien, aanraken, omhelzen? Haar beminnen? Of is ze verloren als een droom bij het ontwaken? Lief. Het spel is...

Wondschok Ik had je aan mijn hart geketend als mijn kostbaarste verworvenheid, maar je scheurde je los De gapende wonden schrijnen en pijnigen mij Mijn rode rozen konden niets verzachten, niets vergoeden Ik strek mijn handen uit; tevergeefs grijp ik in de leegte om mij heen wrok en rancune...

Het was als een pistoolschot. Voor de eerste keer werd ik geraakt door een kogel die zich door de oppervlakte van mijn huid een weg naar binnen drong. Volledig in extase bekeek ik de holte in mijn borstkas, het gapende gat dat lonkte naar een zachte hand met helende werking. Ik voelde de pijn niet,...

De dansschool was gevestigd aan de Korvelseweg. Het zaaltje lag enigszins verscholen, een eindje van de straat af en was te bereiken via een binnenplaats. Ik was in die tijd nog mooi en jong en droeg de rozerode tafzijden jurk en de schoenen met de plateauzolen waarover ik bijna struikelde en...

Jij bent zo walgelijk bazig dat jij zelfs de identiteit van die ander aanneemt en bezit neemt van het leven van die ander. Jij weet keer op keer die ander te vertellen wat te doen in het eigen leven. Jij wilt jezelf zelfs de intellectuele gaven toe-eigenen van die ander die gewoon meer heeft te...

In mijn kamer getuigen nog altijd de cadeaus die je me eens, in lang-vergeten tijd schonk; de gordijnen die je voor me naaide en de grote foto van het Wilhelminakanaal met op de voorgrond de boot met kringelende rookpluimen uit de schoorsteen van onze tweeëntwintigjarige vriendschap die je...

Af en toe beschouw ik nog wel eens je portret en dan denk ik bij tijd en wijle dat die trekken van hemelse verhevenheid op je gezicht die mij zozeer plachten te inspireren en te herinneren aan eeuwige bovenaardse schoonheid in werkelijkheid een uitdrukking vormden van je onpeilbare droefenis die ik...

De tocht naar je hart heeft bijna vijf jaar geduurd. De weg ernaar toe was prachtig, intens met soms een verdwaalde hobbel... Maar voor mijn gevoel was het pad naar je hart de mooiste wandeling die ik ooit heb gemaakt. Jaren bleef ik het pad bewandelen, zonder angst, want ik wist dat als ik een...

Als ik nu jouw sleutel in het slot zou horen, dan zou ik meteen rechtop gaan zitten en de stralendste glimlach zou op mijn gezicht verschijnen... Als ik je nu zou zien, zou ik in je weg willen kruipen, om je vervolgens nooit meer te laten gaan... Als ik je nu zou zien, zou ik je willen zeggen...

Toen je me buiten gezet had moest ik bij nacht en ontij struinen langs het zwarte, diepe, kolkende water van de Piushaven, op weg naar het loket waar ze me zouden mededelen dat mijn liefde berustte op een waandenkbeeld, op een illusie.... Het is je niet in dank afgenomen, maar thuisgekomen...

Mijn hart was begraven onder scherven van het verleden. Het verlangen naar liefde was diep verborgen, onder ontelbaar laagjes van verdriet. In onze kwetsbaarheid lieten we beiden ons masker even zakken. In een kus, vonden twee verloren zielen, het gemis van geborgenheid.

Soms wens ik dat ik nooit je gezicht gezien had en voortgeleefd zou zijn in mijn woning, op mijn rommelige etage waarvan ik nog de foto's vol heimwee koester, in alle rust, onwetendheid en onschuld. Maar jarenlang troostte je me met je schoonheid, charisma en vrolijkheid al moest ik ook afwijzing...

Ik probeer het gevoel te begrijpen, van hoe je bij me kwam en toch weer wegging. Met mijn beperkte wijsheid, het inzicht door mijn vakgebied en toch het ging weer mis. Ik probeer te beredeneren wat het verschil is tussen cultiveren en sublimeren, tussen herhalen en opnieuw beginnen. Niet steeds...

Drieëntwintig jaar vóór de huidige dag was aangebroken, de dag van Kerstmis 2019, kennelijk de dag van onze verzoening, was mijn vriend uitgebarsten in helse woede en had hij zijn scheldwoorden op mij afgevuurd.... We konden elkaar niet vergeten. In ons innerlijk bleef het beeld voortleven van...