Hartenkreten over familie

Ik had iemand nodig, in dit leven. Ik werd ontvangen door een moeder, die vanaf de eerste seconde van mijn aards bestaan voor mij zorgt. Ze heeft altijd voor me gezorgd, vanuit haar liefde en volledige toewijding. Ik geloof, dat ik hier mee een zeer dankbaar mens kan zijn en blijven. Ik geef haar...

Het weer is zo vreemd, zo wisselend, zo onvoorspelbaar. Je zult maar bij de weersvoorspellingen werken. Nu kun je natuurlijk voorspellen dat het zal regenen, hagelen en dat de zon zal gaan schijnen. Dan heb je altijd een goede kans dat de weersvoorspellingen kloppen. Vanmiddag heb ik al 2...

.....en zo herinner ik me degenen die vóór mij leefden; die zozeer geleden hebben en die het leven, als was het een estafettestokje, aan mij doorgaven; degenen van wie ik afstam; van wie de genen krioelen in mijn cellen en bloed; mijn trotse en gevoelige ouders. En zo zeg ik stilletjes voor mij...

Toen wederom een herfst inzette met een enkel vergeeld blad dat neerdwarrelde vanaf het geboomte aan mijn venster, heb ik in de stad, mijn geboortestad, en op het plein, waar ik als een verdoolde, als een verdoemde, als een uitgestotene heb rondgezworven toen ik zocht en niet kon vinden wat ik...

Niemand laat zijn eigen kind alleen. Dat is een liedje, maar van wie dat ben ik vergeten. Toch klopt dat niet altijd. De vrouw die ik ken is min of meer in de steek gelaten door haar ouders. Waarom? Ik zou het echt niet weten. Het is een aardig mens, die voor iedereen het goede wil. Het...

Ik geef toe, ik heb ook gekeken afgelopen zaterdag. De nieuwsgierigheid won het van verstand. Zoals verwacht waren daar de vooraanstaanden die spraken van de overledene niets anders dan goed. Hypocriet, want de dode was in leven behoorlijk arrogant en hoofs. Herenclublid Marcel had geen gefakete...

Zo ben ik opgevoed, de paplepel kwam er aan te pas, 'zo is het en niet anders'. Ik at wat de zwart emaille pot schafte, mijn vader beunde in het weekend bij om al die bekkies te kunnen vullen. Mijn moeder bewerkte op de trapnaaimachine (Grizner) de krijgertjes, kleding uit meelij gegeven, en die...

Mijn vader is een opa zoals je er nog nooit een hebt gezien. Als hij binnen komt begint mijn dochter te stralen en wil alleen nog maar streken uithalen. Kom opa ik ga je weer make-up op doen; oke zegt hij maar gebruik ook eens wat groen. De ogen zijn nu klaar nu alleen de nagels nog maar, paars...

Zij is het geweest, zij moest het kennelijk zijn; mijn "vreemde" tante C. die met mijn ouders, mijn ooms en grootmoeder het kapitale vooroorlogse hoekhuis in de G.-straat bewoonde, die mij al bij mijn eerste ademtocht het leven heeft gered; de bevalling was zwaar en moeilijk geweest en tante had...

Als kind van veertien had ik al snel in de gaten dat ze “vreemd “was. Dat viel vooral op als ze begon te praten. Hoewel ik haar taal verstond kon ik er niets van maken . Snel en verward, zo Ingrid… ratelde ze maar door. Tante Monica scheen als enige te weten wat ze wilde...

...en als we dan bij oma mochten komen op een van de eerste dagen van elk nieuw jaar in het kapitale vooroorlogse hoekhuis waarin we geboren waren en dat we eens zelf bewoond hadden, gaf ze ons die nieuwjaarskoeken, die ovale bruine koeken waarop in geglaceerde witte letters de goede wensen voor...

Toen de regen tegen mijn ramen kletterde en kletste op een late januaridag die op de een of andere manier het voorjaar vervroegd scheen in te luiden, bracht ze mij het kleed. Het vormde een late en onverwachte herinnering aan de liefste, genaamd Cecili, sinds lang niet meer in leven, die de...

Somber tuur ik in de verte, in de hoop een geel stipje te ontwaren. Ik sta op het perron te wachten op de trein van Maarssen naar Utrecht. Ongeduldig klik ik met mijn hak op de grond. Mijn gedachten zijn bij mijn zoon die vanochtend snikte dat hij niet naar de bso wilde. Zijn verdriet voelde zo...

Wat de komst van een computer allemaal niet met zich mee kan brengen. Mijn ervaring is in elk geval heel positief. Ik kreeg een mail, omdat ik op schoolbank met mijn gegevens stond. Wie schetst mijn verbazing dat ik een mail kreeg van een heel klein buurmeisje, dat vroeger bevriend was geweest...

Toen de esdoorn aan mijn venster uitbottende knoppen van veelbelovend helgroen gebladerte droeg en iedere dag een ietsje meer in bloei kwam te staan en toen de maisgele en citroengele narcissen in het plantsoen dicht opeengedrongen, als zochten zij steun bij elkaar, weerstand boden aan de nog...

De gordijnen zijn dicht en in het hart van de huiskamer brandt de gashaard. Buiten heerst een machtige koning winter. Binnen is daar pays en vree helemaal niets van te merken. De kinderen mochten de eerste helft PSV- Feyenoord kijken en liggen tevreden op bed. Jij bent de verjaardag van de jongste...

Ik weet nog dat ik uit het ei kroop, donsnat en moede van het tikken met mijn eitand tegen de binnenkant van de schaal. Vermoeiend hoor, zo'n geboorte, en ik moest 't ook nog allemaal zelf doen. Pas bij het uitvliegen verweet ik mijn ouders mijn moeizame terwereldkoming, zelf wisten zij niets...

Op de zender Discovery is 's morgens een programma te zien over vier broers op een autosloop in Duitsland. Naar dit programma kijk ik vaak en met veel genoegen. Ten eerste is het een leuk programma en begin van de dag en het is ook grappig. De vier broers zijn echte broers, eentje is de oudste...

Het Burgemeester Stekelenburgplein bij het station in Tilburg wordt sinds kort gelardeerd door kennelijk vrolijk en opgewekt opspattende en bruisende fonteintjes die het plein opluisteren en eer aandoen. In de koffieshop aldaar wacht ik en moet de onoprechte glimlach weerstaan van jonge meiden...

Heel voorzichtig nam hij haar handen in de zijnen. “Niet huilen joh”; zei hij. “Je wordt er beslist niet mooier van”. Ze keek vanuit haar betraande ogen naar hem op. “Maar…..”; snikte ze, “ze is zo gemeen!”. Het beeld dat hij nu voor ogen kreeg, was er een van wel 40 jaar...

Ik heb een zus, echt waar! Een tweeling zus zowaar. Zomaar toegeworpen en ongevraagd. Het overkwam me en ik ben blij. “Alles zal u toegeworpen worden” Dit is een zin uit het verleden die bij me is blijven hangen. Waar dat vandaan komt weet ik eigenlijk niet. Haar naam is net als die van...

Wij noemden het de kelderkast, maar het was slechts een kast onder de bovenwoning van de buren. Door daar in te lopen moest je steeds meer bukken en vond je als kind onschatbare dingen. De onschuld ontdekte achter die deur te grote schoenen en kleding die ons niet paste, maar wij trokken het ons...

De tante bracht haar leven door tussen de kloostermuren. Bij "Mater Misericordiae" bezocht ik haar nog vaak terwijl de overige familie het liet afweten. Tante zat meestal gebogen over haar brei- of haakwerk dat zij wegens haar blindheid op de tast volvoerde. Ze bracht het tot de leeftijd van...

Het is voor een ieder van ons vanzelfsprekend, dat wij binnen enkele seconden of delen ervan informatie kunnen vergaren of versturen naar vrijwel elke plek op onze aardbol. De ontwikkelingen in de ruimtevaart, die de mens in staat stelde o.a. communicatiesatellieten in een al dan niet...

Mijn broer ontving mij hartelijk. Hij pakte me bij de hand en liep enthousiast op zijn "speelgoedkast" toe, een kleine muurkast waarin hij zijn schamele spulletjes bewaart en noodde mij met hem een spelletje "Memory" te spelen. Hij legde de kaartjes met de kleurige afbeeldingen omgekeerd op...

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van...

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren...

Zonder V.H.J. de Beer had de wereld op deze wijze niet meer rondgereden! Hij ontwikkelde met collega's een revolutionair idee betreffende katalysatoren. Hij gaf lezingen over de hele aardbol. Vergezeld door zijn vrouw Lucy liet hij overal zijn baanbrekend werk horen, om nooit verloren te laten...

Hij was de broer van onze vader en we noemden hem "Der grosse Vertreter". Op de familiefoto uit 1947 is hij nog een jonge jongen. Hij draagt evenals zijn oudere broers Willem en Guus een net colbertje met een wit overhemd en een stropdas; kleding die hem eigenwijs maakt en vroeg oud, als zou hij...

De tante, de zus van vader, staat afgebeeld naast haar drie broers en haar ouders op de familiefoto in zwart-wit die nog altijd mijn kamer siert. Deze stamt waarschijnlijk uit 1947. Op de foto draagt ze een geruite bloes en zwarte spencer en de ziekenfondsbril met ronde glazen en haar haar krult...