Hartenkreten over familie

Ze vroeg me indertijd, als je op de rommelmarkt van die plastic poppetjes ziet, wil je ze dan meenemen en zo kom ik door een kreet van Ineke ineens op het poppetje. Een dierbaar stukje wat in mijn huis staat. Ik bracht inderdaad diverse poppetjes voor haar mee die ze ook gebruikte, later zag ik pas...

Zal ik even, vraagt manlief wanneer ik met volle handen naar de keuken loop, zal ik even....nee, zet jij Ma maar in het licht, zeg ik dan. Vaste prik om elke avond je ogen te zien oplichten bij de vlammen van de kaarsjes... Ik loop alleen naar de keuken, vaste prik, geef haar een knipoog, ze staat...

Er komt een tijd, dat bepaalde dingen gewoon aan vervanging toe zijn en zo is onze slaapkamer het eerst aan de beurt, dat mag ook wel het is tenslotte vijftien jaar geleden dat er iets mee gebeurde maar ja, je slaapt er alleen maar, toch? We zijn op een wankele leeftijd dat die acties gewoon niet...

Niemand laat zijn eigen kind alleen. Dat is een liedje, maar van wie dat ben ik vergeten. Toch klopt dat niet altijd. De vrouw die ik ken is min of meer in de steek gelaten door haar ouders. Waarom? Ik zou het echt niet weten. Het is een aardig mens, die voor iedereen het goede wil. Het...

Het weer is zo vreemd, zo wisselend, zo onvoorspelbaar. Je zult maar bij de weersvoorspellingen werken. Nu kun je natuurlijk voorspellen dat het zal regenen, hagelen en dat de zon zal gaan schijnen. Dan heb je altijd een goede kans dat de weersvoorspellingen kloppen. Vanmiddag heb ik al 2...

Heel voorzichtig nam hij haar handen in de zijnen. “Niet huilen joh”; zei hij. “Je wordt er beslist niet mooier van”. Ze keek vanuit haar betraande ogen naar hem op. “Maar…..”; snikte ze, “ze is zo gemeen!”. Het beeld dat hij nu voor ogen kreeg, was er een van wel 40 jaar...

Wat de komst van een computer allemaal niet met zich mee kan brengen. Mijn ervaring is in elk geval heel positief. Ik kreeg een mail, omdat ik op schoolbank met mijn gegevens stond. Wie schetst mijn verbazing dat ik een mail kreeg van een heel klein buurmeisje, dat vroeger bevriend was geweest...

Ik heb een zus, echt waar! Een tweeling zus zowaar. Zomaar toegeworpen en ongevraagd. Het overkwam me en ik ben blij. “Alles zal u toegeworpen worden” Dit is een zin uit het verleden die bij me is blijven hangen. Waar dat vandaan komt weet ik eigenlijk niet. Haar naam is net als die van...

Als kind van veertien had ik al snel in de gaten dat ze “vreemd “was. Dat viel vooral op als ze begon te praten. Hoewel ik haar taal verstond kon ik er niets van maken . Snel en verward, zo Ingrid… ratelde ze maar door. Tante Monica scheen als enige te weten wat ze wilde...

Ik geef toe, ik heb ook gekeken afgelopen zaterdag. De nieuwsgierigheid won het van verstand. Zoals verwacht waren daar de vooraanstaanden die spraken van de overledene niets anders dan goed. Hypocriet, want de dode was in leven behoorlijk arrogant en hoofs. Herenclublid Marcel had geen gefakete...

Hoi Hans, Even bijpraten over hoe ik er nu voor sta. Inmiddels vakantiegeld en teruggave belasting ontvangen, ik kan er minimaal een half jaar tegenaan, misschien wel langer. Dus je hoeft nog geen liggende gelden vrij te maken, op korte termijn, om je broertje WEER te redden van een nakend...

Het is voor een ieder van ons vanzelfsprekend, dat wij binnen enkele seconden of delen ervan informatie kunnen vergaren of versturen naar vrijwel elke plek op onze aardbol. De ontwikkelingen in de ruimtevaart, die de mens in staat stelde o.a. communicatiesatellieten in een al dan niet...

De familiefoto is ongetwijfeld genomen in 1962 bij onze trouwe buren. Het daarop afgebeelde tafereel wordt begrensd door de zware, groene, velours gordijnen die ik me nog zo goed herinner en die een sfeer van gezelligheid en beslotenheid deden ontstaan. Mama omarmt op de foto mijn zusje gekleed...

Op 10 december, je zesenzestigste verjaardag, stonden de bomen aan mijn venster in een stille, koude, dichte mist. Je bent een winterkind, mijn zuster. In 1956, drie jaar na mijn geboorte, kwam die vreemde zuster en toen ben jij, mijn levenslange kameraad en metgezellin voor het leven, aan mijn...

Ik had met de trouwe Regiotaxi en een lieve, goedhartige chauffeur het parcours gevolgd dat via Udenhout (waar de uitbundige Kerstversieringen zijn uitgespannen boven de brede straat, die is als een avenue) de inrichting bereikt waar mijn zeer zwakbegaafde broer nog altijd zijn dagen rekt. Het...

Bezoekers zijn altijd welkom in de lage paviljoens van "Prisma" in Biezenmortel die verspreid liggen over een parkachtig terrein en ook in het gebouw met de kale, "prikkelarme" maar door geldgebrek weinig opgesierde wanden waar sinds jaar en dag mijn broer verblijft. Vele "cliënten" van...

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of...

"Vergeeft u mij, ik huil" of woorden van die strekking kwamen van mijn lippen en ik voegde eraan toe: "Dat kan weleens voorkomen hè?" in de bloemenzaak, waar men alles al heeft meegemaakt, waar schitterende, uitbundige, zomerse boeketten getuigen van een onaantastbare schoonheid, zozeer...

We waren bijna de enigen in de enorme bioscoopzaal en we zonken weg in de diepe roodpluchen stoelen en terwijl de film zich alsmaar voortsleepte (een film over parende edelherten, ingegraven insecten en grote zwermen laagvliegende vogels) gingen mijn gedachten uit naar mijn enige zus, naar mijn...

Ik opende de doos. Daar lagen op een bedding van crêpepapier de poppenkleertjes, kunstig gebreid uit fijne garens en samengesteld uit steken, die alleen aan tante Miet bekend waren..... Een heel specifieke geur van kamfer steeg uit de doos op. Ieder jaar als we naar het klooster, naar tante...

Er heeft een veldslag gewoed in mijn familie, die dood en verdoemenis gezaaid heeft en de gelederen zijn uitgedund als door een pestepidemie. De stad, de oude vestingstad aan de Dieze, vormt het decor voor mijn ontmoeting met mijn bejaarde tante. Den Bosch ligt er stil en grijs bij en ver...

"Out of the blue" kwamen plotseling mijn langvergeten neven met hun echtgenotes uit het verre Canada naar mij en mijn oude moeder. Terwijl onze Nederlandse familie razendsnel uitstierf als ratten tijdens een pestepidemie, bleken wij ineens te beschikken over een aantal aantrekkelijke jonge...

Ach oma, hoe zorgelijk en ouwelijk sta je op die foto uit 1955 in je zwarte kledij! Je was toen al ziek en met mijn vroegste intuïtie besefte ik dat die geheimzinnige ziekte je sloopte en dat je daarom altijd op die sofa lag in die verduisterde kamer in dat oude, bouwvallige huis. Ach oma, hoe...

We schreven 1976. Het kabbelende, grijze water van een Zeeuws meer omringde met haar golfjes de boot met de vlaggenstok aan de achtersteven die het rood-wit-blauw droeg. We waren daar op vakantie in dat lang-vergeten jaar waarin het niet ophield met regenen en we de weiden doorkruisten en de...

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wacht...

De winkel in de X-straat, waarboven in krullerige witte letters de naam van de eigenaresse stond vermeld, was ik al vaak gepasseerd en ik had een blik geworpen op de merkwaardige, grillig gevormde, futiele, misschien kunstzinnig verantwoorde en nietige sieraden in de etalage. Vandaag ga ik er naar...

Zacht en stil ging zij haar weg, altijd al als een onbegrijpelijke, als een onbegrepene. Slechts af en toe barstten de opstandigheid en de teleurstelling uit haar binnenste als lava uit een schijnbaar uitgewerkte vulkaan. Ze trad in het huwelijk bij wijze van conventie, omdat zoiets de...

De tante, de zus van vader, over wie ik onlangs schreef en die haar tragisch levenseinde eens vond in een verpleeghuis in Ewijk, stond in onze familie bekend om de grenzeloze lusteloosheid waarmee zij langdurig en neerslachtig op de bladzijden van een roman kon blijven staren zonder iets te lezen...

Het is in feite toch wel wonderlijk hoe sinds jaar en dag in vele cafés en restaurants het suikerzakje circuleert.... En zo verschafte men mij een wondermooi exemplaar bij mijn bezoek aan Café-Restaurant "De Rustende Jager" met een kleine, petieterige afbeelding erop, als een klein,...

In het dorp waar mijn eenennegentigjarige tante haar ongetwijfeld laatste levensdagen nog altijd rekt en voortzet, kennen de ouderen elkaar en zij begroeten elkaar hartelijk. Vandaag was ik welkom in het kleine huisje waar de piano nog stond, waar de oude, pontificale staande klok uit 1910 de uren...