Hartenkreten over jaargetijden

Ik zit in m'n luie stoel een blik werpend naar buiten alwaar het mistig is, de wereld dus erg klein; er vallen gestaag blaadjes naar de grond. Ik ben niet lui, de stoel is dat wel, het is somber buiten, de mistige deken, die over het land hangt, zorgt voor een wat kille omgeving. Een...

Zo vaak als we de afgelopen dagen hoorden: oh wat is het koud, zo veel lachende gezichten zagen we vandaag, met een stralend zonnetje. Het schaatsen is over, die kunnen weer in het vet, in de doos, of op marktplaats, voor een poosje natuurlijk want we rekenen allemaal op volgend jaar opnieuw op...

Kijkend naar buiten waar het de laatste tien minuten allengs donkerder wordt, kun je wachten op een bui van ongekende omvang.... net geschreven vallen met een bloedgang de eerste druppels eh, nee de stralen naar beneden, geen zonnestralen, die hadden we vanmorgen! Het is nog eventjes herfst, al...

Weerswaarschuwing: code oranje voor een paar provincies, de rest houdt het bij code geel, de laatste maandag van de maand Januari gaat geteisterd worden door storm Corrie- gisteren was het ook al feest, schepen voeren tegen bruggen, bomen knapten als lucifers en parapluutjes moesten het...

En jawel- na een paar weken afzien wat het weer betreft dan, doet de naam: Lente precies wat ervoor staat namelijk: een zonnetje laten schijnen, bomen in bloei, hier en daar narcissen en groen, veel groen. De blaadjes komen aan de bomen, nou zou ik dat ook doen als ik een ontluikend blaadje was,...

Mooi weer. Mínder goede omstandigheden. (Buiten)gewoon slecht weer. Terecht! Welke informatie de meteorologische meter ook gaf/geeft, geplukt moe(s)t er worden. Juist natuurlijk. Veiling, groothandel, (groente- en) fruitzaken, maar bovenal wij als consumenten appreciëren te kunnen kijken,...

Aan de oever lonkt een boomstronk, grillig. De nevel breekt, als in een sprookje. Zonnestralen besprenkelen licht als feeënstof over het water. Ik ga zitten, gewoon om te kijken. Het is de lente, zij parelt hier, nu. Vlak voor mij daar ligt zij, zo maar voor het grijpen. Even denk ik het helemaal...

De rust van dit bos geeft mij altijd zo'n rijk gevoel. In het bijzonder in de herfst. Het dan dagelijkse veranderende kleurenpalet, het tempo der dingen, dat tussen die weelderige herfststormen en mystiek rustige ochtenden van nevels lijkt te pendelen. Zie dan toch die in de verte stil grazende...

Ja, ik voel het. Ruik het en zie het! Alles loopt uit. De struiken en bomen. Elke vogel vliegt met een takje door de lucht. Je zou er bijna een helm van op gaan dragen. Gaan ze weer druk bezig zijn met het nestje bouwen. Goed dat wij mensen niet zo zijn. Allemaal in de lente lopen...

Onder een helderblauwe hemel met weelderige Oer-Hollandse wolken fiets ik vandaag langs de velden van Brabant naar huis. De wolken zijn hagelwit in de top en verkleuren onheilspellend donkergrijs in hun bodem. Sommigen hangen laag, dreigen zich ieder moment bruut over het land uit te storten....

Taal is niet aan mij besteed, vaak kom ik niet uit de woorden die ik zou willen bezigen. In de kop zit het goed, maar zodra ik alles op de goedbedoelde rij wil zetten gaat het mis. Het is net niet wat ik wilde zeggen, de crux ontbreekt evenals de pointe. Ik beken derhalve kleur. Lente, ach de...

In oktober tonen struiken vol vlinderbloemigen hun gele pracht. Die mooie heesters doen sterk aan brem denken, maar kunnen het toch niet zijn. Brem heeft namelijk kleine zachte blaadjes. De eerstgenoemde struiken zijn van boven tot onder vol leerachtige, puntige bladen, scherpe naalden. Ja wat...

Die bomen in de tweede helft van oktober bieden een vrolijk kleurenspel. Ze zijn als heel grote geelrode appels met diepgerimpelde schillen van ouderdom. Niettemin zien deze reuze vruchten er smakelijk uit en hebben een hernieuwde jeugdige blos.

In de vroege herfstmorgen gaat de weide geheel schuil onder dichte, schone nevel. Die witte wereld streelt mijn ogen, vraagt mij om langer hier te toeven, Die grondwolk met vocht drenkt de hele vlakte vol gewassen onder zich.

Bruin, dor loof bedekt de bosgrond ven het bekende sprookjespark; ondanks rotting heeft het een aangename geur, die de Efteling tot krachtig, nieuw leven wil opwekken. Op sommige plaatsen vertonen sneeuwklokjes en krokussen zich bescheiden. Deze vroege bloemen bemoedigen tijdens hun kort bestaan...

De wanden van brede bosgreppels zijn vol dor bruin, waartussen jong groen glanst. Het speenkruid toont bescheiden, maar blij zijn stralenkransen. Hel, smal en puntig geel bemoedigt het schuchtere voorjaarsleven, bezit stuwkracht om alles wat nog in sluimerbloei ligt tot snel ontluiken en groeien op...

Bloemen tonen hun geweldige mengeling van kleuren, waarin sterke felheid en zachtzinnig gemoed vloeiend door elkaar geweven zijn. Dit geeft sterke speurzin om verder te kijken, tot je ogen vol bonte duizeling zijn... Om eens in het Wonderbos te toeven als enkeling, en diep snuivend te happen in de...

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper: glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt van...

Deze september wordt me nog geschonken.... Haar gesluierde, gedempte, gouden licht koestert mijn ziel en zintuigen en overspoelt mijn wereld.... Een vriend beroert de snaren van de viool van zijn hart nog altijd voor mij. Van ver bereiken zijn alwetende, ijsblauwe, stokoude ogen, die zijn als...

Ik ben geworteld in tijden die voor mijn bestaan liggen. In oeroude tijden liggen diep mijn wortels waaruit ik eens groeide. Aarzelend verschenen eens aan mijn stam fragiele takken tot zij werden wat zij nu zijn; harde houten stammen die niet meer schrikken van een briesje of harde windvlaag....

Een zweem van een naderend voorjaar, dat echter nog lang op zich zal doen wachten, zit al in de lucht en het leek de wereld te bezielen. De sneeuw was weggesmolten onder een zoele wind. Op het terras waar ik een warme chocomel dronk, huppelde een duifje met grijze kraag, tevergeefs verlangend dat...

Op 11 maart 1988, dertig jaar geleden, mocht ik in de Joannes van Oisterwijkstraat de sleutels gaan halen van de woning die mij sindsdien tot een thuis is geworden. Ik heb deze opgesierd en ingericht en de welhaast onvermijdelijke wederwaardigheden die ieders leven zozeer kenschetsen, zijn er...

Ik bevond mij, stil en "meditatief" op een bankje aan het Rosmolenplein waar enkele heren met forse apparatuur het zo lieflijke en zo onschuldige "onkruid" dat "voortwoekerde" rond de boomstammen wensten te verdelgen.... Maar mijn geest vertoefde in gunstige en vredige sferen. De zomer...

De grote hitte is verdwenen, overgedreven en meer gematigde temperaturen kondigen aan dat september op handen is; ondanks alles mijn meest geliefde maand.... Vroeger slepen wij de potloden als de school weer begon en dan legde de zuster de handwerkspullen klaar op de ouderwetse banken; de lappen...

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht. Het licht is al dat van oktober. Spoedig zullen de takken...

Zoals een klein, grijs lokje aan de slapen de oude dag aankondigt van overigens nog jonge en lieftallige personen, zo was te zien aan enkele geel en bruin verkleurende bladeren aan de bomen dat de herfst inzette. En zo trad de winterkou in bij je terugkomst.... Je warrige, grijze haar overdekte je...

Terwijl de psychologe in het sfeerloze vertrek haastig en ongeïnteresseerd de woorden neerkrabbelde die het levensverhaal van de cliënte vormden, keek laatstgenoemde uit het raam naar de veelbelovende maartbomen waarin al vogels nestelden en zij besefte dat het licht was zoals in haar jeugd toen...

Accenten van donkerrood en donkerbruin doorweven het overigens nog groene bladerdak van de esdoorn. De staalgrijze hemel vormt de achtergrond waartegen de grillige omtrekken van haar kruin zich aftekenen. De herfst is in aantocht; het licht is al dat van september. Spoedig zullen de takken...

Een nieuwe Lente doet ons huiveren om een virus, om een epidemie.... Kleine aanzetten van lieflijke blaadjes sieren al de takken aan mijn venster. Ze wiegen lichtjes in een briesje. Een Licht vervult mijn kamer, een Lentelicht; het trekt grillige sporen over de wanden en over het plafond (is het...

Toen een nieuwe lente inzette en fragiele aanzetten van petieterige blaadjes zich vertoonden aan de bomen voor mijn venster en nu zwarte vogels zijn teruggekeerd en nu zij vrolijke strapatzen maken op de takken waarop zij zijn neergestreken, ben je weergekomen. We hebben de fontein bij...