Hartenkreten

Het wordt me niet gegund, maar de vlekjes op mijn handen die groeien naar mijn armen die eens mijn kinderen omhelsden, die liegen niet de jaren. Afscheid is kortdag, zie daar maar eens tussen te komen met die honderden inzendingen. Wat ik zeggen wil is dat ik hier met plezier mijn stukkies heb ne...

Jouw hand lag in de achterkant van mijn nek. Haar warmte is nog voelbaar aan de onderkant van mijn schedelhuid. Jouw vingers zochten een weg door mijn haren, alsof ze op zoek waren naar de gedachten die door mijn hoofd dwaalden . Misschien weet je het nog niet, maar toen je mijn hand aanraakte r...

Wanneer ik de wanhoop van de wereld in mij voel groeien omdat ik er mij luttele seconden werkelijk mee verbind, word ik bij het minste geluid in de nacht wakker en voel de angst voor wat ikzelf en mijn kinderen in deze chaos van het leven zouden kunnen vinden en meemaken. In mijn gedachten, zoek...

Na het plakje van de "Mokkaschnitt", mevrouws favoriete lekkernij, ligt onze conversatie stil en ik probeer haar weer vlot te trekken door het onderwerp "honden, katten en overige huisdieren" aan te snijden. Daarop volgt wel enige, maar geen uitbundige reactie. We verhalen over de trouwe viervo...

Het was winter en het sneeuwde die dag. Op de markt liep ik de nachtjaponnen als het ware "tegen het lijf". Ze waren lichtpaars, roze en groen van kleur, wapperden in een zacht briesje vóór de kraam en leken een beetje op vormeloze zomerjurken volgens een mode van een lang vervlogen tijd. Maar h...

Het was op die zomerdag in die zomer, die zich breed en weldadig uitstrekte over de wereld en die onvermijdelijk en onstuitbaar de herinnering opriep aan verre, voorbije zomers uit mijn jeugd in mijn geliefde Oisterwijk, dat ik het naburige dorp opnieuw bezocht. Een glanzend-blauw treintje met tw...

Ergens in de gemeente Opsterland, dichtbij Beetsterzwaag, staat een gezellig hotel-restaurant, dat een ieder, die langs komt gemoedelijk wenkt. De blanke muren zijn als gladgeschaafd roomijs, waar verfijnd griesmeel in vermengd is. Die gevels noden de mensen uit om hierbinnen van versnaperingen of ...

VERJAAGD Een ooievaar wil wel eens lange zwerftochten maken. Hij kan neerstrijken in een voor hem onbekende polder. De reigers die in dat wijde land wonen, dulden zo'n indringer niet. Met rauwe, woedende kreten vliegen ze op de ooievaar af, die daar roerloos staat. De welbekende, legendarische ...

Ze had me gevraagd een setje mee te brengen waarmee ze pompoentjes zou kunnen vervaardigen: wollige bolletjes van garen die ze zou kunnen gebruiken om de eveneens zelfgemaakte poppen en beesten te versieren en te vervolmaken. Ik bewonderde haar zozeer om de moed, om de wilskracht waarmee ze nog stre...

Nooit meer zal ik de geur van de muffe gangen opsnuiven van het "oude" Zorgcentrum, waar een enkel gedateerd en waardeloos schilderij aan de muur hing, of de langwerpige tafel zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat raakte tegenover haar medebewoners over het zonlicht dat haar jeugd ...

De dertig jaren in het onderwijs waren snel voorbij gegaan, geruisloos, als diende de werkkring als lerares slechts om de tijd te doden. Generaties leerlingen waren voor haar ogen verschenen en ze had hen weer nagewuifd als de poort van de school weer achter hen dichtviel en zij een zekere of onzeke...

Op mijn heenreis naar het naburige dorp passeerde ik een hoog oprijzende molen met gladde, witte muren waarop spookachtig licht viel uit vele schijnwerpers. Ik ging op bezoek bij mijn klasgenote van de lagere school die de nonnen al evenmin op handen had kunnen dragen, en die, zoals ik mij herinner...

Er wordt véél geknutseld in de gezondheidszorg en niet alleen aan hartkleppen, pacemakers of prothesen. Meneer en mevrouw (arts en verpleegkundige) houden er een groot, sfeervol en rustiek atelier op na, gelegen achter hun landelijke en luxueuze woning, zoals blijkt na onze zoektocht door Breda, ...

Hij was een oude vriend die ik kende uit een lang vervlogen tijd en ik herinnerde me zijn belofte me bij te staan.... Met veel aarzeling en met grote twijfels nam ik tenslotte de telefoon in de hand en gaf hem veel omstandige verklaringen en inleidingen voor mijn in het algemeen en ook door de goeg...

Van Dale Groot woordenboek der Nederlandse taal omschrijft dit woord als volgt: “Het uit eigen aandrang en zonder nadere overweging handelen”. Wat brengt mij ertoe om over dit woord als uiting of begrip iets te willen opmerken? Het is een fragment van een reactie onder een recente bewering. He...

Sinds het afscheid van de allerliefste staan in mijn woonkamer op de zwarte vitrinekast met de glazen deuren vier slanke kobaltblauwe vazen met lieflijke Chinese motieven als vuurspuwende draken en feeërieke witte wolkjes. Aan hun onderkant is een fijn motiefje zichtbaar als was dit de handtekening...

Kort maar krachtige titel en ik heb geen hekel aan een tandarts, maar het is ook niet mijn meest favoriete uitje, al helemaal niet als je weet dat er wat staat te gebeuren, zoals vandaag. Al een poosje zit/ zat er een kies los, op zich geen ramp, dat zei de beste man bij de vorige controle ook, ...

Mannen zijn aan het werk naast de snelweg. Ze graven gaten in de grond als graven en tillen tegels op, deponeren ze in een laadbak en rijden af en aan met heftrucks. Een trotse struik die zo elegant, majesteitelijk en onbekommerd haar elegante, majesteitelijke en triomfantelijke crèmekleurige sche...

Eerst komt naar voren dat, omdat de Ramadan voorbij is, de moslimkinderen een vrije dag van school hebben, maar als een christelijk kind de school laat voor wat ie is, komt de schoolinspectie om de hoek kijken...zijn we nou gelijk of lijkt het alleen maar zo? Zwarte Piet en Sinterklaas precies ee...

Mijn oma had drie zoons: Willem (de oudste en mijn geliefde vader), Guus en Gérard. Op het familieportret van vlak na de Tweede Wereldoorlog, dat nog steeds mijn slaapkamer siert, kun je hun trotse gestalten zien. Guus, de middelste zoon, vertrok in 1955 met zijn elegante en gracieuze Ne...

Aan de rand van het bos lig een grasland vol hoge pluimen, dicht op elkaar. Het gewas geurt heerlijk in de avondkoelte, waaruit blijkt dat het steeds goed gedrenkt wordt, ofschoon er geen water te zien is. Maar lange slingers van moerasspirea tonen duidelijk aan, waar dat overhuifde, onzichtbare be...

Theater "De Nieuwe Vorst" in de Willem II straat in Tilburg mag er zeker zijn: het is representatief en monumentaal en er is hier een gelukkige combinatie tot stand gebracht tussen meer traditionele en eigentijdse architectuur. Hoewel ik sinds mijn jeugdjaren een echte Tilburgse ben en een oprechte...

Het was in de familie bekend: onze vader was een klein ambtenaartje: we betrokken kleding van een nicht: mallotige kleding die ons tot uitzondering maakte te midden van de klasgenootjes en waarom we genegeerd werden. Een tante had besloten ons, armlastige kinderen eens mee uit te nemen en te trakt...

Als momenten van de meest wurgende, ziekelijke en ziekmakende wanhoop herinner ik me de tijd, denk ik terug aan die zomer waarin ik mij bevond voor die woning in de C.-straat, die zich als een langwerpig lint, als een krocht uitstrekt. Boven de daken aan de overkant die arm, dat staketsel van die bl...

Nog is mijn enthousiasme niet getemperd of gedempt.... Ergens, ook in deze maatschappij, moet toch de "niche" zijn, dat oord waar de honingzoete weldadigheid en menslievendheid van mijn niettemin vermaledijde medemens mij tegemoet komt als een lauw briesje op een warme dag, als de verfrissende dr...

Zelden is er iemand verbaal althans, boos of kwaad met woorden, zelden zie je iemand iets schrijven die zo woest is dat de spetters van het papier afkomen, bij wijze van spreken. We zijn en blijven altijd netjes, proper bijna, praten en schrijven over lief'lijke dingen, worden zelden boos of woede...

Vertwijfeling, neerslachtigheid, angst, wanhoop en verdriet houden geen halt voor de deur van de Zorgwoning, integendeel.... Deze is ingericht als een zaal van een museum, met gestileerde beelden van katten en overige parafernalia, die overigens, ondanks alles, een koele, kille, klinische indruk ...

Ik ben geen voetballer. Ik weet wanneer de bal rond is, en of een speler buitenspel staat, maar het leer en het gras heb ik zelf nooit besnuffeld. Ik ben ook geen teckel. Ik weet dat het een hondje is, die het gras graag een plasje laat ruiken, maar ik loop zelf liever niet aan de lijn. Ik doe oo...

Na tientallen jaren van intensief schilderen ben ik het opeens zat en ik stop. Halverwege een schilderij nog wel ook. Het is het eerste in al die jaren dat ik zelf aan de muur zou willen hebben en nu heb ik bereikt wat ik wou bereiken. Ik maak het niet af omdat het nog zoveel mogelijkheden in zich ...