Hartenkreten

In de wachtkamer van de fysiotherapeute lagen op een massieve, stevige, houten tafel vele kleurige damestijdschriften die met hun teksten en foto's kennelijk wensten te suggereren, dat alle vrouwen fotomodellen zijn, op wie het leed geen vat heeft, en die altijd glimlachen met een rij parelwitte en...

Ergens in het wijde boerenland, Gemeenteweg 95 van de gemeente Dongen, staat een vriendelijk spijshuis, wiens ramen knipogen naar de Efteling van Kaatsheuvel en naar de bossen, vol landduinen, rondom Loon op Zand, daarbij vragen om binnen te komen. Zachte muziek uit allerlei landen klinkt zacht ove...

Wij leerden de goede, trouwe en nijvere Marianne op toevallige wijze kennen en ze zou gedurende twintig jaar onze woning schoonhouden, alsof het het Eerste Gebod was of de Categorische Imperatief dat iedere bacil en iedere spinnenweb uit de verste uithoeken van ons huis verdreven zouden worden. On...

In haar riante bungalow met uitschuifbare pui aan de te midden van het landelijke groen gelegen Berenstruikstraat woont mijn tengere buurvrouw Conny, sinds jaar en dag alleen, met haar hondje Piek als enige gezelschap. Mijn buurvrouw is bezeten van Picasso, de bekende Spaanse kunstenaar die werel...

Soms kom ik een van hen nog tegen. Het is de koffiedame die trouw iedere morgen de drank serveerde in de typekamer, gekleed in het uniform dat kennelijk mede de status van het bedrijf diende te onderstrepen. Vele anderen, die ik ook gekend heb zijn weggenomen door de onbarmhartige dood sinds ik ze...

Wat je van veel blijmoedig gelovende mensen hoort: "Lees je bijbel, bid elke dag en groei als christen." Ik streef dat na en hoe groei ik? Nee, ik groei niet in de hoogte en wijdte als een boom. Ik groei als een struik, die zijn stevige takjes kromt en daardoor min of meer koepelvormig is. Die s...

In mijn huis bewaar ik tot op de huidige dag een verroeste stormlamp; herinnering aan de merkwaardige, zonderlinge buurman Van Z., die tijdens de kwetsbare en eenmalige jeugdjaren van mij en mijn arme zus, doorgebracht in het arbeidershuisje dat in de schaduw en beschutting lag van de wollenstoffenf...

Op een dag viel de envelop in de bus alsof het voorbestemd was. Deze droeg mijn familienaam, neergekalkt in een bekend handschrift; schijnbaar het handschrift van mijn lang-overleden vader, kennelijk aangeleerd in die voorbije tijd waarin ook zijn schooljaren vielen. Ik was blij dat mijn moederlijk...

Nee, niet van de trap, ik hoor bijna de lezers meteen het liedje starten, dat heb ik nou natuurlijk zelf ook, ga de hele dag Dikkertje Dap, zat op de trap lopen zingen, maar daar gaat het nu eventjes niet om, neen. Hij wordt dik en als ik zeg dat hij dik wordt dan zou 'k dat bijna met vetgedruk...

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige win...

Het atelier voor kunstzinnige vorming is gevestigd in de kelderruimte van een cultuurtempel in het nabijgelegen dorp. Bij binnenkomst begroet mij een levensgrote pop met een lichtblauwe, flodderige badmuts op het hoofd en met een lange, lichtblauwe jurk aan, die weggelopen lijkt uit een theatervoors...

Ze doen geen vlieg kwaad, de homo's in Orlando. Ze dansen, drinken, flirten, zoenen, praten. Ze vermaken zich met muziek. Een gewapende haatcrimineel dringt de discotheek binnen, begint om zich heen te schieten, gijzelt mensen. Vanuit de discotheek wordt om politiehulp gesmeekt via mobiele telefoon...

Van de artefacten van de moderne textielkunst moet men kunnen houden. Op mij maken ze vaak een absurdistische, koele, koude, welhaast sinistere indruk die zelfs mijn middenrif in opstand doet komen en daar een welhaast fysieke weerzin doet ontstaan, vertaald in psychosomatische gevoelens van weerzin...

De vooruitgang van de vrouwenrechten heeft de laatste decennia zeker vorderingen gemaakt. In het bedrijfsleven en in de politiek hebben steeds meer vrouwen hogere banen en leidinggevend werk. Maar bij een enkel punt zet ik nog wel een groot vraagteken. Al heel lang is het gebruikelijk dat een man e...

Meteen al de eerste keer dat de vrijwilligster de kamer in het Zorgcentrum betrad, viel haar blik op een gitzwarte hond van stof met glanzende kop en licht geopende, vilten, roze bek. Mevrouw verkommerde en vereenzaamde tussen de muren van haar kamertje, in het luchtledige van haar eenzaamheid, t...

'Even een zakje vuil wegbrengen' zeg ik tegen eega en ik loop de galerij op, met mijn zakje huisvuil richting het containerhok... Eventjes de lift in, ik druk op "begane grond" en zoef langzaam naar beneden, zag vanuit mijn ooghoek haar al aankomen. Beneden staat zij dan weer, om de deur van...

Als de schaduwen op de muur vallen en wervelende patronen vormen, komen de herinneringen aan de oude tijd.... Er stond een berk voor het huis. Zij deed aan Russische winters denken. De schoonheid van de wereld was gaaf, ongebroken en ongeschonden. De zwart-wit-foto's uit die verre, vervlogen, voo...

De sociale media.... Ja, dat heeft wel heel wat voordelen! Scholen, onderwijsinstellingen, wat voor bedrijven ook, zenden berichten naar alle schermen in huizen en kantoren. Wat komt het heerlijk snel en ongehinderd over! Hoe rap kan men daar ook antwoord op geven. Allerlei reacties zwermen naar d...

Op een junidag waarop de gele, rode, witte en roze rozen in de plantsoenen als het ware alvast, zoals gebruikelijk ieder jaar, mijn verjaardag aankondigden, opende ik de zware, groengeverfde toegangsdeur van het trapportaal van het flatgebouw waarin ik sinds 27 jaar mijn domicilie gevonden heb. Ee...

Een zalige zomerse dag die je op verschillende manieren door kunt brengen, een beetje hangen, een beetje (klein beetje dan) zon. Wat zitten in de schaduw en als het te benauwd wordt, toch maar eventjes een ommetje maken... Een kort ommetje, zomaar zo'n klein rondje wat net genoeg is voor je bene...

Opnieuw ben ik naar de gebouwen en naar de weiden gegaan, waar ik eens de liefsten heb moeten afgeven, heb moeten overgeven aan vuur en aan aarde..... De zalen zijn mij nu bekend; ze zijn opgesierd met parafernalia die bezwaarlijk kunnen dienen om het leed te verzachten.... Er zijn velen komen opd...

Na vele jaren van literaire inspanningen gooi ik nu de knuppel in het hoenderhok en erken ik eindelijk, dat ik supermoe ben van al mijn literaire activiteiten. Ik presteerde zelfs boven mijn kunnen en de diverse redacties plaatsten maar een deel van mijn inzendingen. Hier op Nederlands.nl gebeurde h...

Op de dag waarop opnieuw onregelmatigheden in haar borst waren aangetroffen, had zij een groot, wijnrood kussen aangeschaft voor negenenveertig euro voor Binky, haar enige kameraad. Het was een koninklijk kussen en Binky lag er pontificaal op, als een vorst, met uitgestrekte poten. Zijn vacht draagt...

Het is een grijze dag in Biezenmortel. Onder een dichtgetrokken, grauwe hemel staan berkenbomen zij aan zij op het terrein van de inrichting en even verderop zie je de weelderige kruinen van kastanjebomen, verlevendigd door vele witte kaarsjes. Binnen, in de paviljoens, die fantasierijke namen drag...

Om je bescheiden, eenvoudige katafalk, gesierd door een fleurige rouwkrans van je diepbedroefde vriend, stonden zes stijlvolle, crèmekleurige kaarsen en een lied weerklonk uit je zo geliefde Oostenrijk; een treurig lied, toch gekenmerkt door een zweem van melancholie en zelfs door een zweem van vro...

Het was een impulsaankoop. In een advertentie in een winkel had ik gelezen: "Te koop: goed zingende, gezonde kanarie". De man was het beestje komen brengen, te samen met de grote, witte kooi. De totale prijs bedroeg 30 euro. Vanaf dat moment vergezelde hij mij: mijn Pietje met het "punk-kopje" v...

Nu de buschauffeurs langdurig staken en er wel degelijk een "maatschappelijke ontwrichting" is veroorzaakt, zoals ontkend wordt in de media, zijn we aangewezen op een stukje ongerief in de vorm van een busje van de Regiotaxi en mogen we diverse chauffeurs ontmoeten van allerlei pluimage. Zo leer ...

De zomer had vroeg ingezet en zich al warm betoond die dag en de avond, gelardeerd met de silhouetten van de oude bomen in mijn wijk, legde zich nachtblauw over de wereld toen ik een paar brieven ging posten.... Al eerder was een kat met een grijswitte vacht en een bandje om de lieve nek die kennel...

Wielrenners noemen zulks vals plat, en dat is precies waar deze site in is terechtgekomen. Geen berg meer te beklimmen, geen afdaling om af te sjezen, de uitdaging verdwenen. Obligatie is de norm, de maat wordt niet meer genomen. In Engeland noemen ze dat tell tales, voor de vertaling verwijs ik ...

Tweemaal per jaar moet ik mij op de onderzoektafel uitstrekken. Dan worden mijn borsten beklopt en gekneed als deeg op de tafel van een hardhandige bakker..... Vervolgens bevind ik mij met de regelmaat van de klok in een onvrijwillige, ongewenste, maar innige omstrengeling met het röntgenapparaat ...