Hartenkreten over natuur

We zijn dieren die een raamwerk/huis gevonden hebben dat ons doet overleven. Dieren leven niet volgens het raamwerk. Gedomesticeerde dieren persen we in ons raamwerk. Ik denk dat we alle nog beschikbare wilde aarde moeten teruggeven aan de dieren. De mens zal zich moeten terugtrekken uit de...

Gezinsverband uiteengerukt, kleuterschool ontelbaar gelijk, buitenschools opgevangen, je staat op een lijst waar je niet op wil staan, en zo begint het bewustzijn. Tegen de tijd dat hormonen chemisch jouw weg gaan bepalen besef je tegelijkertijd dat leven dood betekent. En dat maakt opstandig,...

En toch werd het weer licht, kwam de dageraad zonnebrandend uit de nevel tevoorschijn. Witte wieven stegen op uit het park, doorkliefden elegant de veelarmige plataan, rodekoolzwammetjes stonden daar zomaar, spontaan, in een grasveld te staan. Strakblauw had de ochtend de hemel gemist, maar tegen...

Het weer is donker en somber en geeft de dag niet de kleur waar het recht op heeft. Ik zie zo graag het licht van de dag, dat uit een heel assortiment van kleuren bestaat. Het geef je een licht gevoel van binnen en kracht en moed om aan alles te willen beginnen waar je al een tijdje geen zin in...

De regenboog straalt met al haar kleuren zodra de zon en de regen te samen zijn. Ondanks dat zijn het twee tegenpolen, die deze kleurenpracht met haar zeven kleuren in een boog laat staan. Het zijn de zeven kleuren van het lichtspectrum. Omdat het twee tegenpolen zijn zitten alle kleuren er...

Goede Morgen! Soms vraag ik aan moeder Natuur of zij de zon wil laten schijnen. Niet voor mijzelf want ik geloof nu eenmaal dat het alleen maar werkt als je het voor een ander vraagt en dan niet al te vaak. Morgen zou mijn vriendin jarig zijn en het regende al twee dagen. Ik vroeg aan haar...

HARK! DE KLYSTER SJONGT Hark, de klyster sjongt! Fannemoarn om seis oere wekker wurden en hearde in klyster sjongen. Jonge jonge wat waard ik bliid. Fuort en daliks sette ik it finster iepen, it wie nog tsjuster. Hy song hiel moai, kalm, boartlik, lud, helder, mei faryaasje, as wie it al...

Het is koud, maar de zon maakt veel goed, in de luwte is het best uit te houden. Tussen de kille wolken is het aangenaam toeven. Het voordeel van kou na een relatieve warme periode is dat bloemen langer in bloei staan. Overigens, de kievitsbloem is er vroeger dan vroeger. Mij maakt het niet...

Vogels: beseffen wij mensen wel eens hoe het zou zijn, als er geen vogels meer waren. Wij beschouwen het als iets wat thuis hoort in ons dagelijks beeld. Maar wat als ze er niet meer zouden zijn, beseffen we dan wat we zouden missen! Dat zou met een pen niet te beschrijven zijn. In de...

Mijn beste vriendin schonk me een maiskolf. Ze adviseerde me de langwerpige vrucht te ontdoen van het groene blad dat haar als beschermend omhulsel omgaf en haar te verwarmen. Daarna kon ik knabbelen aan de zo toepasselijk "maisgeel" genoemde bolletjes en ik vroeg me af hoe toch een Onbekende...

Ik wandelde in het bos en kwam tot de ontdekking hoe lang ik mij zelf dit fijne gevoel onthouden had. En ik was hier omdat een goede vriendin tegen mij gezegd had:‘Deze week ga je een keer weer eens het bos in, één zijn met de natuur”. Wat heb ik dit gevoel lang niet meer gevoeld: de...

Vogels zingen nog wat na. Een late vlinder fladdert om een verlepte bloem. De Gelderse roos draagt nog een vergeten trosje rode bessen. Door een laag van bruin blad prikt de rode hoed van een vliegenzwam. De natuur heeft veel moois in petto. Rozengeur en maneschijn. Te mooi om waar te zijn? ...

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en...

Daar waar de plataan regeert, de es en de els zoet regenen, de ruwe berk meedogenloos zwamt, de den anorexia propageert en de haag mussen herbergt, daar waait soms de wind. Daar kreunen kruinen, buigen takken, draait het blad 180 graden. Als het waait is niets meer zeker. Alleen de rode beuk...

Zacht en grijs krult zij om mijn voeten, ik laat haar begaan, er gaat rust uit van deze oude dame en ik dein mee op haar ritme, zij weet als geen ander van wat er was. Zij is als de zee, warrelend watergolvend trekt ze me bij de enkels onderuit, spuit het natte zand tussen m'n tenen. De oude...

En als de regen valt, de donder na de bliksem door de achtertuinen rolt, ja dan denk ik met weemoed terug aan mijn vader. Onder het balkon, schuin de benen weggestoken, daar kreeg ik een les in respect voor de natuur. Maar ik moest er, vooral, van genieten, van de klap na de flits.

Neptunus is reeds glad geschoren. Golven scheerschuim stranden en voegen zich bij een deinende opgeklopte massa. Een enorme dot slagroom op het uitgestrekte zandgebak. Door de wind op drift geraakte schuimvlokken dartelen rond mijn benen. Tentoongespreide luchtigheid.

De jaargetijden doen gekke dingen met ons mensen, de herfst blaast bladeren en stormt takken, een leven naar de knoppen. Een kastanjeboom staat kleverig afwachtend in kale wintertakken, ik waai uit en verlang naar de winterse rust, warm onder de dekens. De lente komt toch wel, miljoenen nuances...

Ga je maar warm lopen, zegt de trainer. Het stadion juicht, want zometeen komt hun favoriet in het veld, niemand weet dat hij zichzelf verkocht heeft naar een club in de heetste competitie van de wereld. De toeschouwer wil gewoon bedrogen worden. U kunt er iets aan doen, roeptoetert een...

De esdoorn, die sinds jaar en dag mijn woning beschermt, ontvouwt in dit seizoen haar kruin als een wonderlijke bosschage met de aanzetten van geel gebladerte zoals in de Natuur betaamt. Gele blaadjes resteren nog aan de andere boom aan mijn venster, gedeeltelijk kaal nu en zwarte takken tekenen...

In hun ogen zwemmen de bedreigde vissen in een wijde oceaan, zij vechten om het ware leven te vrijwaren, soms met gevaar voor eigen leven, de kwetsbare aarde is hun vriend. Zeeën, dieren en eilanden kunnen rekenen op hun steun, hun effectieve woede tegen milieuvervuiling en destructie is...

Voor de boekhandel waaien de kranten uit de krantenstandaard en ze worden onbetaald en ongelezen meegesleurd door de windgod Lugh. Een gelaarsde blondine probeert gefrustreerd haar Belinda-sigaret aan te steken, terwijl een scooter-held 'Jij bent een lekker ding!' tegen haar schreeuwt en lachend...

Het strand zandstraalt mijn kuiten, vergeten de sokken over de broekspijpen te trekken. De wind huilt en jaagt, snerpend regent de vloedlijn tegen de duinenrij, ik zak diep weg in mijn jas. De bulderende zee wordt heel even overdonderd, ik zag het licht weerkaatsen in schuimend zilt. Voort,...

Het roer moet om. Terug naar de natuur. We hebben al te veel water door onze wc's gespoeld. Teveel van de aarde geroofd en kapotgemaakt. En dat niet alleen. We hebben onze ware zelf ervoor opgeofferd. We zijn armoedig geworden naarmate we meer materiële rijkdom zijn gaan bezitten. Bezitten, dat...

Aha, zunne, ja, binnenkort ook in Brasschaat, toch is het multiculturalisme in Groot-Brittannië effectief nooit een proper politiek idee geweest, communicatief eerder een bijwerking van het gedrag van een gedutroueerde marktmeester of een skoon wijfke met veel te veel canvas. Dat jonge moslims...

Ik moest maar weer eens aan de slag in onze volkstuin, dat zou mijn zinnen verzetten, mij gezond doen afleiden van mijn ook nare, tragische liefdesperikelen, mijn geestesdepressie opkrikken, mijn wachttijd zinvol doden, mijn vitaliteit goed doen en me in conditie houden voor de hoopvolle toekomst....

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het...

Zwarte vleugels van overal overvallen mijn huis, in deze tijd van het jaar vliegen ze getwee met hun grappige grijze kopjes. Kauwen herkauwen hun afkomst, ze kunnen niet anders, vliegen in vlucht door de lucht over mijn dak en schijten alles onder als ze in de bomen van het park zijn beland. Nog...

In het park staat fragiel een boompje, haar wortels zuigen elk jaar de lente uit de bodem. Je hoort haar bijna zuchten, ze verlangt naar die eerste lauwe voorjaarsdroppels. Ontknop mij naar de bloesems, laat mij tot leven komen. In de week dat dat gebeurt, rijd ik op m'n fiets speciaal voor dat...

Daar staan op stakerige, houterige stelen, de rozen in die merkwaardige tuin aan het Westerpark. Zij dragen verschillende kleuren: roze, rood en geel, als waren zij de individuen die zij echter vanzelfsprekend niet zijn en nooit zullen zijn met ieder een eigen identiteit. Vaak ben ik de tuin...