Verhalen over overig

Je was zeven of acht jaar oud. Je wist dat het tijdstip was aangebroken als de mevrouw met de mintgroene kaarten in de klas kwam. Je wachtte lijdzaam tot je naam werd genoemd, je kwam naar voren en liep mee naar het busje. Vervolgens werd je in het geblindeerde voertuig, via een jou onbekende...

Mien was aan het stofzuigen toen de telefoon ging. Ze pakte de hoorn en zei haar naam. ''Dag mevrouw, hier met het kabinet in Den Haag.'' ''Sorry, dat geloof ik niet, u maakt een geintje.'' ''Neen mevrouw, namens de minister-president mag ik u met een echtgenoot uitnodigen een rondgang...

Wie kun je nog vertrouwen tegenwoordig zei mijn buurman gisteren tegen mij. Inderdaad dacht ik wie en wat kun je nog vertrouwen. De politiek niet meer, de media lang niet altijd, de sociale media helemaal niet meer. Het bedrijfsleven buit ieder zwak punt uit van de mens om geld aan te verdienen en...

Of kleinzoon Barry een weekje langs kan komen. De vraag werd gesteld door mijn jongste dochter. Een leuke meid, maar zwaar katholiek (heeft ze niet van mij hè – niet mijn schuld) en dus een heel koppel kinderen daar in hun afgrijselijke betonstad. In deze tijd komen de muren en ook de kinderen...

Nadat ik de container weer bij de weg in de bergruimte had gezet, zag ik ze liggen. Verdorie muizen, ja hoor ik had er op het nieuws al iets over gehoord, door de zachte winters, vermenigvuldigen die deugnietjes zich razendsnel. Maar albinomuizen had ik nog nooit gezien. Goed tamme witte muizen...

Hij rent door de lege straten, waar de huizen hem spookachtig aanstaren. Geen mens te zien, geen geluid te horen. Op de daken zitten grijnzende vogels doodstil te wachten tot hij valt. Opeens een oorverdovend lawaai. Hij schrikt, valt, ziet de vogels snel op hem afkomen… Verdwaasd kijkt hij...

Op de rand van mijn bed zat een heel klein mannetje. ‘Wat denk je van het leven?’ vroeg hij en lachte zoals alleen maar kleine mannetjes kunnen lachen. Toe maar, knikte hij aanmoedigend. ‘Ik vertel het niemand. Ik verzwijg alle geheimen zoals geen mens dat doet.’ Ik voelde een verlangen...

Kees was in zijn auto onderweg van zijn werk richting zijn huis. Zijn nachtdienst zat erop en met een rustig tempo van 80 kmh, bewaakt door zijn cruise control, was de omgeving van de polder nog grauw terwijl in het oosten al een vage verlichte streep van het ochtendgloren zichtbaar werd. Hij...

Amsterdam, Februari 2018 De film gaat er echt komen. Een spannende film over de dagen oorsprong. Hij weet het nu zeker. Ze gaan een film over de dagen van oorsprong maken. Er hangt een zoete geur van regen in de nachtelijke achterbuurten van de stad. Er staan hier veel gebouwen leeg, om te...

De zon scheen en het bloed op het zandpad verdroogde. Niets herinnerde nog aan het vreselijke voorval. Behalve het stukje zoutbrood misschien, aan de kant van de weg die door de botsing uit Julia’s hand was gevallen. Zij had altijd al minder snel gegeten dan Maria die het broodje allang op had....

Mijn katholieke dochter belde afgelopen weekend en vertelde dat de scholen nog steeds dicht bleven. ‘Ja lieverd, dat nieuws is zelfs hier in de binnenlanden van het barre noorden doorgedrongen,’ was mijn enigszins flauwe antwoord. Natuurlijk voelde ik wat er ging komen. ‘Nou Pa, wat ik...

Met een terloopse beweging tik ik de sliert verdorde bladeren van mijn hordeur. Het volgende moment realiseer ik me dat dit niet logisch is. Verdorde bladeren midden in de zomer. Noch de plaats, in het midden van het gaas. Op het plankier van mijn balkon ligt een slak. Samen met een pluk...

De schrijver van korte verhalen reed in z’n rolstoel door het winkelcentrum en kwam daar een hem onbekende tegen, die hem wel 'kende'. ‘Goedendag, u bent toch die schrijver van korte verhalen? Ja, ja, zeker weten, ik herken u van internet. Uw laatste verhaal was weer fraai.’ ‘Dank u wel...

Mijn vrouw en ik zijn zo’n stel dat de taken in en buitenshuis naar behoeven verdelen. Zij is over het algemeen de tuinvrouw – voor zover dat nog wil. Op dat gebied verzorg ik slechts het grovere werk – hekken maken, afrasteringen aanleggen, maaien enz. De was is haar afdeling, ik ben...

Tussen kolenhok en hooikist beleefde ik het Rotterdamse bovenhuis gedomineerd door de sfeer van de woning in de straat achter de onze. Op driehoog stond ik naast het kolenhok voorzichtig tegen de gescheurde ballustrade van de waranda en had inzicht bij de achterburen. Inplaats van een balcon...

Het is niet erg warm. Maar het is fijn toeven in de tuin, gezelschap gehouden door een glas helder water en een boek. Zonder een voet te hoeven verzetten zit ik in Bandoeng of Klaaswaal. Het volgende moment vaar ik op een kleine viskotter of zit ik vijf weken in een ballon die over Afrika vliegt....

Thuishaven en vangnet. De spin zoekt zijn hoek, in het verborgene creëert hij zijn web. Zijn grote vijand is de mens, met een onstilbare behoefte aan controle. Zelfs de meest verborgen schaduwplekken ontkomen niet aan diens ingrijpen. In één rats gaat daar dan het grootse werk. Opnieuw...

Liselore werd wakker in de heksstudentkamer die ze boven de kapsalon gehuurd had. Het was de eerste ochtend in haar nieuwe leven in Triastad. De tovenaarcolleges begonnen over een paar weken pas. Maar ze wilde meedoen met alle activiteiten die het nieuwe studiejaar in de stad zouden inluiden, en...

Beste Catrinus vroeg iemand me, waar komt dat haiku-gedoe van jou opeens vandaan. Laat ik die persoon en u maar vertellen dat zoiets op je pad komt. Ik las een paar mooie aansprekende Haiku’s (op gedichten.nl) en ja dan ga je het zelf ook proberen. Het is best nog wel moeilijk om een goed Haiku...

Van de week kwam een journaliste voor een reportage in verband met het thema verbinding. Onze gemeenschappelijke tuin van het hofje waar ik in woon is die verbinder en deze is te bezichtigen in het kader van het landelijke Open tuinenweekend. Zij sprak met enkele bewoners waaronder mijzelf. Na...

Ik ben parfumeur, in m’n vakkring Neus genoemd. Heel m’n leven staat in het teken van m’n neus, die verzekerd is voor een miljoen. De wereld bestaat voor mij uit geuren; mens en ding laten moleculen achter die ik oppik met m’n neus. De rechter knikt bevestigend: ‘het is een knaap’. ...

In de duisternis kwam hij aan. Hij parkeerde zijn auto op een hobbelig paadje en liep zacht naar een al openstaande deur. De stilte was om te snijden, de duisternis liet hem struikelen over stenen en stukken hout, geen lantaarn in zijn bezit, alleen het licht van de maan dat hem leidde naar weer...

De dag brak aan dat Liselore haar draak zou ontmoeten. Ze ging daarvoor naar het bos met Spetter en Hoorntje. Bij de grote eik ging ze zitten en wachtte. Spetter maakte zich klein en rustte op haar schouder. Hoorntje lag naast haar met zijn hoorn in haar schoot. Een heldere winterzon scheen door de...

Het jaar na Liselores zestiende verjaardag, verhuisde Fedan naar een andere stad. Hij ging daar studeren. In de weekeinden zou hij terugkeren naar het huis van zijn ouders in Mosastad, en zou hij Liselore zien. Dat ging een paar weekeinden goed, daarna kwam hij nog maar om de twee weken, en na een...

Gisteren liep ik de plaatselijke apotheek binnen om enkele medicijnen te bestellen. Ik vroeg voor de zekerheid of dat mogelijk was. Ze bekeek m’n medisch dossier en zei: ‘Dat kan, maar van dat ene middel weet ik het niet zeker. Ik zal het nakijken. Zo niet dan bel ik u.’ Het was een middel...

Soms krijgen we net als een groot deel van de Nederlandse bevolking iets toegestuurd van de Vriendenloterij. Soms iets nuttigs, soms denk je hoe komen ze er op. Laatst een mooi klein handig boekje met allerlei vogels en hun namen e.d.. voor als je mocht willen weten wat er zoal in je tuin en...

De trein naar de stad waar ze ooit gelukkig was, staat klaar. In die stad was ze jaren geleden opgenomen in een pleeggezin, omdat haar moeder het niet meer aankon. Ze was toen twaalf jaar. Het was een gezellig gezin, met vier kinderen. Ze moest wel erg wennen aan de drukte. Thuis moest ze altijd...

‘Vergeet de juspan niet’, roep ik en passant, als één van mijn zoons staat af te wassen. Geen antwoord. Nee, natuurlijk niet, die heeft weer een walkman op z'n hoofd. Als ik ergens een hekel aan heb, zijn het die dingen wel. Ongezellig. Hoewel, ik moet bekennen dat ze soms best nuttig kunnen...

Ja, ja! Het zal u hoogstwaarschijnlijk niets zeggen, maar het zinnetje 'Zaterdagavond, ja, ja!' komt uit de tune van een ooit zeer populair televisieprogramma, gepresenteerd door niemand minder dan Willeke Alberti en haar vader Willy. Ik keek er de hele week naar uit. Niet omdat ik zo'n fan van...

Diep verscholen in de appenijnen liggen twee dorpjes, Gorfigliano en Gramolazzo. De een tegen de bergwand en de ander beneden aan het meer van Gramolazzo. Als toevallige voorbijganger of verdwaalde toerist vind je er nu, tot je grote verrassing, precies tussen de twee dorpjes in een eenvoudige...