Verhalen

Als in trance liep de kleine heks naar haar magische witte droomdier. De eenhoorn verschool zich half achter de eikenboom middenin het bos. Hij snoof zachtjes toen ze dichterbij kwam. Ze wilde het liefste rennen, maar was bang dat hij zou schrikken, dus liep ze behoedzaam en langzaam, terwijl ze hem...

En nog is het einde niet in zicht, een bijna nationale ramp heeft zich hier voltrokken als we praten over het "nieuwe bankstel" toch een raar woord, lijkt nog net niet op een oliestelletje maar dat terzijde. Maandag gaat de voordeurbel, jawel die hebben we ook! Nietsvermoedend luister in aan de in...

De tante, naar wiens gastvrije, lieflijk ingerichte woning ik veertig jaar geleden na een dolzinnige escapade, in jeugdige onbezonnenheid, vluchtte, leeft nog en haar eenvoudige huisje draagt nog steeds de sporen van haar jeugd en verleden. Zij is me vooralsnog gebleven als een oase in de woestijn e...

De ochtendgloren ziet Rachel nu kleurrijker dan de afgelopen drie maanden. De koude dagen in december zijn weer warm met een verlicht brein. Begin van de herfst begon zo mooi. Rachel werd gevraagd door haar Sylvia om in het huwelijk te treden, dit na zeven jaar samen te wonen. Nu past alles op zij...

Het was een prachtige nazomeravond op 22 september 2012. De zon die de horizon bereikte liet de lucht veranderen in een oranjegloed met blauw en paarse tinten. Rachel hoefde niet voor het avondeten te zorgen. Nu zij zeven jaar samenwonen kookt Rachel de maaltijden, omdat zij eerder thuis is van he...

Op vierjarige leeftijd mocht Liselore naar de kleine heksjesschool. Ze was daar een stil kind dat veel droomde. De heksenjuf probeerde haar bij alle spelletjes te betrekken, en ze deed haar best om mee te doen. Maar echt leuk vond ze het niet. Ook op het schoolpleintje keek ze vanaf de zijkant toe h...

(Tweede, herziene en uitgebreide versie) Als de ongenadige tijd zover is voortgekropen en voortgeschreden dat de bleekblauwe morgenhemel aan mijn venster verschijnt, weet ik, dat er appel voor me wordt geblazen...... God verhoede dat, ongezien en onbetast, de dodelijke ziekte al heeft postgev...

Toen Liselore zes jaar was, voltrok zich een groot drama in haar jonge leventje. Haar lieve grootvadertovenaar ging dood. Hij was de liefste tovenaar van Lelaland en het heksje was ontroostbaar. Ze huilde aan één stuk door, maar niet alleen van verdriet. Ze was ook boos. Want hij was zomaar zonder...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( Een feuilleton dat maar voortdendert) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap De Vallei (waar de focus binnenkort op competenties kwam te liggen), zat thuis achter zijn bureau en staarde naar de tekst op het scher...

Lang geleden leefde er een vrouw, die haar man alleen 's avonds en 's ochtends bij zich in huis had. Ruzie hadden deze man en vrouw niet. Maar hij ging elke dag naar de kasteeltoren, die alleen stond. Het kasteelgebouw zelf was in vroegere tijd afgebrand, en nooit meer opgebouwd. De man ging die...

Zondagmorgen werd ik om vijf uur al wakker. Slapen is een probleem voor mij, ook al door de jeuk op mijn lichaam en armen, gek word ik ervan. Ik hield het in bed niet meer uit en stond om zes uur op. Buiten was het nog pikdonker. Het was koud in de woonkamer, dus gauw hout en turf in de salamander g...

De man kwam weer bij. Hij lag gewoon nog tussen de paardenbloemblaadjes. Over zijn hele lichaam voelde hij opeens een hevig gekriebel. Maar het was geen mug! Nee, drie duizendpoten kronkelden zich om hem heen en hielden hem stevig vast! De schilder kneep zijn ogen dicht van afschuw. Maar wat was dat...

De wintertijd waarin Liselore geboren was, viel samen met de terugkeer van het Licht in de Natuur. Het volk van Lelaland in Nelaland vierde dit als het feest van Yule. In de tuinen van hun huizen groeiden dennebomen die in deze donkere dagen verlicht werden met brandende kaarsen. Hoge schuttingen om...

Bij het vallen van de duisternis verliet de schilder weer zijn huis. De tas vol papier en vetkrijtjes ging natuurlijk mee. En _ voortglijden maar! Op de rug, tussen bomen en struiken van het bos door. "Hee, wat hoor ik daar in de verte?" dacht hij opeens. "Het lijkt wel of daar ergens trommels kl...

‘Hallo, Ruby aan Aarde, Ruby aan Aarde.’ Hoe lang zweefde zij nu al boven het leven? Toch al gauw een maand of vier. Waarom reageerde er niemand? Ze begreep er niets van. Ze was dood en toch ook weer niet. Als zij naar de linkerkant van haar lichaam keek, zag zij enkel een ivoorkleurig skele...

Wout was op de markt en kwam zijn oude buren Coba en Joop tegen en nodigde ze uit vanavond te komen klaverjassen. Dat vond het echtpaar hartstikke leuk. Joop vroeg of ze konden blijven slapen, omdat zijn auto achter het politiebureau stond, wegens rijden onder invloed. Was geen bezwaar, zei Wout. V...

Liselore werd geboren in een stad die aan een grote rivier lag, de Mosarivier. De stad heette daarom de Mosastad. Het land waar Mosastad lag, heette Lelaland. Lelaland was onderdeel van Nelaland, een verzameling van twaalf kleinere landen met ieder een eigen taal en eigen gebruiken. De Lelanders war...

Langdurig bekeek de Dominee het stuk papier dat ik hem in handen gegeven had. Hij keek alsof hij water zag branden. Maar onder zijn handen of onder zijn verbaasde, verbijsterde blikken veranderde het deplorabele negatieve saldo allerminst in een positief bedrag, in een cijfer boven nul. Ook zijn ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (feuilleton in een groeiend aantal delen) ‘Beter of slechter?’ Otto Berendsen, docent Onduidelijke vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei, (waar geruchten over een verregaande reorganisatie de ronde doen), keek door een klein gaatje naar...

''Weet je Wout, dat de burgemeester weer een café heeft geopend?'' ''Ja, weet ik, het zijn er nu al vijf, een goede zaak, Janneke.'' ''Helemaal geen goede zaak, hoe kom je daar nou bij. Vrouwen klagen, dat hun mannen vaak dronken thuis komen en geen aandacht voor de kinderen hebben, omd...

Eens per zes weken mocht ze komen. De trein snelde door afwisselende landschappen en bracht haar naar de spreekkamer die rijkelijk voorzien was van absurdistische en surrealistische kunstwerken. Aanvankelijk had haar ziekte haar in zijn ban en was ze blind, doof en onwetend ten opzichte van de ondu...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen ( een feuilleton in een groeiend aantal delen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan Scholengemeenschap de Vallei (waar men een innovatief visitekaartje ontwikkelt ), is met zijn team plenair bijeen en voelt hoe zijn achterste op de hardhouten z...

Wegens huurschuld moesten we vertrekken naar een achterbuurt. Vader ging vaak in de nachtelijke uren in een rijke buurt inbreken. Vier jongere zusjes kregen van vader les in zakkenrollen, dus de gemeentelijke uitkering werd goed aangevuld. Moeder was een klein vrouwtje met pik zwart haar en liep on...

Het Twee Steden Ziekenhuis is van een dusdanig erbarmelijke architectuur en entourage dat de aanblik ervan zelfs bij de meest levenslustige en blijmoedige beschouwer onmiddellijk een zelfmoordgedachte oproept... Haar inwendige bestaat uit een doolhof van gangen en kamers waar ijverige jongedames ...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen. (feuilleton in een nog onbekend aantal delen) Otto Berendsen, docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei (waar men alweer denkt aan opsplitsen), rekte zich nog eens uit en trok het eenpersoonsdekbed behaaglijk om zich heen....

Vertwijfeld en met ogen vol tranen bevond ik mij vis-à-vis met een manshoge etalagepop, die aan de andere kant van het glas "Abraham" stond voor te stellen, maar het was niet het gewicht of het getal van de halve eeuw van mijn leeftijd die mij neerdrukten. (Welke betekenis dit uiterst armzalige e...

Uit het moeizame leven van Otto Berendsen (Feuilleton in een nog onbekend aantal delen) Deel 1 Waarin we kennismaken met Otto Berendsen docent Onduidelijke Vakken aan gefuseerde Scholengemeenschap de Vallei en zien we hoe hij in een opwelling het plan opvat om ‘n eenmansactie te ondersteune...

Ik moet effen de buitenlucht in. Dat nare donkere koude weer doet mij en velen niet goed. Voor alle zekerheid nam ik mijn paraplu mee en verliet de woning. Nu niet naar de weilanden, maar richting bos. Ik wandelde over een smal pad met aan weerszijden weilanden. Lekker in mijn eentje liep ik daar. D...

Het was bijna Kerstmis. De bezoeksters van de koffiekelder vroegen zich af wat zij in de glazen vitrinekast achter in de kerk tentoon konden stellen. Bijbels hadden er al in gestaan en antieke instrumenten ook al. Plotseling kreeg een van de dames een ingeving: kerststalletjes met alles er op en er ...

Wulpse Alie ziet het weer helemaal zitten na die ellende met haar overspelige vriendin. Ze vindt weer haar troost in de preek van dominee Takkenbos elke zondagmorgen in de kerk. Daarna komt ze altijd bij mij een kopje koffie drinken met een gebakje erbij. Afgelopen zondag vroeg ik haar waarover de d...