Linkshandig en rechtshandig

Opnieuw is een boek mijn inspiratie, ‘Het grote schrijf-doe-boek' van Louis Stiller, bekend van onder meer Schrijven Magazine en Schrijven Online. In dit boek geeft hij 365 oefeningen, tips en ideeën voor een heel jaar schrijven.

De eerste oefening die ik deed was gaan zitten en een uur lang niets doen dan alleen schrijven. Het werd een associatieoefening die eigenlijk voor dag 4 gepland stond zag ik later, zei het op een andere wijze. Soit, ik ben niet zo van de vaste lijnen en regels.

De oefening van vandaag daagde mij uit om een kwartier over een thema, vraag, verhaal, personage of woord te schrijven. Ik koos voor linkshandig en rechtshandig.

Het onderstaande schreef ik tijdens de oefening:

Zelf ben ik rechtshandig. Als kind was ik ietwat jaloers op klasgenootjes die linkshandig waren. Het zag er indrukwekkender uit wanneer zij iets aan het schrijven of tekenen waren. Mijn handschrift was op de lagere en middelbare school heel netjes, niet te groot en niet te klein en regelmatig. Waarschijnlijk had ik toen minder haast om mijn gedachten op te schrijven of wellicht had ik minder gedachten omdat het meeste wat je op diende te schrijven geleerde stof was. Iets wat meestal erg saai was, zoals wie bij Dokkum werd vermoord (Bonifatius) of wat de hoofdstad van een land was (Belgrado van destijds nog Joegoslavië). In mijn herinnering kon ik alleen vrij schrijven tijdens een opstel, ook wanneer dat een thema had.

Linkshandigen zouden creatiever en wellicht intelligenter zijn dan rechtshandigen heb ik ooit vernomen. Of dit onderzocht is weet ik niet, waarschijnlijk wel. De mens wil graag alles verklaren. Ooit was er eens iemand bij ons thuis die een zeer korte demonstratie van linkshandig en rechtshandig schrijven liet zien. Zij had met beide handen een mooi handschrift. Zij was de zus van een vriend van mijn oudste broer. Volgens mij was hij verliefd op haar. Het was een mooie jonge vrouw. Geen idee hoe het haar vergaan is in haar leven. Zij woonden bij ons in de straat. En dan heb ik het niet over een straat met wat rijtjes blokhuizen maar een lange polderweg. De huizen stonden hier ver uit elkaar. Die stilte, die ruimte van leven heb ik niet meer gekend sindsdien. Aan die weg stonden de huizen zowel aan de linkerkant als aan de rechterkant van de weg. De nummering op dit soort wegen loopt weleens wat gek.

Mijn vader had een tuindersbedrijf. Tijdens werkzaamheden deed ik ook weleens handelingen met mijn linkerhand. Deze werkt namelijk ook mee anders krijg je het werk niet gedaan. Links of rechts, wat maakt het uit.
Als het gaat over links en rechts in de politiek zeg ik meestal ‘Troelala’. Het is wat mij betreft niet meer van deze tijd, het definiëren van rechtse en linkse partijen.

En zo associeerde ik maar wat en tot mijn verrassing word ik weer helemaal enthousiast van dit boek dat mij uitdaagt tot dagelijks schrijven. Iets wat ik nu bij vlagen doe.