Droomkoorts

Ik herinnerde me prachtige zomers. Zomerdagen overgoten met het licht van de zon.
Op het water van het zoetwatermeer liggen dromen in een rubberboot. Zwanen in de verte op de golfjes en meeuwen in de heldere blauwe lucht, krijsend op zoek naar vis.

Ik herinnerde me de sombere ingetogen dag dat ik in een zwarte duif veranderde. Opeens was ik daar in een boom onder de wolkenzoen. Nergens naar op zoek, met slechts vrijheid in het verschiet.
Dwalend bij de horizon, om te vliegen op zoek naar een meisje om lief te hebben.
Het nest waar ik uit kwam was weggewaaid met de wind, ik moest op zoek naar vrede. Vrede en een meisje van ongeveer eenentwintig jaar met mooie ogen en een lieve glimlach, en de wil om van mij te houden, met alles wat ik had te bieden.

Ik herinnerde me ook prachtige winters. Het riet geschoren tot aan het ijs, van die houten schaatsen die je onder je laarzen moest binden. Een stoel op het ijs, en de verhalen bij de warmte van de kachel.
Prachtige zomers en prachtige winters, ik herinnerde me het licht van de zon.
Ik herinnerde me de uitbundige dag dat ik in een zwarte vleermuis veranderde. Plotseling zat ik daar op de brievenbus, van een oudere uitdagende vrouw, die me alles leerde over de juiste woorden.

Even werd ik wakker uit mijn droomkoorts, om weer te beseffen hoe ik daar lag, in die lekkende zolderkamer, na een weekendje seks met een aan lager wal geraakte vrouw, die me met een ijlkoorts besmette, waardoor ik in bed lag.
Even besefte ik dat ik van mijn huurbaas niet veel had te verwachten. De man was te dronken met zijn verslaving aan bier en jenever en hij gaf al mijn geld weg aan de hoeren.

Ik probeerde weer terug te keren in die droomkoorts met die prachtige zomers en winters, die zalige herinneringen in mijn heimwee naar die tijd, maar ik hoorde de huurbaas weer schreeuwen. En ik pakte mijn schrijfschrift en schreef een demonisch gedicht. Over de duivel en de zedeloosheid van liefde.

koorts dromen dromen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 7 stemmen 149